Verslag 98: Gallup (NM) en Petrified Forest (AZ).

Verslag 98: Gallup (New Mexico) en Petrified Forest (Arizona).

Hallo allemaal!

Daar zijn we weer met een verslag.
We liggen inmiddels hopeloos achter, maar reken erop, ik zal het echt allemaal afmaken, want van deze verslagen maak ik uiteindelijk een fotoboek voor onszelf, (we hebben er al 5), die de reis voor onszelf goed vastlegt.

De website waar dit allemaal op geplaatst wordt (Waar ben jij nu) is kortgeleden geheel aangepast, dus alles ziet er nu anders uit. Ze hebben ook rekening gehouden met opmerkingen van de gebruikers (o.a. wij), die ze gekregen hebben. Op een aantal punten is het gebruiksgemak inderdaad aanzienlijk verbeterd. Wij zijn er in alle geval heel happy mee, we hopen jullie ook. ’t Oogt allemaal veel logischer. Laat maar horen wat je ervan vindt, dan stuur ik het door naar de redaktie van WaarBenJijNu.
Op dit moment is het nog niet mogelijk filmpjes te plaatsen, en bij dit verslag horen aardig wat filmpjes. Ik plaats ze later, en zal een berichtje sturen wanneer alles geplaatst is, zodat je ze alsnog kunt bekijken.

We reden van Silver City (dat in het zuidwesten van New Mexico ligt,) verder naar het noorden, gedeeltelijk door de staat Arizona, naar het stadje Gallup, vanwaaruit we enkele dingen wilden bezoeken.
Arizona lieten we eigenlijk links liggen, want dat staat pas in een veel later tijdstip op onze trip gepland. (gedurende de winter van 2012/2013).

Het belangrijkste was het Petrified Forest National Park, dat ook weer in Arizona ligt. In het Petrified Forest liggen versteende bomen, het zogenaamde Petrified Wood, (dat klinkt aardig logisch, nietwaar?).
Vanuit Gallup was dat een behoorlijke tocht, door een even mooi als wonderlijk landschap. We hebben gedurende deze hele trip (Gallup – Petrified Forest – Gallup) ongeveer 1200 foto’s gemaakt, en het was een hele klus om dat tot ongeveer 50 terug te brengen. Het ene stukje was nog fascinerender als het andere. De foto’s vertellen eigenlijk het hele verhaal. Die kleuren en de pracht kun je nog niet eens in filmpjes of foto’s vast leggen, laat staan in een verhaaltje.
Bij foto 1: Er wordt veel aan de wegen gewerkt. Dit is eentypisch plaatje hoe dat dan gaat. aan het begin en aan het eind van de wegwerkzaamheden staat iemand met een bord "STOP"/"SLOW" stof te vreten en in de zon te verbranden. En dan rijdt er nog iemand op-en-neer in een "Pilot"-car, met daarachter een hele stoet auto's die hebben staan te wachten. Dit lijken me niet echt leuke baantjes.
Foto 12, 13 en 14 zijn van een heel bijzondere auto, de Chrysler Prowler, oorspronkelijk Plymouth Prowler genaamd, totdat het merk Plymouth van het toneel verdween. Deze auto was een zogenaamd “retro”-model, die echt in alle extremiteit tussen 1997 en 2005 op de markt gebracht werd. Extreem in alle aspecten, revolutionair van vorm, geheel gemaakt uit kunststof en aluminium, voorzien van een eigenlijk veel te kleine motor (Waarom hebben ze nooit die fantastische V10 erin gelegd?). En vooral extreem wat betreft weggedrag: je moest aardig wat vliegervaring hebben om dit onvoorspelbare ding op de weg te houden. De prijs was heel redelijk (ongeveer US$ 40.000), en er zijn er veel verkocht aan verzamelaars, die dachten dat hij snel heel veel waard zou worden, wat (helaas?) nooit gebeurd is. Er zijn zo’n 11.000 stuks van verkocht, maar je ziet ze vrijwel nooit op de weg. In dit park stond er dus een, die volop stond te genieten van alle belangstelling.
Foto 26. Overal stonden bordjes dat je niets uit het park mocht meenemen. Dat zal wel, in de giftshop werden piepkleine stukjes Petrified Wood voor exorbitante prijzen verkocht. Dat mocht dus wel!
Tijdens het bezoek aan dat park kwam er een enorm noodweer opzetten, en werd het ontzettend koud. De temperatuur zakte wel 30 °C in een kwartiertje! Onweer, giga-regenbuien, stormwind, zelfs zandstormen, noem maar op. En wij in dat piepkleine SMARTje er maar tussendoor laveren! De zandstormen waren best wel imposant, maar alle foto’s zijn mislukt. Ofwel kun je er nauwelijks wat van zien tussen het zanderige landschap, of waren ze te ver weg, ofwel was het zo heftig dat je niet eens de weg voor de zeer korte neus van de SMART kon zien. En even plotseling als het kwam opzetten, was het weer verdwenen. Raar weer hebben ze daar in de Verenigde Staten.
Op foto 43, en in een van de filmpjes kun je de Santa Fe Express Railroad zien, die dwars door het park loopt. Een van de beroemde spoorlijnen die de USA rijk is. De treinen die hier rijden zijn ongelooflijk lang. Het duurt meer dan een kwartier voor hij voorbij is. Het geheel wordt getrokken (en geduwd!) door soms 8 enorme diesel-lokomotieven…. Gelukkig zijn er weinig gelijkvloerse spoorweg-kruisingen met wegen, zodat het weinig voorkomt dat je meer dan een kwartier op een trein moet wachten….
Op die foto’s kun je heel mooi zien dat die rotsen (en de grond natuurlijk ook) opgebouwd zijn uit lagen van allemaal verschillende kleur, afhankelijk van wat er gebeurde tijdens de tijd dat die laag ontstond. Geweldig mooi!
Bij foto 54. Alles is in Amerika groter dan elders, zo ook de raven. Deze vogels staan bekend als de grootste dieven van de USA, (ik betwijfel dat, ik denk dat de mensen zelf nog veel grotere dieven zijn, maar OK, laat ze maar. Een raaf die komt op blingbling af, en zal dat proberen te stelen. Er zijn verhalen dat ze oorbellen uit de oren van mensen trekken, of portemonnees uit je handen stelen. Ik weet niet of dat allemaal waar is, wij hebben behalve wat angstaanjagende duikvluchten om onze oren, geen last van ze gehad. Maar er wordt wel overal voor deze vogels gewaarschuwd. Ze stelen het bestek van je pick-nick tafel voordat je ze gezien hebt, als het maar blinkt…

Terug bij Gallup. Het plaatsje stelde niets voor, en we hebben er een dagje lekker genikst.

We gingen verder naar Albuquerque, een grote en bekende plaats in centraal New Mexico. Daarover meer in het volgende verslag.

©Carmelita en Harrie, 2012-08-11