Verslag 88: Tornados en Oost-Texas.

Verslag 88: Tornados en Oost-Texas.

We hebben als eens verteld dat de USA een groot land is, nou, Texas is verreweg de grootste staat, en dat is dus echt enorm groot voor mensen die op een piepklein eilandje in de Caribische zee wonen.

Van veel mensen kregen we vragen over de tornados die centraal-USA, en met name Texas teisterden. Het was ruimschoots in het nieuws in Nederland, zowel als op Bonaire. Nou hier ook. Het tornado-seizoen begon dit jaar heftig en vroeg. Er loopt een band schuin omhoog over de USA, beginnend inTexas, en schuin omhoog naar Minnesota, door de staten Oklahoma, Arkansas, Kansas, Nebraska, Iowa en de Dakota’s, en dat wordt “Tornado-Alley” genoemd. Er komen buiten die band natuurlijk ook wel Tornado’s voor, maar dit gebied is het ergst. Wij zaten in Texas, toen die beelden van dodelijke tornado’s Nederland bereikten, en velen maakten zich zorgen over ons. Het is bekend dat kampeerwagens de absoluut gevaarlijkste plek is om tijdens een tornado te zijn. De tornado grijpt onder zo’n camper, en kan hem honderden meters omhoog en ver weer neerkwakken. Nee voorzichtig neerleggen is er niet bij. We hebben beelden gezien van 16-wheelers (opleggers, die meer dan 50 ton kunnen wegen), die als luciferdoosjes werden behandeld. Nou, wij zijn natuurlijk wel doodsbenauwd voor die dingen, en proberen via het nieuws en de weather-radio en Internetsites ons een beeld te vormen van waar die dingen zitten, en ze dan zo goed als mogelijk te ontwijken. Ze zijn natuurlijk maar enkele honderden meters breed, en maken een pad van enkele tot vele kilometers. Samen is dat natuurlijk maar een heel klein gebied van het immense Verenigde Staten. Maar toch, je zult er maar in zitten….. Tot op heden hebben we tweemaal vlakbij een tornado gezeten (en moeten schuilen, eenmaal in de kelder van de nabijgelegen Holliday Inn, en eenmaal in het betonnen badhuis van de camping waar we op stonden.) Tegenwoordig vragen we bij een camping behalve naar “Full hook-up”, Cable-TV, Wifi-Internet, ook naar “waar is de tornado-shelter?”. Toen we bij de Holliday-Inn hadden geschuild, bleek de volgende dag de tornado op ongeveer 1 km bij ons langs getrokken te zijn, waarbij een mobil-home-park met de grond gelijk gemaakt was. (NB.: een mobil-home-park is niet hetzelfde als een RV-park, waar wij normaal kamperen. Op een mobil-home-park staan verplaatsbare huizen, waarin veelal de armste mensen uit de Amerikaanse samenleving wonen. Huizen gemaakt van multiplex, en staal- of aluminium (golf-)platen, die vaak min-of-meer los op een betonnen vloer staan. Het is daar gemiddeld genomen wat minder veilig dan op campings, daar komen we dus niet. )
Twee weken geleden waren er in Dallas (Texas) een paar heel heftige tornado’s, waarbij tientallen doden vielen. Wij zaten ook wel in Texas, maar zo’n 500 km ervandaan, en hebben alle gebeurtenissen op de TV gevolgd. Jawel USA is groot….
Afgelopen zondag reisden we een stuk dwars door Tornado-Alley. Vanwege de voorspellingen op TV en Internet besloten we niet rechtstreeks te rijden (600 km), maar via een omweg (800 km), om de gebieden waar waarschuwingen waren te vermijden. Wij hadden wel veel wind (moesten gemiddeld 20 to 25 mijl per uur langzamer gaan rijden). Op de camping aangekomen, spraken we mensen die wel rechtstreeks waren gereden, en er nog langer over gereden hadden, regelmatig stil moeten staan, heftige hagel hadden gehad, en wat schade aan camper en tow-car hadden gehad. Toch blij dat we omgereden waren. Er waren die dag in Texas en Oklohoma 135 tornado’s geweest. We hebben er geen een gezien. Goed opletten en je route slim proberen te plannen is geboden!

Voordat we een break op Bonaire en in Nederland maakten tussen november 2011 en februari 2012 hadden we de camper gestald bij een “storage-facility” vlakbij het vliegveld van Houston, Texas, om van daaruit naar Bonaire te vliegen. De mensen die deze storage runnen, zijn echte Texanen, in hart en nieren. Karl en Cathy waren ontzettend gastvrij en beschouwden ons direkt als vrienden. Zo hadden we een leuke tijd samen toen we weer terug in Houston kwamen, en spraken af dat als we door hun geboortestreek zouden komen,zij daar ook zouden zijn, om ons rond te rijden, en de leuke dingen te laten zien. Want die streek was natuurlijk het mooiste van de gehele USA. Dat is typisch Amerikaans, ze zijn allemaal ape-trots op hun eigen streek, waar ze geboren zijn en/of leven. Betere gidsen als mensen die er lokaal bekend zijn kun je je niet wensen, daar kan geen enkele reisgids tegenop, zelfs de Lonely Planet niet. Dat hadden we al eens eerder ervaren in en rond Boston, waar Nathalie, die daar woont, ons rondleidde.
Inderdaad waren de plaatsjes Lufkin en Nacodoches in oost-Texas erg kleinschalig en leuk. Zeker met de uitleg die Karl en Cathy ons gaven.
Bij de foto’s:
Foto 01.: Harrie druk bezig met het maken van een HarCar-verslag in de coach, we hebben alweer enkele weken achterstand opgelopen.
Foto 01., 59 en 60. Carmelita gaat deze prachtige boom binnenkort vereeuwigen in een schilderwerk.
Foto 03. tot 05. en video 2 t/m 10: We bezochten de Nacogdoches Pro Rodeo & Steer Show. Zo’n typisch cowboy-gebeuren, (Rodeo) waarbij koeien en paarden door comboys gepest worden, tot meerdere eer en glorie van de comboys die het aandurven. Het begint met het bij opbod verkopen van koeien, daarna worden er kinderen losgelaten op schaapjes, om deze op de grond te dwingen, nog voordat ze echt op paarden kunnen. De winnaar van deze wedstrijd was een 5 (vijf-)jarig jongetje !!! En dat ging er behoorlijk ruig aan toe. Zo’n schaap vindt het ook niet leuk om op de grond gedrukt te worden…. Daarna kwamen de grote jongens aan de beurt. Ondertussen kregen wij (Carmelita en ik) erg veel last van asthma en allergie, en moesten we de show voortijdig verlaten. Die paardengeur en het vele zand/stof deed ons geen goed. Toch zagen we de strijd wie het langst met losse handjes op een stier kan zitten, daarna een kalfje vangen, vanaf een paard, en op de grond drukken. Daarna weer met de handjes los op een volwassen paard zitten, die vantevoren woest gemaakt is, door met een band zijn edele delen af te knellen, zodra de berijder afgeworpen is, wordt de band door helpers weer losgemaakt, waarna het paard weer rustig wordt. (Op filmpje 10 kun je dat goed zien). Beetje zielig trouwens. Daarna waren nog een paar disciplines, zoals vanaf een paard een koe vangen met een lasso, op de grond krijgen, en de poten aan elkaar binden (pakketje koe), maar die zagen we slechts bij het verlaten van het stadion.
Foto 06.: Die blauwe bloemetjes op de voorgrond zijn het symbool van Texas, en worden beschermd.
Foto 07 t/m 14.: De rondrit bracht ons bij een leuk meertje met waterval nabij Nacogdoches.
Filmpje 12. en foto’s 15 en 16. toont het T-shirt van Karl, typisch Karl……
Foto 17 t/m 40. Een oude houtzaagmolen in het bos bij Nacogdoches, zo’n 160 jaar oud. Van daaruit werd het gezaagde hout met een treintje naar de “bewoonde wereld” gebracht, vanwaar het verder naar de klanten vervoerd werd. De zaagmolen was allang verlaten, machines waren verwijderd, maar de gebouwen stonden er nog, geheel overgelaten aan de natuur, en “Graffitty”-artiesten. Een heel idyllisch plekje, dat we zonder Karl en Cathy nooit gevonden hadden.
Foto’s 41 t/m 54. Geeft een beeld van zo’n typisch west-Texas stadje waar weelde heerste in lang verleden tijden, toen de houtwinning nog een van de best verdienende beroepen was. (Staat nu, volgens een nieuw onderzoek, helemaal onderaan).
Foto’s 55. t/m 57.: Er stond een oude stoomlokomotief in het dorpje, waarmee het hout indertijd vervoerd werd, en Karl moest even proberen of de bel nog wel werkte, filmpje 13.
Foto 62. En 63. Hier zie je Harrie bezig met zijn dagelijkse buitenklus: het leeg laten lopen van de grijs- en zwart-water tanks, vullen van de wit-watertank, en aansluiten/losmaken van de waterleiding, 110V-stroomvoorziening en kabelTV. Zon, regen, sneeuw en onweder dienende.

Vanuit Lufkin/Nacogdoches reden we verder naar Galveston, een langgerekt eilandje voor de kust van Houston, een toeristisch paradijsje, waar we van genoten hebben, maar daarover meer in het volgende verslag.

©Carmelita & Harrie, 2012-04-17.