Verslag 68: Break op Bonaire, zomer 2011
Door: HarCar
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
12 Augustus 2011 | Bonaire, Bonaire
Verslag 68: Break op Bonaire en Nederland, zomer 2011.
Na de afschuwelijke terugreis van Michigan via Detroit en Houston naar Bonaire, waar we meer dan 28 uur over gedaan hadden (zie vorige verslag) hadden we eerst 2 weekjes op Bonaire om het huis in gereedheid te brengen voor een heleboel bezoek dat zou komen. We waren bijna 6 maanden niet meer “thuis” geweest, en in de tropen gaat het verval heel snel. Er moest geschilderd worden, de kapotte tegelvloer gerepareerd, en je hebt geen idee wat er allemaal kapot gaat, ook als je het huis niet gebruikt. (magnetron, afwasmachine, geluidsinstallatie, alarminstallatie, tientallen lampen, auto-uitlaat, en ga zo maar door.) Uiteraard moesten de kokospalmen op het strand weer gesnoeid, en de noten verwijderd worden, je wilt uiteindelijk liever geen kokosnoot op je kop krijgen als je op het strand bent. Alles weer aan de praat, toen kon het grote feest beginnen. De dochter van Carmelita, (Angelique) met man (Willem) en twee kinderen kwamen 5 (jawel VIJF) weken op bezoek. Als je geen kinderen gewend bent, (zoals ik) was het best wel druk. Carmelita heeft er van genoten. Ze waren al eerder op Bonaire geweest. Een tijdje later kwam ook Rono er nog bij, de oudste zoon van Carmelita, die al een jaar of 7 niet meer op Bonaire was geweest, helaas kon hij zijn vrouw en drie kinderen niet meenemen. En nog weer een week later arriveerde nog de zus van Willem (Mary), hoofdzakelijk om van de uitbundige zon te genieten. We hebben allerlei dingen met de “Gang” gedaan. Op de foto’s krijg je een idee. Uiteraard lekker (en veel te veel) gegeten, zowel thuis als uit, we bezochten op Zondag LacCai, waar lokalen genieten van een hapje en een drankje, en muziek van de lokale Mariachi-band “Trio Los Principos”. Marina, de oprichter/beheerder van het Donkey Sanctuary (de ezelopvang) beweerde ooit dat ze vrijwel alle ezels, die los rondliepen naar het Sanctuary had gebracht. Nou ze is er toch een paar vergeten, en die zijn lekker bezig geweest. Er waren weer heel veel ezels los rondlopend op het eiland. Is ook eigenlijk wel leuker zo, je moet alleen wat voorzichtiger rijden, ze kunnen zo de weg op lopen. Veel lokalen doen dat niet, met soms desastreuze gevolgen.
We hebben de “Noord-toer”, “Zuid-toer” gedaan, Seru Largo, 1000 steps, het Goto-meer, de Indian inscriptions, waar we door een reusachtig bijennest op afstand gehouden werden, zie de foto’s 23 t/m 41, en uiteraard werden de verplichte familiefoto’s gemaakt (foto’s 47 t/m 53), deze willen we jullie ook niet onthouden.
Vervolg in verslag 69.
Opm.: Niet alle foto’s zijn door Harrie & Carmelita gemaakt. Dank aan Angelique, Willem, Rono, Mary, voor het ter beschikking stellen van de foto’s.
©Harrie&Carmelita, 2011-09-02
Na de afschuwelijke terugreis van Michigan via Detroit en Houston naar Bonaire, waar we meer dan 28 uur over gedaan hadden (zie vorige verslag) hadden we eerst 2 weekjes op Bonaire om het huis in gereedheid te brengen voor een heleboel bezoek dat zou komen. We waren bijna 6 maanden niet meer “thuis” geweest, en in de tropen gaat het verval heel snel. Er moest geschilderd worden, de kapotte tegelvloer gerepareerd, en je hebt geen idee wat er allemaal kapot gaat, ook als je het huis niet gebruikt. (magnetron, afwasmachine, geluidsinstallatie, alarminstallatie, tientallen lampen, auto-uitlaat, en ga zo maar door.) Uiteraard moesten de kokospalmen op het strand weer gesnoeid, en de noten verwijderd worden, je wilt uiteindelijk liever geen kokosnoot op je kop krijgen als je op het strand bent. Alles weer aan de praat, toen kon het grote feest beginnen. De dochter van Carmelita, (Angelique) met man (Willem) en twee kinderen kwamen 5 (jawel VIJF) weken op bezoek. Als je geen kinderen gewend bent, (zoals ik) was het best wel druk. Carmelita heeft er van genoten. Ze waren al eerder op Bonaire geweest. Een tijdje later kwam ook Rono er nog bij, de oudste zoon van Carmelita, die al een jaar of 7 niet meer op Bonaire was geweest, helaas kon hij zijn vrouw en drie kinderen niet meenemen. En nog weer een week later arriveerde nog de zus van Willem (Mary), hoofdzakelijk om van de uitbundige zon te genieten. We hebben allerlei dingen met de “Gang” gedaan. Op de foto’s krijg je een idee. Uiteraard lekker (en veel te veel) gegeten, zowel thuis als uit, we bezochten op Zondag LacCai, waar lokalen genieten van een hapje en een drankje, en muziek van de lokale Mariachi-band “Trio Los Principos”. Marina, de oprichter/beheerder van het Donkey Sanctuary (de ezelopvang) beweerde ooit dat ze vrijwel alle ezels, die los rondliepen naar het Sanctuary had gebracht. Nou ze is er toch een paar vergeten, en die zijn lekker bezig geweest. Er waren weer heel veel ezels los rondlopend op het eiland. Is ook eigenlijk wel leuker zo, je moet alleen wat voorzichtiger rijden, ze kunnen zo de weg op lopen. Veel lokalen doen dat niet, met soms desastreuze gevolgen.
We hebben de “Noord-toer”, “Zuid-toer” gedaan, Seru Largo, 1000 steps, het Goto-meer, de Indian inscriptions, waar we door een reusachtig bijennest op afstand gehouden werden, zie de foto’s 23 t/m 41, en uiteraard werden de verplichte familiefoto’s gemaakt (foto’s 47 t/m 53), deze willen we jullie ook niet onthouden.
Vervolg in verslag 69.
Opm.: Niet alle foto’s zijn door Harrie & Carmelita gemaakt. Dank aan Angelique, Willem, Rono, Mary, voor het ter beschikking stellen van de foto’s.
©Harrie&Carmelita, 2011-09-02
-
03 September 2011 - 09:21
Angelique:
hahahah wat een leuke foto`S hahahah die van mij had je beter weg kunnen laten ahhaha
verschrikkelijk .we wensen jullie een fijne reis back to the state`s geniet van jullie rust hahahaah xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
