Wisconsin en Preway.
Door: HarCar
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
11 Juni 2011 | Canada, Ottawa
Verslag 63: Wisconsin en Preway.
Na een vermoeiende week in Florida kwamen we weer aan in Milwaukee – Wisconsin, om verder te gaan met onze trip. De kampeerwagen had de zware regen- en onweers-buien goed doorstaan. Hij stond alweer te trappelen om verder te gaan.
Het plan was om vanuit Milwaukee een rondtrip rond de grote meren te gaan maken, gedeeltelijk door Canada, dan nog even Toronto te bekijken, die stad hadden we vorige keer (toen we in Niagara Falls waren) moeten overslaan i.v.m. de grote onlusten die daar waren gedurende de vergadering van de G8 / G20. Tenslotte van Toronto weer terug naar de USA, naar Michigan, waar we kampeerwagen zouden kunnen stallen bij goede vrienden, gedurende de “zomerstop”.
Memorial Day is hier een grote feestdag, dan worden alle Amerikaanse helden herdacht, die in diverse oorlogen om het leven gekomen zijn. Dat valt voor grote delen van de USA ook samen met het begin van het betere weer, en dus zijn er allerlei parades en outdoors-aktiviteiten. Die parades konden ons gestolen worden, maar een groot BratWurst- en Mais-feest trok onze aandacht. Leuk om te zien was de speciale mais-grill-machine, waarbij mais echt letterlijk “aan de lopende band” gegrilld werd. Het was best gezellig, maar dat het niet het “magerste” eten was kun je wel op foto 09 zien.
Na Memorial Day gingen we verder. Ik had inmiddels ontdekt dat Wisconsin Rapids, een klein plaatsje, bijna op onze geplande route lag. In Wisconsin Rapids lag namelijk indertijd het bedrijf “Preway”, dat zo’n 30 jaar geleden CoxGeelen, het bedrijf van mijn vader, overgenomen had. In eerste instantie leek dat toen een heel goede overname voor de toekomst van CoxGeelen; er was veel synergie. (Overeenkomst tussen beide bedrijven, waardoor veel kennis uitgewisseld kan worden, en kosten bespaard.) CoxGeelen had in die tijd het best verkopende voorzetkacheltje op de Nederlandse markt, en was druk bezig dat marktsegment verder uit te diepen. Preway op haar beurt had een groot programma inbouw-allesbranders, die met geringe modifikaties op de Nederlandse markt gebracht konden worden. Er waren nog veel meer raakvlakken, Preway maakte ook kachelpijpen, en daarnaast nog diverse andere produkten die allemaal iets met verwarming of koken te maken hadden. Die synergie viel in de praktijk erg tegen, als voorbeeld, de kleinste inbouwkachel die Preway ontwikkeld had, was nog te groot voor de grootste open haard die er in Nederland verkocht werd. (In de USA is immers ALLES groter!!!). Daarnaast waren de gebruikte systemen zo luidruchtig, dat ze in Nederland onmogelijk zo verkocht konden worden. (In de USA zijn ALLE apparaten heel luidruchtig!!!) Ik weet daar eigenlijk niet zo heel veel meer vanaf, omdat ik CoxGeelen kort na de overname verlaten heb, om elders mijn geluk te zoeken. Ik weet wel dat Preway, oorspronkelijk een zeer gezond bedrijf, plotseling door problemen in de USA bankroet ging, en CoxGeelen dreigde mee te slepen. Gelukkig kon CoxGeelen toen door een tweede overname gered worden.
Over die plotselinge problemen van Preway bestond weinig duidelijkheid. Een beetje onderzoek in de regio en op Internet (helaas bestond in die tijd nog geen Internet, zodat het om toevallig gedigitaliseerde bestanden ging), wekte de indruk dat Preway jarenlang ontwerpen van andere bedrijven klakkeloos gekopieerd had, en dat ze bij toeval door enkele grote konkurrenten allemaal tegelijk daarvoor aangepakt werden, en ze de schadeclaims niet meer konden betalen. Zo maakten ze een kooktoestel wat een exakte kopie van een zeer suksesvol Coleman-kooktoestel was, speciaal voor verkoop door het grote warenhuis Sears, en hadden ze ook apparaten van Lennox gekopieerd. In de jaren 1982 en 1983 kon ik gegevens vinden over tientallen patent- en modelbeschermingsprocessen, die tegen Preway gevoerd waren. Ik weet niet of dit de reden is waarom Preway failliet ging, maar het zal zeker een rol gespeeld hebben… Preway is met de stille trom gesloten, en ik was nu in de buurt, en wilde wel eens gaan kijken wat er nog van dat bedrijf na 30 jaar te vinden was. Zie de foto’s 11 en 12. Niet veel dus. Er zit nu een totaal ander bedrijf in dat pand, en van Preway was, op een open haard in de showroom na, helemaal niets meer te vinden. Een vriendelijke receptioniste kon me nog wel iets erover vertellen, maar verder kwam ik niets over Preway te weten. Maar we waren er wel geweest…….
Verder op weg, naar het westen, naar Minnesota, waar we (alweer) de Missisippi tegen kwamen. Dat is ook geen wonder, deze rivier ontstaat in Minnesota, het noorden van de USA, loopt door een heleboel (’n stuk of 10) staten, om uiteindelijk helemaal in het zuiden, in Louisiana, bij NewOrleans in de Golf van Mexico uit te komen. We zijn deze enorme rivier diverse malen op onze tocht tegen gekomen. Dit jaar waren er enorme overstromingen in het stroomgebied van de Missisippi, waar we het een-en-ander van meegekregen hebben. Ook nu nog, in de bovenloop stond het water nog steeds extreem hoog.
We staken de Missisippi over, en kwamen terecht in wat men de Twin-Cities noemt, St. Paul en Minneapolis, in Minnesota. Maar daarover meer volgende keer.
©Carmelita & Harrie Cox, 2011-06-10.
Na een vermoeiende week in Florida kwamen we weer aan in Milwaukee – Wisconsin, om verder te gaan met onze trip. De kampeerwagen had de zware regen- en onweers-buien goed doorstaan. Hij stond alweer te trappelen om verder te gaan.
Het plan was om vanuit Milwaukee een rondtrip rond de grote meren te gaan maken, gedeeltelijk door Canada, dan nog even Toronto te bekijken, die stad hadden we vorige keer (toen we in Niagara Falls waren) moeten overslaan i.v.m. de grote onlusten die daar waren gedurende de vergadering van de G8 / G20. Tenslotte van Toronto weer terug naar de USA, naar Michigan, waar we kampeerwagen zouden kunnen stallen bij goede vrienden, gedurende de “zomerstop”.
Memorial Day is hier een grote feestdag, dan worden alle Amerikaanse helden herdacht, die in diverse oorlogen om het leven gekomen zijn. Dat valt voor grote delen van de USA ook samen met het begin van het betere weer, en dus zijn er allerlei parades en outdoors-aktiviteiten. Die parades konden ons gestolen worden, maar een groot BratWurst- en Mais-feest trok onze aandacht. Leuk om te zien was de speciale mais-grill-machine, waarbij mais echt letterlijk “aan de lopende band” gegrilld werd. Het was best gezellig, maar dat het niet het “magerste” eten was kun je wel op foto 09 zien.
Na Memorial Day gingen we verder. Ik had inmiddels ontdekt dat Wisconsin Rapids, een klein plaatsje, bijna op onze geplande route lag. In Wisconsin Rapids lag namelijk indertijd het bedrijf “Preway”, dat zo’n 30 jaar geleden CoxGeelen, het bedrijf van mijn vader, overgenomen had. In eerste instantie leek dat toen een heel goede overname voor de toekomst van CoxGeelen; er was veel synergie. (Overeenkomst tussen beide bedrijven, waardoor veel kennis uitgewisseld kan worden, en kosten bespaard.) CoxGeelen had in die tijd het best verkopende voorzetkacheltje op de Nederlandse markt, en was druk bezig dat marktsegment verder uit te diepen. Preway op haar beurt had een groot programma inbouw-allesbranders, die met geringe modifikaties op de Nederlandse markt gebracht konden worden. Er waren nog veel meer raakvlakken, Preway maakte ook kachelpijpen, en daarnaast nog diverse andere produkten die allemaal iets met verwarming of koken te maken hadden. Die synergie viel in de praktijk erg tegen, als voorbeeld, de kleinste inbouwkachel die Preway ontwikkeld had, was nog te groot voor de grootste open haard die er in Nederland verkocht werd. (In de USA is immers ALLES groter!!!). Daarnaast waren de gebruikte systemen zo luidruchtig, dat ze in Nederland onmogelijk zo verkocht konden worden. (In de USA zijn ALLE apparaten heel luidruchtig!!!) Ik weet daar eigenlijk niet zo heel veel meer vanaf, omdat ik CoxGeelen kort na de overname verlaten heb, om elders mijn geluk te zoeken. Ik weet wel dat Preway, oorspronkelijk een zeer gezond bedrijf, plotseling door problemen in de USA bankroet ging, en CoxGeelen dreigde mee te slepen. Gelukkig kon CoxGeelen toen door een tweede overname gered worden.
Over die plotselinge problemen van Preway bestond weinig duidelijkheid. Een beetje onderzoek in de regio en op Internet (helaas bestond in die tijd nog geen Internet, zodat het om toevallig gedigitaliseerde bestanden ging), wekte de indruk dat Preway jarenlang ontwerpen van andere bedrijven klakkeloos gekopieerd had, en dat ze bij toeval door enkele grote konkurrenten allemaal tegelijk daarvoor aangepakt werden, en ze de schadeclaims niet meer konden betalen. Zo maakten ze een kooktoestel wat een exakte kopie van een zeer suksesvol Coleman-kooktoestel was, speciaal voor verkoop door het grote warenhuis Sears, en hadden ze ook apparaten van Lennox gekopieerd. In de jaren 1982 en 1983 kon ik gegevens vinden over tientallen patent- en modelbeschermingsprocessen, die tegen Preway gevoerd waren. Ik weet niet of dit de reden is waarom Preway failliet ging, maar het zal zeker een rol gespeeld hebben… Preway is met de stille trom gesloten, en ik was nu in de buurt, en wilde wel eens gaan kijken wat er nog van dat bedrijf na 30 jaar te vinden was. Zie de foto’s 11 en 12. Niet veel dus. Er zit nu een totaal ander bedrijf in dat pand, en van Preway was, op een open haard in de showroom na, helemaal niets meer te vinden. Een vriendelijke receptioniste kon me nog wel iets erover vertellen, maar verder kwam ik niets over Preway te weten. Maar we waren er wel geweest…….
Verder op weg, naar het westen, naar Minnesota, waar we (alweer) de Missisippi tegen kwamen. Dat is ook geen wonder, deze rivier ontstaat in Minnesota, het noorden van de USA, loopt door een heleboel (’n stuk of 10) staten, om uiteindelijk helemaal in het zuiden, in Louisiana, bij NewOrleans in de Golf van Mexico uit te komen. We zijn deze enorme rivier diverse malen op onze tocht tegen gekomen. Dit jaar waren er enorme overstromingen in het stroomgebied van de Missisippi, waar we het een-en-ander van meegekregen hebben. Ook nu nog, in de bovenloop stond het water nog steeds extreem hoog.
We staken de Missisippi over, en kwamen terecht in wat men de Twin-Cities noemt, St. Paul en Minneapolis, in Minnesota. Maar daarover meer volgende keer.
©Carmelita & Harrie Cox, 2011-06-10.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
