Verslg 87: Van Alabama terug naar Texas.

Verslag 87: Van Alabama terug naar Texas.

In het vorige verslag vergat ik nog twee zaken te vertellen. De technici van Tiffin keken naar onze stabilisers, dat zijn de vier poten, die je met een druk op de knop kunt uitzetten, waardoor de coach netjes horizontaal komt te staan, en niet meer zo beweegt als je erin loopt. In ieder geval hij hoort netjes horizontaal te komen staan, en bij ons deed hij dat niet, je moest altijd met de hand bijregelen totdat hij netjes horizontaal stond. Het hele systeem is een hydraulisch systeem, waarbij olie gebruikt wordt om de hydraulische cilinders te laten lopen. Veel erger was dat bij het weer wegrijden, een druk op de knop ervoor moest zorgen dat de pootjes weer netjes naar binnen gaan, en je kunt wegrijden. En dat was bij ons ook al niet in orde. Drie van de vier pootjes gingen netjes naar binnen in een halve minuut, en het vierde pootje deed er veel langer over, vooral als het kouder was. Soms moesten we de hele procedure uitzetten-intrekken meerdere keren herhalen (waardoor de olie warmer werd), totdat het vierde pootje uiteindelijk helemaal ingetrokken werd. Het heeft wel eens meer dan drie kwartier geduurd, voordat we uiteindelijk konden vertrekken. Tiffin en Lazydays hebben er meerdere keren naar gekeken, en ze konden niets vreemds vinden in de olie-leidingen, kleppen, enzovoort. Ze besloten uiteindelijk de betreffende cilinder te vervangen, dus werd de oude cilinder verwijderd, daarna gingen ze kijken of een nieuwe wel op voorraad was, en dat bleek dus niet zo te zijn, waarna de oude cilinder weer werd ingebouwd, en ons werd beloofd dat een nieuwe cilinder nagestuurd zou worden, die wij dan weer “ergens” moesten laten inbouwen. Ze hadden beter eerst kunnen kontroleren of die cilinder wel op voorraad was, alvorens hem uit te bouwen. Dat zou twee-en-een-half uur werk gespaard hebben, (een uur kost hier al gauw zo’n US$ 100,-). Jammer! Gelukkig hoefde ik dat niet te betalen.
Op de vrijdagmiddag, op het laatste moment werd nog aan de kachel gesleuteld, en die werd “OK” verklaard, en we werden weggestuurd. Gelukkig bleven we nog twee dagen op de camping, en ontdekten de volgende ochtend dat de kachel nog steeds niet wilde aanspringen, maar ook na een flinke regenbui dat de lekkages aan de linker zijdeur en slide nog steeds niet goed opgelost waren. Dus bleven we alsnog twee dagen langer, waarbij de kachel helemaal vervangen werd, en alweer (de vijfde keer) aan die lekkage gewerkt werd. I.p.v. vertrek op vrijdagmiddag, verlieten we nu dinsdag eropvolgend de camping, behorend bij Tiffin’s service-centrum. Precies twee weken nadat we eraan gekomen waren.
We waren blij, blij dat we eindelijk Tiffin konden verlaten, en vrijwel alle problemen naar tevredenheid opgelost waren, en het ons ook nog helemaal niks gekost had……
Bekijk het eerste filmpje eerst, “On the Road Again”, je ziet ons daarbij het Tiffin-terrein afrijden, met op de achtergrond het nummer van Willie Nelson, met de toepasselijke titel “On the Road Again”. Willie Nelson is een heel bekende country-zanger, ongeveer van mijn leeftijd, die met een staartje in zijn haar opvallend is, kontinu met de overheid in strijd is over zijn marihuana-gebruik, maar heel relaxte country-muziek maakt.
We waren blij, en vol energie om verder te gaan met onze USA-trip, de coach helemaal OK, en het mooiste stuk van de USA nog voor de boeg. We reden terug naar Texas, langs een noordelijke route, waarbij we door Arkansas zouden rijden, en in Hot Springs een tussenstop maakten, we waren daar al geweest, en vonden dat een leuke, vriendelijke plaats. We konden dan ook het prachtige park Garvan Woodland Gardens bezoeken, dat we de vorige keer dat we er waren, net gemist hadden.
De tweede dag hadden we een forse regenbui, overdag, tijdens het rijden, en ’s avonds tewijl we geparkeerd stonden. En raad eens, de lekkage was nog steeds niet over, weer hadden we de vloer nat, en omdat de vloer van spaanplaat is gemaakt, gaat dat op den duur zwellen, en we hadden bij de service-afdeling diverse campers gezien, waarbij de hele vloer vervangen moest worden, vanwege een lekkage. Dat wilden we toch het liefst voorkomen, en weer moesten we naar een reparatie-station zoeken, die naar de lekkage zou gaan kijken. En alweer wilde Tiffin dat we terug naar Alabama zouden rijden, waar we notabene nét vandaan kwamen, en dat (2x2 dagen rijden) weigerde ik dus. Eerlijk gezegd, we waren moedeloos, maar gingen toch welgemoed op weg, met handdoeken klaar liggend, om bij eventuele lekkages, het water op te vangen. Triest he, bij zo’n duur ding…..
Kijk even naar foto 04, Carmelita was zo fanatiek op haar nieuwe iPad aan het spelen/werken, dat de slaap toesloeg.
De andere foto’s zijn van de Garvan Woodlands Garden, deel van de University of Arkansas, vlakbij Hot Springs, Arkansas. Heel erg mooi aangelegde tuin, een beetje de Keukenhof, in het klein, alleen maanden eerder dan in Nederland. De narcissen waren al volledig weg, en de tulpen over het mooiste punt heen. Maar toch, een heel erg mooie tuin. Er was een mooi aangelegde elektrische treinbaan in de buitenlucht, heel leuk afgewerkt met miniatuur gebouwtjes van echt hout, en Bonsai-boompjes.
Foto 27: In HotSprings gingen we eten in een heel sjiek klassiek Italiaans restaurant, waar we de vorige keer ook al hadden zitten smullen.

Vanuit HotSprings gingen we verder naar Oost-Texas, waar we onze vrienden uit Tomball/Houston, Cathy en Karl zouden ontmoeten in hun hometown, Lufkin. Ze hadden ons beloofd ons de omgeving te laten zien, naar hun idee het mooiste gedeelte van Texas, of eigenlijk van de hele USA. Maar daarover volgende keer meer.

©Carmelita & Harrie, 2012-04-11