Verslag 113, Yellowstone National Park, deel 3.
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
11 Augustus 2012 | Verenigde Staten, West Yellowstone
Verslag 113, Yellowstone National Park, deel 3.
Omdat de filmpjes via de WaarBenJijNu-site alsmaar niet werken (al twee jaar niet!) plaats ik ze op YouTube, en door de link aan te klikken kom je bij het filmpje, daarna hier terugkomen voor het weede filmpje, enzovoort.
Video-links naar YouTube:
113.1 Overal watervalletjes en stroompjes: http://youtu.be/-D_Jgc4pWqE
113.2 Mammoth Hot Springs, kalkplateau’s: http://youtu.be/9hrtTGVWGN8
113.3 De Orange Spring Mound: http://youtu.be/gvqyKSHtKiQ
113.4. Ergens in Yellowstone N.P.: http://youtu.be/9rcktB_2ho4
Yellowstone is een heel groot park, ik geloof het grootste van de USA. Dat kun je echt niet in een dag doen. Er is zoveel indrukwekkends te zien. We hebben er drie dagen over gedaan. En ook nog een paar rustdagen ingelast.
De laatste dag was in het noordwesten van het park, Mammoth Hot Springs, waar zich geen geijsers bevinden maar wel een grote vlakte met Calciumbicarbonaat afzettingen, zeg maar kalk. Het met kalk verzadigde water komt op temperaturen van 60 tot 100 grd C uit de aarde omhoog, en, een keer aan de oppervlakte gekomen, verdampt (een gedeelte van) het water en blijft de kalk achter. Soms ontstaan daarbij hele terrassen, of kalkbulten, waar het water dan bovenuit sijpelt.
Onderweg naar de Mammoth Hot Springs, kwamen we, ook in het park, diverse bezienswaardigheden tegen. Zo was er de “Roaring Mountain”, (foto 02.) die zo genoemd wordt, omdat hij altijd staat te bulderen door ontsnappende stoom ergens in zijn flanken. Ertegenover ligt een enorm stuk bosland, dat in 1988 volledig afgebrand was. Bij zo’n brand komen er geblakerde zaadjes in/op de grond terecht, die dan weer uit zichzelf het verbrande stuk bos herbeplanten. De rangers doen daar niets aan, en laten de natuur zijn gang gaan om de aangerichte schade op zo natuurlijk mogelijke wijze weer te herstellen. Op foto 3 kun je mooi zien hoever zo’n bos hersteld is na ongeveer 25 jaar.
Bij Obsidian Cliff was een stuk gestolde lava te zien; dat lava stolt in specifieke zeshoekige kolommen, die dan na verwering als blokken naar beneden vallen. (foto 4 en 5.)
Foto 11 t/m 25, de “Upper terraces” van Mammoth Hot Springs. Daarvandaan ga je naar beneden, waar je die Upper terraces als grote druppelende terrassen kunt zien. Dat wordt dan de “Lower terraces” genoemd. (Foto’s 25 t/m 38.) (Soms hebben die Amerikanen toch wel enige logika….) Onderaan zijn dan enkele eetgelegenheden, een enorm hotel (Mammoth Hot Springs Hotel) en het Albright Visitor Center, en zelfs een echt postkantoor gebouwd. Alles met uitzicht op de terrassen. Bekijk de foto’s maar, verder kommentaar is overbodig.
Terugrijdend naar de camping in West-Yellowstone kwamen we een enorm gebied dat jaren geleden verbrand, en zich nu aan het herstellen is, tegen. Ook een eenzame bubbelaar en stomer, en een enorme roofvogel zagen we daar.
Bij foto 49 hoort een toelichting. In de kampeerwagen bevinden zich diverse Koolmonoxide alarmsystemen, die gaan piepen als het giftige koolmonoxide zich in de lucht bevindt. Koolmonoxide (of CO) is uiterst giftig en absoluut onruikbaar. Het ontstaat meestal bij onvolledige verbranding van gas of benzine/diesel. Omdat je het niet kunt ruiken, word je langzaam maar zeker bewusteloos, en overlijdt, doordat die CO-cellen de plek waar normaal zuurstof (O²) door het bloed naar de weefsels wordt getransporteerd, geblokkeerd houdt. Lekker gevaarlijk gasje dus, dat CO. Vandaar dat CO-melders in kampeerwagens eigenlijk gemeengoed is. Het zou dat eigenlijk ook in huizen moeten zijn. Die dingen beginnen te piepen voordat je bewusteloos raakt, en dan kun je nog naar buiten vluchten, in de frisse lucht. Wel, die CO-melder was dus vrijwel elke nacht aan het piepen, toen we in Yellowstone-West stonden. We hebben drie van die melders in de coach, en alleen deze piepte. Die dingen zijn ook nog zo gemaakt dat je ze slechts tijdelijk kunt uitschakelen, en nooit helemaal kunt uitzetten. Je kunt je voorstellen dat zo’n piepende melder midden in de nacht verschrikkelijk irritant is. Maar ja, het is voor de veiligheid. Ik heb dus alle mogelijke veroorzakers van CO uitgezet, (kachel, boiler, koelkast,), maar het gepiep bleef. Ik wist inmiddels al dat ze soms ook reageren op bepaalde soorten parfum, maar ook op sterke knoflook-geur. Ook al die bronnen heb ik geëlimineerd, maar het gepiep bleef, 3 van de vijf nachten vlakbij Yellowstone. Uiteindelijk heb ik de afzuigventilatoren op het dak op volle kracht gezet, en hebben we het gepiep weg gekregen. Maar ook de zo moeizaam verzamelde warmte in de slaapkamer, waardoor dit heel koude nachten waren. We reden weg bij Yellowstone, en het gepiep was afgelopen. Pas veel later bleek dat de pukkels en puisten van Carmelita (zie vorige verslag) wellicht iets te maken had het gepiep van het CO-alarm. Daarover meer in een volgend verslag.
We verlieten Yellowstone, een enorme ervaring rijker, en gingen verder naar het Noorden, richting Canada.
We zouden in Montana en in British Columbia (Canada) nog vrienden bezoeken. Daarover meer in het volgende verslag.
©Carmelita
Omdat de filmpjes via de WaarBenJijNu-site alsmaar niet werken (al twee jaar niet!) plaats ik ze op YouTube, en door de link aan te klikken kom je bij het filmpje, daarna hier terugkomen voor het weede filmpje, enzovoort.
Video-links naar YouTube:
113.1 Overal watervalletjes en stroompjes: http://youtu.be/-D_Jgc4pWqE
113.2 Mammoth Hot Springs, kalkplateau’s: http://youtu.be/9hrtTGVWGN8
113.3 De Orange Spring Mound: http://youtu.be/gvqyKSHtKiQ
113.4. Ergens in Yellowstone N.P.: http://youtu.be/9rcktB_2ho4
Yellowstone is een heel groot park, ik geloof het grootste van de USA. Dat kun je echt niet in een dag doen. Er is zoveel indrukwekkends te zien. We hebben er drie dagen over gedaan. En ook nog een paar rustdagen ingelast.
De laatste dag was in het noordwesten van het park, Mammoth Hot Springs, waar zich geen geijsers bevinden maar wel een grote vlakte met Calciumbicarbonaat afzettingen, zeg maar kalk. Het met kalk verzadigde water komt op temperaturen van 60 tot 100 grd C uit de aarde omhoog, en, een keer aan de oppervlakte gekomen, verdampt (een gedeelte van) het water en blijft de kalk achter. Soms ontstaan daarbij hele terrassen, of kalkbulten, waar het water dan bovenuit sijpelt.
Onderweg naar de Mammoth Hot Springs, kwamen we, ook in het park, diverse bezienswaardigheden tegen. Zo was er de “Roaring Mountain”, (foto 02.) die zo genoemd wordt, omdat hij altijd staat te bulderen door ontsnappende stoom ergens in zijn flanken. Ertegenover ligt een enorm stuk bosland, dat in 1988 volledig afgebrand was. Bij zo’n brand komen er geblakerde zaadjes in/op de grond terecht, die dan weer uit zichzelf het verbrande stuk bos herbeplanten. De rangers doen daar niets aan, en laten de natuur zijn gang gaan om de aangerichte schade op zo natuurlijk mogelijke wijze weer te herstellen. Op foto 3 kun je mooi zien hoever zo’n bos hersteld is na ongeveer 25 jaar.
Bij Obsidian Cliff was een stuk gestolde lava te zien; dat lava stolt in specifieke zeshoekige kolommen, die dan na verwering als blokken naar beneden vallen. (foto 4 en 5.)
Foto 11 t/m 25, de “Upper terraces” van Mammoth Hot Springs. Daarvandaan ga je naar beneden, waar je die Upper terraces als grote druppelende terrassen kunt zien. Dat wordt dan de “Lower terraces” genoemd. (Foto’s 25 t/m 38.) (Soms hebben die Amerikanen toch wel enige logika….) Onderaan zijn dan enkele eetgelegenheden, een enorm hotel (Mammoth Hot Springs Hotel) en het Albright Visitor Center, en zelfs een echt postkantoor gebouwd. Alles met uitzicht op de terrassen. Bekijk de foto’s maar, verder kommentaar is overbodig.
Terugrijdend naar de camping in West-Yellowstone kwamen we een enorm gebied dat jaren geleden verbrand, en zich nu aan het herstellen is, tegen. Ook een eenzame bubbelaar en stomer, en een enorme roofvogel zagen we daar.
Bij foto 49 hoort een toelichting. In de kampeerwagen bevinden zich diverse Koolmonoxide alarmsystemen, die gaan piepen als het giftige koolmonoxide zich in de lucht bevindt. Koolmonoxide (of CO) is uiterst giftig en absoluut onruikbaar. Het ontstaat meestal bij onvolledige verbranding van gas of benzine/diesel. Omdat je het niet kunt ruiken, word je langzaam maar zeker bewusteloos, en overlijdt, doordat die CO-cellen de plek waar normaal zuurstof (O²) door het bloed naar de weefsels wordt getransporteerd, geblokkeerd houdt. Lekker gevaarlijk gasje dus, dat CO. Vandaar dat CO-melders in kampeerwagens eigenlijk gemeengoed is. Het zou dat eigenlijk ook in huizen moeten zijn. Die dingen beginnen te piepen voordat je bewusteloos raakt, en dan kun je nog naar buiten vluchten, in de frisse lucht. Wel, die CO-melder was dus vrijwel elke nacht aan het piepen, toen we in Yellowstone-West stonden. We hebben drie van die melders in de coach, en alleen deze piepte. Die dingen zijn ook nog zo gemaakt dat je ze slechts tijdelijk kunt uitschakelen, en nooit helemaal kunt uitzetten. Je kunt je voorstellen dat zo’n piepende melder midden in de nacht verschrikkelijk irritant is. Maar ja, het is voor de veiligheid. Ik heb dus alle mogelijke veroorzakers van CO uitgezet, (kachel, boiler, koelkast,), maar het gepiep bleef. Ik wist inmiddels al dat ze soms ook reageren op bepaalde soorten parfum, maar ook op sterke knoflook-geur. Ook al die bronnen heb ik geëlimineerd, maar het gepiep bleef, 3 van de vijf nachten vlakbij Yellowstone. Uiteindelijk heb ik de afzuigventilatoren op het dak op volle kracht gezet, en hebben we het gepiep weg gekregen. Maar ook de zo moeizaam verzamelde warmte in de slaapkamer, waardoor dit heel koude nachten waren. We reden weg bij Yellowstone, en het gepiep was afgelopen. Pas veel later bleek dat de pukkels en puisten van Carmelita (zie vorige verslag) wellicht iets te maken had het gepiep van het CO-alarm. Daarover meer in een volgend verslag.
We verlieten Yellowstone, een enorme ervaring rijker, en gingen verder naar het Noorden, richting Canada.
We zouden in Montana en in British Columbia (Canada) nog vrienden bezoeken. Daarover meer in het volgende verslag.
©Carmelita
-
30 November 2012 - 18:58
Bert Bijker:
Hoi Harrie,
Mooie foto's.
Kan me herinneren dat je er eerder bent geweest.
Is dus zeer de moeite waard.
Veel plezier verder.
Groetjes,
Bert en Henriette -
01 December 2012 - 18:20
Wia:
Wat ziet dat er bijzonder uit!
Dat zie je niet bij ons in Norg!
In 1 woord geweldig.
Zeg Harry ga je ook een boek maken van al je verslagen en mooie foto's?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
