Minnesota

Verslag 64, Minnesota.

Inmiddels zitten we weer op Bonaire, en zijn we een beetje achter geraakt met onze verslagen. Sorry daarvoor….. Maar dat maken we de komende weken goed.

Van Wisconsin staken we de Missisippi maar weer eens over, via het kleine eilandje in de rivier, Winona genaamd. Leuke oude statige gebouwen, en vooral aan alle kanten water, de Missisippi.
Zo reden we door naar de Twin Cities, zo worden de beide plaatsen St.Paul en Minneapolis, die letterlijk tegen mekaar aangegroeid zijn. Naar Amerikaanse begrippen vlakbij ligt het grootste overdekte winkelcentrum van de Verenigde Staten, de “Mall of America”. (Toch anderhalf uur rijden vanuit de TwinCities.) Het is al diverse jaren oud, en dat is ook te zien. Indertijd werd het bekend door de “verticale opbouw”; een groot amusementspark bevindt zich in het midden van het winkelcentrum, bioscopen, je kunt het zo gek niet verzinnen, of het is er wel. Gigantische LEGO-beelden. Zelfs als je alleen maar rondkijkt, en niets wil kopen, is een dag nog veel te kort. En we hadden geluk, het wereldberoemde “Cirque du Soleil” gaf een serie voorstellingen op het parkeerterrein van de Mall of America. We hadden in Boston ook al net een show van Cirque du Soleil gemist, en in Orlando was alles uitverkocht, maar nu hadden we geluk. Bovendien hadden we de show “Ovo” nog niet gezien. Uiteraard mocht je binnen geen foto’s maken, maar om de mensen die onbekend zijn met het Cirque du Soleil, toch een indruk te geven wat het Cirque nu eigenlijk is, heb ik een paar fototjes uit de folder afgedrukt. Ook zal ik nog wat meer over het Cirque du Soleil vertellen. Het is inderdaad een soort circusact, echter alleen met mensen, en geen dieren. Ook clowns maken deel uit van de show. Verder zijn het internationale top-atrakties, echt het beste van het beste. Ze maken gebruik van allerlei lichteffekten, de begeleidende muziek wordt live verzorgd door een uitstekende band, er wordt gezongen, echter de teksten zijn onbegrijpelijk, en eigenlijk alleen maar klanken ter ondersteuning van de acts. De laatste shows maken gebruik van in de vloer ingebouwde trampolines, en de spelers lijken van de vierde etage op en neer te springen, versterkt door optische effekten. Kleurrijke kostuums en zeer opvallende make-up vervolmaakt het effekt. Alles bij elkaar worden onmogelijke suggesties gerealiseerd. Ik kan alleen maar zeggen, het is beslist niet goedkoop, maar het entreegeld volkomen waard. Een unieke belevenis. Cirque du Soleil werd in 1982 in Canada opgericht door Guy Laliberte, die inmiddels tot de rijkste mannen ter wereld behoort. Hij heeft kort geleden als eerste betalende gast een “studiereis” gemaakt met de Space-Shuttle (aftrekbaar van de belastingen?), die hem inspireerde voor nieuwe shows. Inmiddels zijn er 18 shows geweest, waarvan driekwart nog steeds op tournee is. Ze hebben inmiddels ook shows geinspireerd op bekende muziek-artiesten zoals Elvis Presley, Abba en The Beatles. Dit najaar gaat een show geinspireerd op Michael Jackson van start. In Las Vegas draaien maar liefst 7 shows gelijktijdig! Meestal moet je weken van-te-voren reserveren, en zijn de shows helemaal uitverkocht. In Minneapolis hadden we echt geluk, er waren nog een paar plaatsen beschikbaar, en we hebben genoten van de show Ovo, in de Grand Chapiteau, zoals de circustent van een uniek ontwerp wordt genoemd. Ovo is geinspireerd door insekten, en kwam naar ons idee wat traag op gang, maar met uiteindelijk ongelooflijke staaltjes acrobatiek. Bekijk de foto’s 12 t/m 24. Als je ooit de kans krijgt een show van Cirque du Soleil te gaan zien, twijfel niet, meteen DOEN!
Ook in de Mall of America bezochten we een “Rainforest Cafe”. Met allerlei trucs en optische illusies wordt de indruk gewekt dat je midden in het regenwoud zit te eten, inklusief gigantische aquariums, heel leuk gedaan. Het eten was niet slecht, maar viel toch wat tegen helaas.

We verlieten de Twin cities, om verder naar het Noorden te gaan, richting Canada. Ik wijs nog even op foto 26. Ons konijntje moest een gezondheidsverklaring krijgen om naar Canada te reizen. In Amerika kennen ze de “PetSmart”, een werkelijk gigantische dierenwinkel, ik overdrijf niet, de winkel is groter dan de gemiddelde levensmiddelenzaak in Nederland. Tien lange rijen met alleen hondevoer is de norm. Maar ook voor katten, kleine zoogdieren en reptielen zijn ze uitstekend gesorteerd. Aan PetSmart is een dierenkliniek verbonden, (Banfield) waar wij telkens met Bjoetie naar toe gingen. Ze werken landelijk, en alle kompjoeters zijn aan mekaar gekoppeld. Ze kunnen in Minnesota dus zien wat ze in Florida voor spuiten gehad heeft. O.K., ze zijn niet goedkoop, maar voor ons wel heel handig.
Bij Grand Rapids kwamen we op een leuke camping terecht, waar we wat langer bleven, en ook wat kontakt konden leggen met de buren. Bjoetie amuseerde zich met een waterschildpad, die toevallig voorbijwaggelde, onderweg van het ene naar het andere meer. ’s Nachts maakten we, na de zware stormen, tornado’s en floodings kennis met het volgende natuurfenomeen: hagelstenen, en geen kleintjes. We waren er al verschillende keren voor gewaarschuwd, maar zodra je de eerste TOK op je dak hoort, is het toch wel even schrikken. Kort maar krachtig, de hagelstenen waren wel zo groot als pingpong-ballen. Carmelita is nog naar buiten gegaan toen het voorbij was, om ze op te rapen, maar ze waren inmiddels toch al aardig gesmolten. Nee, we durfden niet naar buiten te gaan tijdens de bui, zo’n hagelsteen wil je echt niet op je kop krijgen, dat was echt te heftig! (Foto 34.) Er was wel wat schade aan het dak van de kampeerwagen, maar dat viel nog wel mee, in aanmerking genomen de grootte van de hagelstenen. Ook in dit geval: Duct-tape doet wonderen!
Minnesota noemt zich zelf de staat van de 10.000 meren, we hebben het niet nageteld, maar dat zou best wel eens kunnen kloppen….
In Amerika is het, in tegenstelling tot Nederland, heel gebruikelijk om aangereden dieren langs de weg te laten liggen. De achtergrond daarvan is niet geheel duidelijk, wellicht als afschrikwekkend voorbeeld voor de automobilisten die te hard en te onoplettend rijden, maar misschien ook als voedsel voor de vele roofdieren, die er lekkere maaltjes aan hebben. We hadden al heel wat beestjes zien liggen. Maar hier waren het wel heel erg veel hertjes, en dat is toch wel erg zielig. We hebben er zeker 10 gezien……
Van Grand Rapids onderweg naar Canada, we deden een deel van de “Grote-meren-toer”, hier-en-daar toeristisch, hier-en-daar redelijk ongerept. Als ik het goed heb, is het Lake Superior het grootste meer ter wereld. Och, bekijk de foto’s, geeft echt een leuk beeld van dat gebied. We gingen de grens met Canada over, een vriendelijke douaniere, hetgeen heel makkelijk en efficient was. Hoe anders zou het worden toen we weer terug de USA in moesten, maar daarover in een volgend verslag.

©Carmelita & Harrie, 2011-07-09