Verslag 120, Calgary, Alberta, Canada.
Door: Carmelita & Harrie
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
25 Augustus 2012 | Canada, Calgary
Verslag 120, Calgary, Alberta, Canada.
De tocht van het Waterton Nationaal Park, op de grens van de USA en Canada was eigenlijk behoorlijk onaantrekkelijk, na alle natuurschoon dat we net in het “Waterton Glacier International Peace Park” (een hele mond vol) gezien hadden, was dit oninteressant. Vlak, uitgestrekte graanvelden, verder niks. Oorspronkelijk was het plan om de achterpootjes van Bjoetie hier te laten opereren, maar dat hadden we al een tijdje eerder gedaan, omdat ze er meer last van begon te krijgen.
Verder was de Coach aan een grote beurt toe, en moesten er allerlei andere dingen gerepareerd worden. Het ingebouwde radio-navigatie-systeem had kuren, startte normaal op, maar zodra hij ergens een richting moest aangeven, viel hij met een diepe zucht uit, om weer opnieuw op te starten, niet echt handig. Gelukkig hadden we nog een alternatief, de (Nederlandse) Truus van TomTom deed het onder alle omstandigheden naar behoren. In Calgary zat een JVC-dealer, die niet eens in de camper wilde komen kijken, hij wilde dat wij de set eruithaalden, en naar de werkplaats brachten. Je hebt geen idee met hoeveel draden zo’n set aangesloten zit. Niet te geloven! Afijn de set is een paar dagen in die werkplaats geweest, en ze konden niks vinden, maar de monteur gaf ons de tip om een van die draden (de aarde-draad) op een ander aardpunt aan te sluiten, dat zou die problemen best wel veroorzaakt kunnen hebben. Dit soort campers hebben een opbouw van hout, en de aardpunten kunnen wel eens rottig zijn, zeker na zo’n lange tocht als wij gemaakt hadden. Zo gezegd, zo gedaan, en inderdaad, probleem opgelost! Het goede nieuws: we hoefden niks te betalen.
Service-beurt bij zo’n monstercoach is een verhaal apart. In Europa ga je met je kampeerwagen naar de FIAT- of Mercedes-dealer, en die doen alles aan chassis, motor, enzovoort. Een keer per jaar moet je dan nog naar een kampeerwagendealer, die het woongedeelte kontroleert en serviced. Dat is alles. Nou, niet dus in de USA. Elk onderdeel heeft een eigen dealer, het chassis (Freightliner), de motor (Cummins), versnellingsbak (Allison), banden en wielophanging, de kampeer-opbouw (Tiffin) enzovoort. Voor specifieke problemen word je dan ook nog naar specifieke dealers verwezen, zoals de airco’s, de verwarmingsapparaten, de koelkast, de satelliet-installatie, de audio-video-installatie, enzovoort. Het komt zeer zelden voor dat een dealer of servicebedrijf meerdere disciplines in huis heeft. Zelfs Tiffin, de fabrikant van de coach doet geen motoren, versnellingsbak of chassis, en verwijst je naar een aan de andere kant van het dorp/stadje gelegen motor-servicedienst, die ook nog een beetje verstand van het chassis heeft…
Om het makkelijk te maken. Als je “normaal” gebruik maakt van zo’n coach, heb je een thuishaven, vanwaaruit je de services doet, als je gewoon “thuis” bent. Dat geldt niet voor ons, de coach was ons “thuis”.
In Calgary hadden we een vrij grote dealer gevonden, die service verricht aan motor en chassis, en dat was op ’t moment het belangrijkst. Speciale aandacht vroegen we voor het enorme gerammel en getril, wat alsmaar erger werd, en er eigenlijk al van het begin ingezeten had. Het werd zo-langzaam-maar-zeker onhoudbaar. Er was al diverse keren naar gekeken, maar nooit wat gevonden. Ik had vertrouwen in deze “Cummins”-dealer, ik vind sowieso dat service in Canada veel serieuzer afgehandeld wordt, we hadden dat reeds diverse malen gekonstateerd.
En inderdaad, na een uurtje kwamen ze naar ons toe, en wezen op de voorbanden, die zeer vreemd en ongelijk afgesleten waren. Allebei plaatselijk tot op de staal draden! Dat veroorzaakte volgens hun het getril. Zou best kunnen; ik heb dat zelf bij bandeninspektie nooit gezien, maar wellicht heeft de coach net óp die kale plekken gestaan, de andere kant van de band was nog nauwelijks gesleten. In feite hebben we op heel gevaarlijke banden gereden, een klapband is niet ver weg meer geweest, en als je dan met een vaartje van 80-90 km/uur rijdt, en een voorband knalt eruit, dan is er geen kans dat je dat ding van 17.000 kg veilig tot stilstand kunt brengen. Het werd ons een beetje witjes om de neus… Eigenlijk adviseerden ze ons zelfs niet meer naar de bandenservice ermee te rijden, die enkele km’s verder zat. Zó gevaarlijk was het. Maar dat hebben we toch maar gedaan, stapvoets, zo’n enorme kolos laten opslepen is ook een hele operatie. Je kunt natuurlijk ook niet bij elke willekeurige bandenservice terecht, dat moet echt wel een speciale truck-banden-service zijn. Nadat de motor-service klaar was (ze hebben ook de generator nog geserviced, terwijl ik alleen maar oliepeil kontroleren had gevraagd, want dat ding had nauwelijks gelopen, zijn we naar de bandenservice gegaan. Die hebben zorgvuldig uitgezocht was er aan de hand was, en kwamen tot de konklusie dat de montagegaten van de velgen niet precies in het midden zaten, waardoor de beide banden al vanaf het begin geslingerd hebben. Ze waren ook veel te snel “kaal”, ze hadden nog wel zo’n 30.000 mijl extra mee hebben moeten gaan. Toen ik die velgen zag werd het snel duidelijk, er stond op geprint: “Made in China”………We hebben lang gediskussieerd, er moesten twee nieuwe velgen en twee nieuwe banden komen, dat zou om een heleboel geld gaan. Ik heb geprobeerd bij de fabriek te claimen, maar zij maakten me er fijntjes op attent dat banden en velgen niet onder de garantie vallen, en ik zou terug moeten met die velgen naar Florida, (zo’n beetje de andere kant van de USA), naar de leverancier ervan, om een “fabrikage-fout” te claimen, en ze gaven me toch sowieso geen kans. Dus: alles zelf betalen…. We kozen toch maar voor de beste oplossing, lichtmetalen velgen, met Michelin-banden (radiaal, speciaal voor campers). Die banden zijn echt een klasse beter dan die rare Amerikaanse diagonaal-banden die erop zaten.
Dat bandenwisslen is echt een heftige klus, daar moet je spierballen voor hebben… In de velgen hadden we “Tyron” laten aanbrengen, vanaf het begin, dat geeft wat extra veiligheid als je een klapband zou krijgen, gelukkig hebben we dat niet hoeven uit te proberen. De Tyron paste helaas niet op de nieuwe velgen, maar we hebben toch maar besloten niet ook nog nieuwe Tyron te plaatsen. Ook de wheelcovers pasten niet meer, maar eerlijk gezegd vond ik die nieuwe aluminium velgen zonder die lelijke glimmende chroom covers veel stoerder. Na de hele operatie werd de camper netjes gewassen, en hij zag er weer pico-bello uit.
En het leuke is: ’t heeft écht geholpen, het was net of we een kompleet nieuwe camper hadden, zo stil was het binnen, geen rammeltje, niets! Ook het brandstofverbruik (waar je je met zo’n grote bak niet echt zorgen over moet maken) was een stuk beter geworden. We waren er heel blij mee. Jammer dat dat nooit eerder bij al die kontroles ontdekt was……
We hebben eigenlijk van Calgary niet veel gezien, behalve een beetje met het Smartje rondgetuft en gewinkeld. Ik kan niets over die stad vertellen. We waren zo blij dat we weer op weg konden: “On the Road Again”. Op weg naar de grote Canadese parken in de Canadian Rockies.
©Carmelita & Harrie, 2014-08-23
De tocht van het Waterton Nationaal Park, op de grens van de USA en Canada was eigenlijk behoorlijk onaantrekkelijk, na alle natuurschoon dat we net in het “Waterton Glacier International Peace Park” (een hele mond vol) gezien hadden, was dit oninteressant. Vlak, uitgestrekte graanvelden, verder niks. Oorspronkelijk was het plan om de achterpootjes van Bjoetie hier te laten opereren, maar dat hadden we al een tijdje eerder gedaan, omdat ze er meer last van begon te krijgen.
Verder was de Coach aan een grote beurt toe, en moesten er allerlei andere dingen gerepareerd worden. Het ingebouwde radio-navigatie-systeem had kuren, startte normaal op, maar zodra hij ergens een richting moest aangeven, viel hij met een diepe zucht uit, om weer opnieuw op te starten, niet echt handig. Gelukkig hadden we nog een alternatief, de (Nederlandse) Truus van TomTom deed het onder alle omstandigheden naar behoren. In Calgary zat een JVC-dealer, die niet eens in de camper wilde komen kijken, hij wilde dat wij de set eruithaalden, en naar de werkplaats brachten. Je hebt geen idee met hoeveel draden zo’n set aangesloten zit. Niet te geloven! Afijn de set is een paar dagen in die werkplaats geweest, en ze konden niks vinden, maar de monteur gaf ons de tip om een van die draden (de aarde-draad) op een ander aardpunt aan te sluiten, dat zou die problemen best wel veroorzaakt kunnen hebben. Dit soort campers hebben een opbouw van hout, en de aardpunten kunnen wel eens rottig zijn, zeker na zo’n lange tocht als wij gemaakt hadden. Zo gezegd, zo gedaan, en inderdaad, probleem opgelost! Het goede nieuws: we hoefden niks te betalen.
Service-beurt bij zo’n monstercoach is een verhaal apart. In Europa ga je met je kampeerwagen naar de FIAT- of Mercedes-dealer, en die doen alles aan chassis, motor, enzovoort. Een keer per jaar moet je dan nog naar een kampeerwagendealer, die het woongedeelte kontroleert en serviced. Dat is alles. Nou, niet dus in de USA. Elk onderdeel heeft een eigen dealer, het chassis (Freightliner), de motor (Cummins), versnellingsbak (Allison), banden en wielophanging, de kampeer-opbouw (Tiffin) enzovoort. Voor specifieke problemen word je dan ook nog naar specifieke dealers verwezen, zoals de airco’s, de verwarmingsapparaten, de koelkast, de satelliet-installatie, de audio-video-installatie, enzovoort. Het komt zeer zelden voor dat een dealer of servicebedrijf meerdere disciplines in huis heeft. Zelfs Tiffin, de fabrikant van de coach doet geen motoren, versnellingsbak of chassis, en verwijst je naar een aan de andere kant van het dorp/stadje gelegen motor-servicedienst, die ook nog een beetje verstand van het chassis heeft…
Om het makkelijk te maken. Als je “normaal” gebruik maakt van zo’n coach, heb je een thuishaven, vanwaaruit je de services doet, als je gewoon “thuis” bent. Dat geldt niet voor ons, de coach was ons “thuis”.
In Calgary hadden we een vrij grote dealer gevonden, die service verricht aan motor en chassis, en dat was op ’t moment het belangrijkst. Speciale aandacht vroegen we voor het enorme gerammel en getril, wat alsmaar erger werd, en er eigenlijk al van het begin ingezeten had. Het werd zo-langzaam-maar-zeker onhoudbaar. Er was al diverse keren naar gekeken, maar nooit wat gevonden. Ik had vertrouwen in deze “Cummins”-dealer, ik vind sowieso dat service in Canada veel serieuzer afgehandeld wordt, we hadden dat reeds diverse malen gekonstateerd.
En inderdaad, na een uurtje kwamen ze naar ons toe, en wezen op de voorbanden, die zeer vreemd en ongelijk afgesleten waren. Allebei plaatselijk tot op de staal draden! Dat veroorzaakte volgens hun het getril. Zou best kunnen; ik heb dat zelf bij bandeninspektie nooit gezien, maar wellicht heeft de coach net óp die kale plekken gestaan, de andere kant van de band was nog nauwelijks gesleten. In feite hebben we op heel gevaarlijke banden gereden, een klapband is niet ver weg meer geweest, en als je dan met een vaartje van 80-90 km/uur rijdt, en een voorband knalt eruit, dan is er geen kans dat je dat ding van 17.000 kg veilig tot stilstand kunt brengen. Het werd ons een beetje witjes om de neus… Eigenlijk adviseerden ze ons zelfs niet meer naar de bandenservice ermee te rijden, die enkele km’s verder zat. Zó gevaarlijk was het. Maar dat hebben we toch maar gedaan, stapvoets, zo’n enorme kolos laten opslepen is ook een hele operatie. Je kunt natuurlijk ook niet bij elke willekeurige bandenservice terecht, dat moet echt wel een speciale truck-banden-service zijn. Nadat de motor-service klaar was (ze hebben ook de generator nog geserviced, terwijl ik alleen maar oliepeil kontroleren had gevraagd, want dat ding had nauwelijks gelopen, zijn we naar de bandenservice gegaan. Die hebben zorgvuldig uitgezocht was er aan de hand was, en kwamen tot de konklusie dat de montagegaten van de velgen niet precies in het midden zaten, waardoor de beide banden al vanaf het begin geslingerd hebben. Ze waren ook veel te snel “kaal”, ze hadden nog wel zo’n 30.000 mijl extra mee hebben moeten gaan. Toen ik die velgen zag werd het snel duidelijk, er stond op geprint: “Made in China”………We hebben lang gediskussieerd, er moesten twee nieuwe velgen en twee nieuwe banden komen, dat zou om een heleboel geld gaan. Ik heb geprobeerd bij de fabriek te claimen, maar zij maakten me er fijntjes op attent dat banden en velgen niet onder de garantie vallen, en ik zou terug moeten met die velgen naar Florida, (zo’n beetje de andere kant van de USA), naar de leverancier ervan, om een “fabrikage-fout” te claimen, en ze gaven me toch sowieso geen kans. Dus: alles zelf betalen…. We kozen toch maar voor de beste oplossing, lichtmetalen velgen, met Michelin-banden (radiaal, speciaal voor campers). Die banden zijn echt een klasse beter dan die rare Amerikaanse diagonaal-banden die erop zaten.
Dat bandenwisslen is echt een heftige klus, daar moet je spierballen voor hebben… In de velgen hadden we “Tyron” laten aanbrengen, vanaf het begin, dat geeft wat extra veiligheid als je een klapband zou krijgen, gelukkig hebben we dat niet hoeven uit te proberen. De Tyron paste helaas niet op de nieuwe velgen, maar we hebben toch maar besloten niet ook nog nieuwe Tyron te plaatsen. Ook de wheelcovers pasten niet meer, maar eerlijk gezegd vond ik die nieuwe aluminium velgen zonder die lelijke glimmende chroom covers veel stoerder. Na de hele operatie werd de camper netjes gewassen, en hij zag er weer pico-bello uit.
En het leuke is: ’t heeft écht geholpen, het was net of we een kompleet nieuwe camper hadden, zo stil was het binnen, geen rammeltje, niets! Ook het brandstofverbruik (waar je je met zo’n grote bak niet echt zorgen over moet maken) was een stuk beter geworden. We waren er heel blij mee. Jammer dat dat nooit eerder bij al die kontroles ontdekt was……
We hebben eigenlijk van Calgary niet veel gezien, behalve een beetje met het Smartje rondgetuft en gewinkeld. Ik kan niets over die stad vertellen. We waren zo blij dat we weer op weg konden: “On the Road Again”. Op weg naar de grote Canadese parken in de Canadian Rockies.
©Carmelita & Harrie, 2014-08-23
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
