Verslag 79, Kansas

Verslag 79, Kansas.

Vanuit Colorado gingen we eerst oostwaarts, om aan de regen en sneeuw te onsnappen, (zie de theorie in verslag 76, over de warme- en koude-tongen). Naar het zuiden zou betekend hebben dat we met het neerslagfront mee zouden reizen. Naar het oosten liet ons snel weer in mooi weer terechtkomen. Je kunt op de foto’s uistekend zien dat het weer in twee dagen weer stralend geworden was, na de sneeuwbuien die we in Colorado gehad hadden. En zo kwamen we dus in Kansas terecht. We waren al eens eerder in Kansas geweest, toen we van Arkansas naar Missouri reden, hebben we een klein randje aan het oosten van Kansas meegepakt. (Zie verslag 57, Missouri). Toen waren we niet echt onder de indruk van Kansas, het was weinig interessant. Nu pakten we dus een stukje van zuid-west Kansas mee, onderweg van Colorado naar Texas. Nou, om kort te zijn, ook dit gedeelte van Kansas was weinig interessant.
Op de foto’s 01 t/m 06 krijg je een idee van de uitgestrekte graslanden met koeienfarms, en vlees”fabrieken”. Op foto 04 kun je zien hoe interessant Bjoetie de tocht vond……
Na een overnachting in Garden City, kwamen we terecht in Wichita, weliswaar de grootste stad van Kansas, maar niet de hoofdstad. Hier bezochten we een paar tentoonstellingen. Er staat op een prominente plaats een imposant standbeeld van een Indiaan, genaamd “The Keeper of the Plains”, gekoppeld aan een tentoonstelling over Indianen, in het “Mid-American All Indian Center”, met wat hedendaagse moderne Indiaanse kunst (foto’s 08 t/m14). Bij alle Indianen-tentoonstellingen die we overal in de USA gezien hebben, werd ons iedere keer weer duidelijk hoe jammer het is, dat deze prachtige kulturen door de eerste veroveraars van Amerika (de Europeanen) zo gedachtenloos uitgewist is. Echt waar, bij iedere tentoonstelling verlieten we het tentoonstellingsgebouw in een bedroefde stemming.
Leuk was het “Museum of World Treasures”, ook in Wichita, met een bonte, ongeorganiseerde verzameling curiosa, waaronder enkele indrukwekkende Dinosaur-skeletten (tjonge wat waren die beesten groot !), en een heuse mummie, afkomstig uit Egypte, waar je echt dichtbij kon komen. (Foto’s 15 t/m 20). Ook het Coleman Museum was wel apart, met allerlei oude gaslampen, kooktoestellen en strijkijzers. Het is ongelooflijk wat voor apparaten er in de loop van de tijd bestaan hebben, werkend op (flesse-)gas. Coleman is tegenwoordig bekend van zeer funktionele gaskooktoestellen en lampen voor de kampeerder. (We mochten geen foto’s maken…….).
Wichita noemt zichzelf “The Air Capital of the World”, omdat er een groot aantal vliegtuigindustrieëen in en rond Wichita onstaan zijn, gevestigd waren, of nog steeds gevestigd zijn, zoals: Stearman, Cessna, Mooney, Beachcraft, die rond 1930 hier ontstonden, Learjet en Spirit vestigden zich er later, en zowel Boeing als Airbus hebben hier tegenwoordig produktieunits. Een indrukwekkend rijtje namen, zou je denken, reden genoeg om het hier gevestigde “Kansas Aviation Museum” met een bezoek te vereren. Tja, dat was alweer een tegenvaller, een vreselijk ongeorganiseerd zooitje luchtvaart-prullaria, met, op het buitenterrein, enkele in slechte staat verkerende oude vliegtuigen, (waar je NIET in mocht), vormden het Kansas Aviation Museum. We hadden ons er wel wat meer van voorgesteld. Het enige echt bijzondere was een oude Boeing B52-bommenwerper, met 8 (ja acht!) straalmotoren, duidelijk een voorbeeld van geheel achterhaalde oorlogstechniek. (foto 28.). Als voorbeeld van het ongeorganiseerd prullaria-gehalte, zie foto 27, een oud draaischijf/puls-telefoontoestel hoorde ook bij de tentoonstelling…… (Nee, het was natuurlijk geen mobieltje, maar wel draagbaar.).
We besloten Kansas na deze bedroevende ervaringen te laten voor wat het was, en gingen verder zuidelijk, naar Oklahoma, de laatste staat voordat we Texas zouden bereiken.

Daarover meer volgende keer.

©Carmelita & Harrie, 2012-02-23