Verslag 77: Colorado (deel 1).

Verslag 77: Colorado (deel 1).

Vanuit Wyoming Colorado in, rechtstreeks naar Denver. Naar de geboorteplaats van John Denver, waar we grote fans van zijn. Geboorteplaats, ja dat dachten we dus. John Denver’s echte naam is Henry John Deutschendorff jr. Hij is geboren in Ruswell (New Mexico), en heeft lang gewoond in Aspen (Colorado). Colorado, dat wel, maar niet in Denver…… Met zo’n achternaam kom je natuurlijk nooit aan de bak als country-zanger, dus veranderde hij de naam Deutschendorff in Denver, toen hij wat bekender begon te worden. (Officieel is de lezing dat “Henri John Deutschendorff” nooit op de affiches paste…..) We hebben overigens weinig memorabilia in Denver gezien van John Denver. John Denver is trouwens in 1997 op 53-jarige leeftijd op tragische wijze gecrashed met een experimenteel prive-vliegtuig. (Hij was een goede en ervaren piloot……)
Bij foto 02: Bij het Tourist Office wilden ze graag een speld in een grote wereldkaart steken waar we vandaan kwamen, maar het duurde even voordat we erachter kwamen dat ze niet het flauwste idee hadden waar Bonaire ligt. Het was wel de eerste speld die er in Bonaire geprikt werd. Wij gaan altijd als eerste bij aankomst in een nieuwe staat, een Visitor Center in, om er gewapend met stapels folders, landkaarten en reduktiecoupons, weer uit te komen.
We hadden een heel centraal gelegen camping uitgezocht, in het plaatsje Central City, midden in de Rocky Mountains, enkele 10tallen mijlen buiten Denver. Vanwaaruit we diverse tochtjes ondernamen, met het trouwe Smartje. Een keer, toen we langs een kontrolepost kwamen voor een bergweg, vroeg de kontroleur zich serieus af of we met dat kleine ding de berg wel opkonden! Nou dat was tegen ons zere been. Het karretje sjeesde als een klipgeit naar boven !
De eerste tocht was naar het Rocky Mountains National Park. Voor we bij het park aankwamen wachtte ons een verrassing: we reden door Nederland! Inderdaad, Nederland (Colorado) bestaat. Niet echt een plaatsje om trots op te zijn, maar toch leuk. Het ligt op een hoogte van 8236 ft, (2.500 meter), en bestaat uit een klein aantal huisjes, en enkele spoorwagons, hoofdzakelijk toeristische winkeltjes. We zagen er ook een Airstream camper. Airstream is een heel oude fabrikant van caravans, die qua vormgeving heel opvallend zijn, en volledig gemaakt van ongeschilderd aluminium. Het basisontwerp is al afkomstig uit de dertiger jaren van de vorige eeuw, en is gemaakt door dezelfde ontwerper, die het beroemde vliegtuig “The Spirit of St Louis” heeft getekend. Ze hebben een goede stroomlijn, en zijn ontzettend opvallend, bijzonder duur en duurzaam. Ooit hebben ze ook een camper ontwikkeld volgens hetzelfde concept, maar daar zijn er maar heel weinig van gebouwd. En zo’n camper zagen we dus in Nederland (CO) staan…. (foto 17). In de crisis van 2007/2008 zijn ze failliet gegaan, en overgenomen door konkurrent Thor Industries, die eigenlijk hoofdzakelijk alleen de merknaam nog gebruikt.
Van Nederland naar het Rocky Mountain National Park. Een mooi natuurgebied/park, wat prachtige vergezichten op de Rockies laat zien.
Bij foto 24. Ik weet de naam niet van dit vogeltje, en gebruik als eerbetoon aan Jeske, de vroegere huishoudelijke hulp van mijn moeder, maar de naam die Jeske altijd aan vogeltjes gaf, als ze de naam niet wist: "Pieteke".

Uiteindelijk kom je dan op een van de hogere punten van die Rockies, bij het Alpine Visitor Center, op 11,796 ft (3.500meter). Een eindje verder staat dan de “Continental Divide” aangegeven, dat heet in het Nederlands “waterscheiding”. Aan de ene kant loopt het water af naar de Atlantische Oceaan, en aan de andere kant naar de Pacifische Oceaan, eigenlijk best wel apart, als je daar staat. Na een lang en zwaar tochtje rijden, terug naar de camping aan het eind van de middag.
Na een dagje rustig aan rommelen in de buurt van de camping, de dag erna naar de Mount Evans, volgens de omschrijving de hoogstgelegen (verharde) autoweg van Noord-Amerika. We zouden tot op een hoogte van bijna 4.400 meter komen, en daar wordt alles erg kaal, en heel veel kouder. Daar groeien echt alleen nog maar arctische plantjes. Gedurende de hele winter (begin oktober tot medio mei) is de hele weg afgesloten voor alle verkeer, soms al eerder, wanneer het in september al flink gesneeuwd heeft. Wij waren er 30 september, nog nét voordat de boel afgesloten werd. Het laatste stukje was overigens al wel gesloten, dus we zijn niet helemaal tot aan die 4.400 meter geweest….. Op foto 48: een paar Mountain Goats scharrelen in die barre omstandigheden nog vrolijk rond.
Vergeet ook niet naar de filmpjes te kijken, het zijn er een heleboel, deze keer.

Bij filmpje 2 hoort een toelichting: Jaren geleden hebben we in Frankrijk, in de Pyreneeen een speelgoedhamster gekocht. Dit speeltje is voorzien van een lichtsensor, en een fluitgenerator. Zodra de lichthoeveelheid verandert, begint het ding te fluiten. Sinds de aanschaf vergezelt de hamster ons op al onze reizen, op het dashboard, en laat zijn vrolijk gefluit horen zodra we onder bruggen doorrijden, of in de schaduw terechtkomen, oorspronkelijk hadden we er twee, eentje links en eentje rechts op het dashboard, maar helaas, Bjoetie kon met een van de twee niet overweg, en heeft korte metten met het beest gemaakt. Nu is er nog maar een.
Ook bij filmpje 8 hoort een toelichting, je hoort mij daar zeggen: “Hè ****, ga weg!”. Die opmerking was echt niet bedoeld voor de Mountain Goats, maar voor een ontzettend irritante reusachtige steekvlieg, die me aan het terroriseren was……

Volgende keer gaan we nogmaals diep de Rocky Mountains in, maar dan iets zuidelijker, en nog veel kouder, we werden door een koufront ingehaald, dat was afzien, voor die verwende Antilliaantjes !

©Carmelita & Harrie, 2012-02-14