Verslag 82, Break op Bonaire.

Verslag 82, Break op Bonaire.

Cathy en Karl (van de camperstalling) brachten ons naar het vliegveld van Houston (Texas). Er zijn maar enkele direkte vluchten per week van de USA naar Bonaire, en via Houston is de meest westelijke. We hebben een voorkeur voor direkte vluchten, hoofdzakelijk omdat er minder kans op vertragingen is, en je ook niet een aansluiting kunt missen. Het zou de komende maanden tot onze schade en schande nog wel blijken, dat er ook op direkte vluchten makkelijk vertragingen kunnen zijn. Deze ging in ieder geval goed. (United Airlines). We hadden het zo uitgekiend dat we mooi op tijd op Bonaire waren om de trouwerij van Benaia en Giovanni mee te maken. Benaia is een vrouw, afkomstig uit de Dominicaanse Republiek, die ons al vele jaren in de huishouding helpt, in feite is ze een vaste vriendin geworden. Giovanni is van Curaçaose afkomst, en werkt voor een lokaal Bonairiaans televisiestation als camera-man; hij heeft op onze trouwerij de film gemaakt, en ook gemonteerd. Zeer tot onze tevredenheid.
Op hun trouwerij zagen we veel gelukkige gezichten, dat maakt zo’n gebeurtenis altijd tot iets speciaals. Alleen toen de zon onderging kwamen er mega-zwermen muskieten het feest verstoren, iedereen zat om zich heen te zwaaien. Omdat het enorm veel geregend heeft op Bonaire, was er veel stilstaand water, en dus veel muskieten. Dat duurt meestal zo’n uurtje, en nadat iedereen beurs gestoken was, gingen de muskieten weer weg, en kon het feest in alle hevigheid losbarsten. Ondanks de lange vermoeiende (vlieg-)dag hebben we enorm genoten.

Foto 04. Er is ooit een aktie geweest om alle loslopende ezeltjes, die een gevaar voor het verkeer zouden vormen, te vangen, in het Donkey Sanctuary te plaatsen, er was zelfs sprake van dat ze naar Venezuela werden afgevoerd om als voedsel voor de dierentuinen te dienen (zeker weten doen we dat niet.) In ieder geval is dat nooit helemaal gelukt, tenminste 2 stuks zijn de slachting ontkomen, en die hebben er in hoog tempo voor gezorgd dat er weer behoorlijke aantallen los rondlopen. Wij vinden dat veel beter zo. Ezels horen op Bonaire. Ze zijn indertijd hierheen gebracht om de slaven te assisteren bij het transport van het gewonnen zeezout. Ook in Hato, ons dorpje, zijn er nu een aantal vaste dorpsezels. Die liggen vaak bij ons voor de deur. Je hebt ook nog een ander soort ezels, die zitten achter het stuur, maar daar hebben we het nu niet over…..

Foto 05. Op bezoek bij Vilma & Jeroen, die hebben ook een Chi-hua-hua, met de naam Chiquito, Spaans voor “kleintje”. Die twee kleintjes konden het wel aardig met mekaar vinden.

Foto 06. Ja, het heeft in ieder geval de laatste tien jaar niet zoveel geregend op Bonaire als dit jaar. Komt vast door de klimaatverandering…. En dan zijn het soms echt geen kleine buitjes, dan komt het met bakken uit de hemel. Goed voor de planten, maar de goten kunnen het niet verwerken.

Foto 07 t/m 10, en de twee filmpjes. Een gezellig avondje bij Eden Beach. Met een optreden van “Back on Track”. Drie (oudere) Rockers, die altijd al in Nederland in diverse bandjes gespeeld hebben, eentje daarvan bleek ik nog te kennen uit de “Nachraove”-periode, hebben zich bij mekaar gegooid, en zijn weer muziek gaan maken, zestiger en zeventiger jaren muziek, niet gladjes, maar lekker ruig. Klinkt heel lekker, dus vroegen we ze voor het verjaardagsfeestje van Carmelita, over enkele weken.

Foto 12 t/m 14. Tony Leijnse, een uit Middelburg afkomstige metaalhandelaar, heeft samen met zijn vrouw, Sacha, een nieuwe drink-, eet-, dans- en luister-gelegenheid geopend, speciaal gericht op lokale Bonairianen. Daar moesten we even gaan kijken. Leuk ingericht.

Dan was er nog de opening van de eerste fles Beaujolais Primeur, die op Bonaire heel wat later aankomt dan in Frankrijk. Daar moesten we natuurlijk ook bij zijn. Er was een hele show gemaakt door restaurant “El Mundo”, waarbij Cliff, een goede vriend van ons, als douanier met loeiende sirenes en zwaailichten, de eerste flesjes kwam afleveren. Toevallig kwamen we daarbij in een lokale krant, met foto en al. (Foto 15.)

Foto’s 16 t/m 30. Carmelita’s verjaardag valt in december, dus werd het weer tijd voor een feestje. Back on Track zorgde voor een lekker stukje muziek, helaas kunnen de lokale Bonairianen niet echt op dit soort muziek dansen, die doen het meer op Merengue, Salsa, Bachata, en zo. En die keus hadden we deze keer nu eens niet. De hapjes waren simpel, maar vielen uitstekend in de smaak. Om te voorkomen dat we weer overstelpt werden met allerlei spulletjes waar we toch geen plaats voor hebben, en een flesje wijn is natuurlijk ook al gênant, bedacht Carmelita om hondenkluifjes te vragen. Dat leverde wel aardag wat vreemde reakties op. Uiteindelijk hadden we de hele ruimte onder de kerstboom vol liggen met hondenvoer. Het idee erachter was, om dit voer aan het dierenasiel te doneren, hetgeen uiteindelijk ook gebeurde. De vrijwilligers op het dierenasiel waren er heel blij mee, en weer haalden we de krant……. (foto 30.)

We hebben lekker genoten van ons mooie plekje aan de Caribische zee, en laten jullie even meegenieten op de foto’s 31. t/m 37.

Kerstmis was op komst, en jaren geleden werd er behoorlijk uitbundig (op Amerikaanse wijze) huizen en tuinen versierd met allerlei verlichting. Waarschijnlijk ook door de recessie, en in ieder geval door de torenhoog gestegen elektriciteitsprijzen is die versiering een stuk minder geworden. Echt jammer. Wel zagen we wat creatieve kerstmutsen, op de foto’s 38 en 39.

We waren van plan om tot begin Januari op Bonaire te blijven, (om Kerst en Oud&Nieuw daar te vieren), maar moesten door omstandigheden vervroegd naar Nederland, maar daar vertel ik volgend verslag meer over.

©Carmelita & Harrie, 2012-03-13.