Verslag 116: Seeley Lake MT, bij Ginny en Damon.

Verslag 116: Seeley Lake MT, bij Ginny en Damon.

Omdat het uploaden van filmpjes via deze site nog steeds niet naar behoren werkt, plaats ik de filmpjes maar op YouTube, en kun je ze bekijken door de onderstaande links aan te klikken, of naar je browser te kopieren. Als je het filmje gezien hebt, klik dan op het rode kruisje rechtsbovenaan, en je komt weer op de HarCar-site terecht, waar je eventueel andere filmpjes kunt bekijken, of het verslag lezen, of de foto’s bekijken. Sukses!

Filmpje 116.1: Carmelita aan het “Tuben”: http://youtu.be/pRKyn9FsuTg
Filmpje 116.2: Carmelita en Ginni komen terug van het kanoen: http://youtu.be/fl5KepQK-9g
Filmpje 116.3: De “Holland Falls” in Montana. http://youtu.be/z0Xj4oGAaFc
Filmpje 116.4: Volgende dag: weer kanoen: http://youtu.be/c6KnIO3XqqQ
Filmpje 116.5: Ginny zit vast op een beverdam: http://youtu.be/zBmO_Oaes_Q


Dan allereerst een update over Angelique, de dochter van Carmelita. Veel mensen vragen ons om te vertellen hoe het met haar gaat, zowel via HarCar, en via e-mail, en allerlei sociale media, evenals telefonisch. Het gaat goed met Angelique, ze heeft de chemo en radiatie volledig afgemaakt. De vierde chemo was het ergste, (dat was ook wat alle andere kanker-patienten uit onze vriendenkring allemaal zeiden,) maar ze heeft doorgezet, onderwijl ook nog haar gezinnetje draaiende gehouden. Daarnaast zijn de eileiders suksesvol verwijderd, dat was aangeraden omdat haar borstkanker hormonaal veroorzaakt was, en alle hormoon-producerende klieren dan op non-aktief moeten. Ook dat is goed gegaan. Ze is weer (gedeeltelijk) aan het werk, de doktoren hebben verklaard dat alle kankercellen uit het lichaam verwijderd zijn. Ze is nu anderhalf jaar na dat akelige moment dat borstkanker gekonstateerd was. Ze zal haar hele leven allerlei pillen moeten blijven slikken.
Nog beter nieuws: ze neemt op het moment rijlessen, heeft het theorie-examen al gedaan en gehaald, (gefeliciteerd!), en gaat binnen enkele weken op voor de praktijk. Heel veel sukses!
Er zijn binnen onze vrienden- en bekenden-kring inmiddels weer enkele nieuwe kankergevallen tevoorschijn gekomen, en nieuws over bestaande kankergevallen. Daarover een volgende keer meer. Het houdt maar niet op.


En dan nu dus het 115de verslag: Seeley Lake (Montana), bij Ginny en Damon.

Van Butte naar Seeley Lake was nog maar een kort stukje, wel allemaal binnenwegen, het laatste stuk enkele mijlen onverharde stoffige zandweg. Alhoewel het echt in de middle of nowhere was, leidde onze Tom-Tom (developed in Holland!!!) ons probleemloos naar ons doel. Het was wel een beetje eng, want het weggetje werd steeds smaller, en we hadden geen idee of we ooit nog wel konden draaien, of achterwaarts terug moesten. Gelukkig hoefde dat niet. Het SMARTje bleef trouw achter ons aanrijden, dat kon ook niet anders, want hij was vastgekoppeld. Hij zat dan ook onder een dikke laag stof, (foto 01.) Ginny en Damon hebben daar een heel mooi huis aan het Seeley Lake, waar we voor de deur konden kamperen, en met flink wat verlengsnoer ook nog stroomaansluiting hadden. Ze zijn heel erg sportief, en ook nog echte waterratten, evenals hun kleinkinderen. De hele dag waren ze op het meer. Een van de kleinkinderen ging in een soort grote binnenband, en werd achter de speedboat over het water gesleurd, en dat wilde Carmelita ook wel eens proberen. Zie het filmpje, en de foto’s. Met dat soort snelheden is het water echt wel heel hard……
Op foto 07. kun je goed zien dat Carmelita flink wat uitslag, pukkels, had. Deze pukkels zaten écht overal, je wilt echt niet weten waar overal….. Het jeukte verschrikkelijk, en van zulke dingen moet je echt afblijven, en beslist niet krabben. Het was niet duidelijk waardoor ze veroorzaakt werden, maar na een week verdwenen ze (gelukkig) weer. Ze waren ontstaan een dag nadat Carmelita in Yellowstone een flink aantal spetters van een van die geijsers over zich heen had gekregen. Ik ook wel, maar zij heeft toch een veel gevoeliger huidje dan ik. Dat water uit die geijsers schijnt allerlei opgeloste stoffen te hebben, zoals zwavel, en wie weet wat nog meer. Ook ons CO-alarm in de camper had elke nacht in de buurt van Yellowstone kuren vertoond. Meer en meer raakten we ervan overtuigd dat die pukkels veroorzaakt waren door de zwavelhoudende druppels die ze in Yellowstone over zich heen heeft gekregen. We zouden in de buurt van enigszins aktieve vulkanen nog meer problemen krijgen.
Maar voorlopig werden we bij/in/op Seeley Lake lekker bezig gehouden door de zeer sportieve Ginny en Damon. De foto’s spreken voor zich. Een mooie wandeling naar de “Holland Falls” was ook deel van het exercise-programma dat ons werd voorgeschoteld. Waarom er in Montana een waterval naar Holland genoemd is, terwijl er in Nederland zelf helemaal geen watervallen bestaan, zal altijd een raadsel blijven, maar het was wel een heel mooie waterval, zie foto’s 31 t/m 44.
Op foto 43 zie je in de verte een bosbrandje (alleen de rook hoor), dat vonden wij heel bedreigend, want ons hele hebben en houden stond ook in de kampeerwagen, die op zijn beurt weer in zo’n bos stond, en zo snel kun je nou ook weer niet wegkomen met zo’n groot bakbeest. Damon legde uit dat zij elk jaar verplicht voor de brandverzekering een flinke strook rondom het huis vrij moeten houden van begroeiing, zodat het vuur niet kan overslaan naar het huis. Ook worden er speciaal geprepareerde materialen gebruikt om het het (houten) huis mee te bouwen.
Ik weet niet of biljarten ook tot sport gerekend wordt, maar ook dat stond op het programma. We waren behoorlijk uitgeput na die dagen bij het meer, maar we hebben het wel heel leuk gehad…
Op foto 49 zie je hoe onze ruitenwissers er na 2 jaar rondtrekken nog uitzagen. Ook hier weer een probleem, omdat er zo’n ontzettend grote voorruit in de coach zit, zijn de ruitenwissers dus ook ontzettend groot, en dus normaal nergens te krijgen. We waren al in zo’n stuk of tien speciale auto-shops geweest, met allemaal nul op request. Steevast werd aangeraden ze via Internet te bestellen, maar dat gaat dus niet, omdat we geen vaste verblijfplaats hebben, en na enkele dagen alweer op pad zijn. We besloten er maar een aanzienlijk kortere ruitenwisser op te zetten, en te hopen dat we geen regen meer zouden krijgen, totdat we ergens bij een Tiffin- of andermerk-dealer de juiste lengte konden vinden. Uiteraard zijn die extra-lange ruitenwissers natuurlijk ook nog eens buitengewoon kostbaar. Je hebt geen idee wat er voor vreemde problemen op je af komen als je met zo’n joekel van een camper op pad bent…. Behalve dat die XXXXXL-wissers al moeilijk te vinden zijn, zijn er ook nog tientallen verschillende konnektors, die niet op elkaar passen. .

We moesten met Bjoetie naar een dierenhospitaal voor een heftige operatie. Daarover en nog veel meer in het volgende verslag.

©Carmelita & Harrie, 2013-03-10.