Tour rond the Great Lakes.

Verslag 65: Tour rond the Great Lakes.

Canada, de staat Ontario, ligt in het zuidelijkste gedeelte van Canada, helermaal tegen de grens met de Verenigde Staten aan. Eigenlijk voor het grootste deel gescheiden van de USA door de grote meren: Lake Superior, Lake Michigan, Lake Huron en Georgian Bay. Je zou Lake Erie en Lake Ontario er eigenlijk ook bij kunnen noemen. Een (zeker voor het zuiden van Canada) weinig bevolkt gebied, met heel veel natuur, maar wel makkelijk toegankelijk door de grote doorgaande wegen, hetgeen voor ons, luie vakantiegangers weer heel makkelijk was. Ook in Canada wonen de meeste mensen in enkele grote steden, en relatief weinig op het “platte land”. In Ontario is de grote stad Toronto, daar komen we nog later.
Eigenlijk heb ik weinig toe te voegen aan de foto’s, bekijk ze rustig, en krijg een indruk van het gebied.
We kwamen voorbij een heel grote amethist-mijn (half-edelsteen). Meestal is amethist paars van kleur (onze lievelingskleur), maar hier werd heel veel bruine amethist gewonnen, ik wist niet eens dat dat bestond. Heel grappig, er was een ader met allemaal amethist, enkele meters breed, enkele meters diep , en een kilometer lang. We vonden de stukjes die te koop waren veelal niet mooi (weinig of kleine kristallen, en/of beschadigd.) De echt mooie stukken lagen in de giftshop, en waren ongelooflijk duur, maar er bleven toch wel wat stenen aan onze vingertjes plakken.
’n Leuk verhaal bij foto 21. Wanneer wij langere stukken met de camper rijden, stoppen we telkens op parkeerplaatsen om van het uitzicht te genieten, of een bakje leut, soepje of fruit naar binnen te werken. Ooit een keer haalden we een heel langzame heel oude kampeerwagen in, bestuurd door een al evenoud opa’tje. Hij was zo opvallend, omdat zijn camper aan alle kanten behangen was met ladders, banden, en ik weet niet wat allemaal, en ook nog een grote tow-car meesleepte. Hij sukkelde met zo’n 45 km/uur voort (ja in Canada rekenen ze weer met km’s ipv. mijlen), maar hij reed wel kontinu door. Zo kwam het dat we hem wel 10 keer inhaalden, we moesten iedere keer lachen als we er weer voorbij gingen. We zwaaiden wel, maar hij zat zo strak ingespannen te sturen om de kombinatie met dit soort gigantische snelheden op de weg te houden, dat hij ons niet zag zwaaien. We voelden ons uiteindelijk een beetje bevriend met Opa.
Foto 31.: We kwamen in de buurt van Toronto, en daar werden de wegen weer wat ingewikkelder, het was soms echt gokken welke weg je hebben moest, zelfs onze trouwe Truus en Tiffany snapten er soms maar niets van, maar uiteindelijk vonden we de weg toch altijd, soms met vele kilometers omrijden…
Kijk ook even naar het filmpje. Hier zie je Bjoetie’s favoriete spelletje. We hebben aan een oud poppetje een touw gemaakt, en vanaf het dashboard gooit ze het dan naar beneden, en takelt het weer omhoog, over en over. En dat allemaal bij snelheden van meer dan 80 km/uur, ze speelt wel een half uur achtermekaar, waarna ze lekker op het dashboard gaat liggen uitrusten, en het mooie landschap dat voorbijsnelt bestudeert. We hebben haar geleerd dat NIET voor de bestuurder te doen, en daar houdt ze zich meestal wel aan. Ja we hebben veel plezier van onze kompanjon.
Volgende verslag: wereldstad Toronto.

©Carmelita&Harrie, 2011-07-17