Verslag 108: Break op Bonaire (2), zomer 2012.

Verslag 108: Break op Bonaire (2), zomer 2012.


Vooralsnog lukt het niet om de filmjes te plaatsen, door problemen met de site. Zodra ze er staan, zal ik een melding daarvan maken.


En op Bonaire lag er alweer een onprettige verrassing op ons te wachten. Leon Schreuder, zoon van de jarenlange buren van mijn ouders, is plotseling onverwacht overleden. Hij had net de 20 km marathon van Brussel uitgelopen, en zakte bij de auto in mekaar. Hij was altijd al aardig sportief, en zijn lichamelijke konditie was prima. Bijna 47 jaar oud, zijn vrouw, drie kinderen, moeder en broer en zus, blijven zwaar aangeslagen achter. Ik had meer kontakt met zijn moeder, maar ik heb wel op zijn eindexamenfeest met de drive-in-disko “Peaky Pinch Productions” de muziek verzorgd, op “Slevante” bij Fort St. Pieter (St. Pieters Berg, Maastricht). Ik herinner me dat feest nog heel goed, niet in het minst omdat ik de duizenden kilo’s geluidsapparatuur de vele, vele trappen moest op- en af-sjouwen. Dat was zo’n 30 jaar geleden. Leon, een buitengewoon innemende man. En alweer iemand in mijn nabije omgeving die veel te jong dood gaat. Het gaat de laatste tijd in hoog tempo, ik word er heel depressief van…. Doordat de overlijdensbrief naar Bonaire was gestuurd, en de post naar Bonaire vaak weken onderweg is, ontving ik de brief pas anderhalve maand nadat het gebeurd was.

Zoals al eerder verteld heb ik mijn elektrische treintjes aan Gerard in Waalwijk verkocht, een échte verzamelaar. Toen hij hoorde dat er nog treintjes in de vitrinekast op Bonaire stonden, wilde hij die ook wel zien en eventueel kopen. Daarnaast waren er nog twee trolleybussen, die bij de eerste portie behoorden (foto 04). Op foto 05 zie je het Egger-Bahntje dat deel uitmaakte van een grote deal, waarbij ik het EggerBahntje weer terug kreeg,) die precies in de vitrinekast zijn baantjes zou gaan rijden, en de Märklin ST800 (foto 06), die hij graag wilde hebben, en voor mij eigenlijk te groot voor de vitrinekast was.
Vooralsnog krijg ik het EggerBahntje niet aan het rijden, maar Gerard heeft me beloofd dat hij een nieuw treintje zal proberen uit te halen, of het oude treintje (wat dus eigenlijk oorspronkelijk van mij was) weer aan het rijden te krijgen. Het is uiteindelijk de bedoeling dat dit treintje automatisch zijn rondjes in de vitrinekast gaat draaien, zodra er iemand langs de kast loopt…..

Foto 07.: rechts zit Rianne, een heel leuke “Friezin”, Delvin’s vriendin, die gaan samenwonen in het appartementje bij ons boven. Ze zat toevallig hetzelfde vliegtuig waarmee wij naar Bonaire vlogen. Wij zijn gelukkig voor hun tweetjes, en hopen dat ze veel geluk samen zullen ondervinden.

Foto 08 en 09.: In de eerste nacht dat we op Bonaire waren, gebeurde er vlakbij een heel ernstig ongeluk. De chauffeur, een jongen die op de Medical School studeert, verloor met veel te hoge snelheid, en onder invloed van veel te veel alcoholische drank, de macht over het stuur, en ging diverse malen over de kop. In Nederland zou de auto Total-loss geweest zijn. De jongeman zelf, kwam er dankzij diverse airbags met een hoop schrammen en kneuzingen vanaf. Het zag er heel akelig uit.

Foto 10 t/m 12 zijn van het verjaardagsfeestje dat we organiseerden voor Delvin’s 26ste verjaardag. Och ja, we zijn redelijk ervaren in het geven van feestjes….. Op foto 12 zie je twee collega’s van Delvin, die er ook waren, leuke collega’s. Mede dankzij de Skottelbraai Barbecue’s van José werd het een gezellig feestje.

Foto 13 t/m 18: Carmelita was meteen weer in het water voor ons huis te vinden, een paar leuke fototjes hierbij.

Foto 19 t/m 24. Onze palmbomen op het strand zijn langzamerhand zo groot geworden dat het onderhouden bijzonder kostbaar aan het worden is. We moeten twee keer per jaar de noten en de onderste bladeren (laten) verwijderen, omdat die coco’s, wanneer ze naar beneden komen heel gevaarlijk zijn. Een hersenschudding (indien die aanwezig zijn), is wel het minste. Ik heb ooit zo’n kokosnoot op mijn kop gehad, en ben nooit meer normaal geworden. De bomen zijn zo hoog dat er op Bonaire geen enkele ladder te vinden is die lang genoeg is om hoog genoeg te komen. Gelukkig hebben we een stel Peruanen gevonden, die dat nog aandurven. Ze moeten twee tot drie ladders aan mekaar binden. We hebben ze uitgerust met allerlei veiligheidsvoorzieningen, om ongelukken te voorkomen. Zie ook de filmpjes.

Foto 26 t/m 29: Carmelita heeft ook wat foto’s gemaakt van allerlei troep die er op de zeebodem ligt van spullen die er niet thuis horen. Het zou beter zijn wanneer “Stinapa” eindelijk eens die troep ging (laten) opruimen, in plaats van serieuze mensen te pesten, die een piertje willen bouwen (zoals wij.) Op foto 27 zie je drie ijzeren stangen, dat is alles wat er van de peiler van onze buren is overgebleven, nadat de slechte kwaliteit beton (niet zeewater-bestendig) was weggerot. Het wachten is op een stevig stormpje, dat de hele pier, die nu nog een beetje overeind staat, ook nog op de zeebodem legt, net als de restanten van de pier een huis verder, die er nu ook al enkele jaren liggen (Foto 29.)

Carmelita is tafels aan het schilderen (foto 30 en 31), en Harrie deed allerlei klusjes in en rond het huis (foto 40), daarbij zorgvuldig gehinderd door Bjoetie…..

Foto 32. Bjoetie verstopt zich graag tussen de kussens, en geloof maar niet dat ze reageert als je haar roept….

Foto 33. In het glazen koepeltje op het strandhuisje heeft Harrie een spiegelbol gemonteerd, die ’s avonds heel vreemde effekten geeft; zijn er “Aliens” geland?

Foto’s 34 t/m 38: een boottochtje met Aad en Meta, op Aad’s boot. Altijd leuk. De meeuwen wilden wel de kaas uit Aad’s hand stelen, en ook de grote school dolfijnen die bij ons langs zwommen waren heel leuk. Ook het cruise-schip van de Scientology-kerk (bekend van de beroemdheid Tom Cruise) lag in de haven, die zijn best vaak op Bonaire, omdat ze vanwege een heel oud kontakt maar heel weinig liggeld in de haven hoeven te betalen.

Foto 39. Mijn vader, (die nu al zo’n 20 jaar geleden is overleden) heeft ooit een paar kaktus-zaadjes geplant. En altijd met liefde verzorgd. Na zijn dood kwamen ze bij mijn moeder op de vensterbank terecht. Die ze ook weer met liefde verzorgde. Toen mijn moeder dood ging, waren het nog steeds drie heel kleine kaktusjes. We hebben ze mee naar Bonaire genomen, en daar gewoon buiten in de open lucht gezet. En vanaf dat moment zijn ze als kool gaan groeien en bloeien. Het klimaat op Bonaire is met zekerheid beter dan op een vensterbank in Nederland! Maar dat wisten we al lang……

Foto 41 t/m 50. Alweer wat bijzondere fototjes van onder water. Carmelita was zo’n beetje om de andere dag in het water, en maakte heel wat foto’s van bijzonder zeedieren. Geniet van de foto’s.

Foto 51. In een waterafvoerbuis op het strand heeft een grote landkrab zijn onderkomen gevonden, zie ook het filmpje.

Foto 52. Voor Magda, een goede vriendin op Bonaire en een verwoed puzzelaar, hadden we een puzzel meegebracht van het Arches National Park. (Zie verslag 104). Wij dachten dat dat een heel erg moeilijke puzzel zou zijn, omdat het allemaal rood-tinten waren, maar binnen een paar uur stuurde ze ons al deze foto. Ze is echt bedreven in puzzels…. Ik geloof niet dat ik dat ding ooit klaar gekregen zou hebben…..

Foto 53. Behalve het geven van feestjes, duiken, de kokosnoten-troep opruimen, boottochtjes, verven en klussen, en het voorbereiden van het volgende stuk van onze USA-reis, hadden we ook nog de nodige vrienden op bezoek, tja, en dan moet je de stembanden natuurlijk wel zorgvuldig smeren….

Foto 54. De beide kinderen van Patrick en Vicky zijn (natuurlijk niet altijd) schatjes. Hier zie je Vicky aan het vechten om ze aan het eten te krijgen….
Foto 55. laat Clint (van Simone en Greg) zien, die met Bjoetie aan het spelen is. Chi-hua-hua’s zijn meestal niet echt makkelijk met kinderen, maar vandaag had Bjoetie haar makkelijke pet op…..

Foto 56 en 57, Carmelita en Meta aan het trainen bij BonFysio op Bonaire. De kilo’tjes vlógen er vanaf! (jajaja, zie de opmerking aan het eind van dit verslag).

Foto 58 en 59: Tijdens een etentje (BBQ) bij Meta en Aad mocht ik proberen een DVD-speler aan te sluiten op een versterker, die daar geen ingangen voor had. En ik zou niet Harrie geheten hebben, als ik dat niet voor mekaar had gekregen….

Foto 60. Ja, Harrie kocht voor Carmelita een nieuwe ring met een diamantje erin…..
Je moet niet alles geloven wat we hier schrijven…


©Carmelita & Harrie, 2012-10-27