Verslag 101: Great Sand Dunes (Colorado).
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
11 Mei 2012 | Verenigde Staten, Alamosa
Verslag 101: Great Sand Dunes (Colorado).
Eindelijk verlieten we New Mexico, (maar we zouden er nog even terugkomen). Het was echt een van de mooiste staten wat betreft natuurschoon. Al die rode bergen, en wonderbaarlijke natuur, we waren er helemaal enthousiast over.
Je ziet heel veel bouwwerken in de typische Adobe-stijl, zoals bekend van grote broer Mexico. (Foto 02 en 03.) We kwamen door een plaatsje met de naam Española, wat op creatieve wijze tegen een heuveltje weergegeven was (foto 07.). Columbus heeft indertijd een van de eilanden in de Caribische zee Española gedoopt, maar dat heet nu anders.
En gelukkig, de voorruit met de barsten (zie vorige verslag) bleef verder heel, maar we reden wel heel voorzichtig. (Foto 10.)
In Colorado werden de bergen direkt weer veel hoger en ruiger, we kwamen weer dichter bij de Rocky Mountains. (Foto 13 t/m 17.)
Foto 14: waar mogelijk kamperen we op KOA-campings, (Kampgrounds of America). Dat is een keten van campings, verspreid over de hele USA en Canada, ze zijn vrijwel altijd gewoon goed schoon, de voorzieningen (water, stroom en riolering) werken vrijwel altijd; de bad- en was- en toilet-gebouwen zijn netjes en schoon, maar ja, die gebruiken we niet omdat we die mogelijkheden zelf in de camper hebben. Alleen sukkelen ze ook wel met hun Internet-voorzieningen (WiFi), net zoals de meeste andere campings in de USA, maar ze hebben wel een uitgebreid stapeltje smoesjes klaarliggen, (’t heeft net gestormd, of er is een blikseminslag geweest, of er is een flooding (overstroming) geweest, of de overheid heeft zus of zo, altijd wat.) zodat je nooit een extra korting of zo kunt bedingen. Het bijzonder waardevolle voor ons op die KOA-campings zit in het feit dat de staf buitengewoon veel en goede tips kan geven over de omgeving; niet alleen over de bezienswaardigheden in de regio, maar ook over goede eettentjes en muziek- of markt-aktiviteiten. Ze hebben altijd stapels met informatie en landkaarten beschikbaar. Het lijkt alsof alle campings in de USA vlak bij een spoorlijn gelegen zijn, ook de KOA’s. En het bijzondere van zulke spoorlijnen is dat de bestuurders van de treinen bij elke spoorwegovergang een enorm toeterkonsert geven, om eventuele overstekers te waarschuwen. En die treintoeters moet je niet onderschatten…. Zeker ’s avonds lijken die toeterkonserten nog heftiger als overdag, terwijl normale mensen dan plegen te slapen…..
Het was behoorlijk fris daar. Daarom kreeg Bjoetie een speciaal jurkje aangemeten. (Foto 18.) En gelukkig dat ze daar mee was….. Zodra Carmelita met zo’n jurkje komt aanlopen, gaat Bjoetie met een enorme vaart op de vlucht, en verstopt zich waar je er niet bij kunt komen. Wij geloven niet dat ze zo’n jurkje leuk vindt, och ja, smaken verschillen.
Foto 19 t/m 33: naar het Great Sand Dunes National Park, dit park (143 km²) heeft pas enkele jaren geleden de status van National Park gekregen. Hier liggen, duizenden mijlen van de oceanen verwijderd, enorme zandstranden en zandduinen. Een heel raar gezicht. Die zandduinen zijn wel meer dan 200 meter hoog, er wordt aktief “sandboarding” op bedreven (zoiets als snowboarding, maar dan op zand) Helaas niet toen wij er waren, het was er echt veel te slecht weer voor. Dat zand is afkomstig van de nabijgelegen Sangre de Cristo en San Juan Mountains, door miljoenen jaren lange erosie. Die heuvels kun je ook op de foto’s op de achtergrond zien liggen, en zijn meer dan 4000 meter hoog.
Het was er mooi, maar we moesten vluchten voor een opkomend noodweer. (Foto’s 31 t/m 33.).
We hadden al een belangrijk deel van Colorado gezien (Denver en Pikes Peak en omgeving), zie de verslagen 77 en 78.
Nu, onderweg naar Salt Lake City, pakten we de interessante stukken in het zuiden van Colorado mee, zoals Mesa Verde (met bijzondere rotswoningen), en Four Corners, waar vier staten met de hoeken bij elkaar komen. Maar daarover meer in volgende verslagen.
©Carmelita & Harrie, 2012-09-10.
Eindelijk verlieten we New Mexico, (maar we zouden er nog even terugkomen). Het was echt een van de mooiste staten wat betreft natuurschoon. Al die rode bergen, en wonderbaarlijke natuur, we waren er helemaal enthousiast over.
Je ziet heel veel bouwwerken in de typische Adobe-stijl, zoals bekend van grote broer Mexico. (Foto 02 en 03.) We kwamen door een plaatsje met de naam Española, wat op creatieve wijze tegen een heuveltje weergegeven was (foto 07.). Columbus heeft indertijd een van de eilanden in de Caribische zee Española gedoopt, maar dat heet nu anders.
En gelukkig, de voorruit met de barsten (zie vorige verslag) bleef verder heel, maar we reden wel heel voorzichtig. (Foto 10.)
In Colorado werden de bergen direkt weer veel hoger en ruiger, we kwamen weer dichter bij de Rocky Mountains. (Foto 13 t/m 17.)
Foto 14: waar mogelijk kamperen we op KOA-campings, (Kampgrounds of America). Dat is een keten van campings, verspreid over de hele USA en Canada, ze zijn vrijwel altijd gewoon goed schoon, de voorzieningen (water, stroom en riolering) werken vrijwel altijd; de bad- en was- en toilet-gebouwen zijn netjes en schoon, maar ja, die gebruiken we niet omdat we die mogelijkheden zelf in de camper hebben. Alleen sukkelen ze ook wel met hun Internet-voorzieningen (WiFi), net zoals de meeste andere campings in de USA, maar ze hebben wel een uitgebreid stapeltje smoesjes klaarliggen, (’t heeft net gestormd, of er is een blikseminslag geweest, of er is een flooding (overstroming) geweest, of de overheid heeft zus of zo, altijd wat.) zodat je nooit een extra korting of zo kunt bedingen. Het bijzonder waardevolle voor ons op die KOA-campings zit in het feit dat de staf buitengewoon veel en goede tips kan geven over de omgeving; niet alleen over de bezienswaardigheden in de regio, maar ook over goede eettentjes en muziek- of markt-aktiviteiten. Ze hebben altijd stapels met informatie en landkaarten beschikbaar. Het lijkt alsof alle campings in de USA vlak bij een spoorlijn gelegen zijn, ook de KOA’s. En het bijzondere van zulke spoorlijnen is dat de bestuurders van de treinen bij elke spoorwegovergang een enorm toeterkonsert geven, om eventuele overstekers te waarschuwen. En die treintoeters moet je niet onderschatten…. Zeker ’s avonds lijken die toeterkonserten nog heftiger als overdag, terwijl normale mensen dan plegen te slapen…..
Het was behoorlijk fris daar. Daarom kreeg Bjoetie een speciaal jurkje aangemeten. (Foto 18.) En gelukkig dat ze daar mee was….. Zodra Carmelita met zo’n jurkje komt aanlopen, gaat Bjoetie met een enorme vaart op de vlucht, en verstopt zich waar je er niet bij kunt komen. Wij geloven niet dat ze zo’n jurkje leuk vindt, och ja, smaken verschillen.
Foto 19 t/m 33: naar het Great Sand Dunes National Park, dit park (143 km²) heeft pas enkele jaren geleden de status van National Park gekregen. Hier liggen, duizenden mijlen van de oceanen verwijderd, enorme zandstranden en zandduinen. Een heel raar gezicht. Die zandduinen zijn wel meer dan 200 meter hoog, er wordt aktief “sandboarding” op bedreven (zoiets als snowboarding, maar dan op zand) Helaas niet toen wij er waren, het was er echt veel te slecht weer voor. Dat zand is afkomstig van de nabijgelegen Sangre de Cristo en San Juan Mountains, door miljoenen jaren lange erosie. Die heuvels kun je ook op de foto’s op de achtergrond zien liggen, en zijn meer dan 4000 meter hoog.
Het was er mooi, maar we moesten vluchten voor een opkomend noodweer. (Foto’s 31 t/m 33.).
We hadden al een belangrijk deel van Colorado gezien (Denver en Pikes Peak en omgeving), zie de verslagen 77 en 78.
Nu, onderweg naar Salt Lake City, pakten we de interessante stukken in het zuiden van Colorado mee, zoals Mesa Verde (met bijzondere rotswoningen), en Four Corners, waar vier staten met de hoeken bij elkaar komen. Maar daarover meer in volgende verslagen.
©Carmelita & Harrie, 2012-09-10.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
