Arkansas Noord-west.
Door: HarCar
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
15 April 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Verslag 56: Arkansas Noord-west.
Zoals jullie in het vorige verslag konden lezen vonden we Hot Springs een heel leuk plaatsje. Maar we gingen weer verder. Naar het Noorden, de bergen in. Er ligt een bergketen tussen Arkansas en Missouri in. Dat zijn de Ozarks. Nog verder noordelijk kom je dan op de hoogvlakte, de “Prairies” genaamd. Maar zover zijn we nog niet, allereerst een stop bij het “Petit Jean State Park”. Iemand raadde ons dat aan, maar het duurde enige tijd voor we door hadden, waar hij het over had. Het klinkt echt heel anders, uitgesproken door een Amerikaan, als in het frans. Het ontstaan van de naam is wel leuk. De legende van Petit Jean, het verhaal van een frans meisje, dat zichzelf vermomde als een jongen, en stiekum haar geliefde, “Jean”, een zeeman, naar Amerika vergezelde. We hebben helaas door omstandigheden (slecht weer) weinig van de wandelpaden, de berg en de waterval gezien, maar stonden wel op een heel mooie camping.
Daarna verder, de Ozarks in, naar Eureka Springs. Alweer een plaatsje met bronnen, ditmaal koude, in het hart van de Ozarks. Heel kleinschalig, en we hebben ons er best geamuseerd. Er kwamen overigens grote hoeveelheden bikers (motorrijders), die dit plaatsje als uitvalspunt gebruiken om tochten door de bergen te maken. Die waren hier wel welkom, maar aan hippies had men kennelijk een hekel, getuige het bordje op een van de eetgelegenheden, “Hippies use side door”. (Foto 22.) Maar er was helemaal geen zijdeur…
Er staat in de buurt het grootste Christusbeeld van het noordelijk halfrond, de “Christ of the Ozarks”, maar liefst 7 etages (20 meter) hoog. (Het grootste christusbeeld, “Christ the Redeem”, staat in Rio de Janeiro, en is zelfs 40 meter hoog.) Het beeld staat in het Great Passion Play Park, waar gedurende de zomermaanden de passiespelen in de openlucht worden opgevoerd. Er is een geheel dorp in de stijl van het midden-oosten uit die tijd nagebouwd, waar dit spektakel plaatsvindt. Dit moesten we missen, we waren veel te vroeg. Het hele park ademde een serene stijl uit, een kapelletje, een element uit de Berlijnse muur, met toepasselijke teksten erop.
’s Avonds naar een muziek/humor-show in het Pine mountain Theatre, waar een groepje fanatiekelingen hun best deden de 40 toeristen in de zaal met 500 zitplaatsen te amuseren, dat slechts ten dele lukte. De show begon met het zingen van het (Amerikaanse) volkslied, en wij maar "Wilhelmus van Oranje" op diezelfde melodie meegezongen; bijna tegen het eind werd er nog een herinnering besteed aan alle gevallen Amerikanen in allerlei oorlogen, en weer stonden we met de neus naar die vlag met al die sterretjes.
En dan nog naar de Turpentine Creek Big Cat Refugee geweest, waar allerlei roofdieren hun laatste dagen doorbrachten, nadat ze in gezinnen als huisdier mislukt waren. Een heel goed initiatief, ze hadden heel akseptabele verblijven, alles zag er verzorgd, schoon en netjes uit. In diverse Amerikaanse staten mag je o.a. leeuwen, tijgers, panters en beren als huisdier houden. Gezondheidswetgeving schrijft voor dat ze dan wel tegen van alles-en-nog-wat ingeent moeten zijn. En weer andere wetgeving schrijft weer voor dat deze dieren, als ze ingeent zijn, niet meer terug kunnen/mogen in de natuur. Op zich klopt het allemaal, maar wel heel triest voor deze knuffelpoesjes.
Kijk nog even naar foto 55., iemand die gefascineerd was door de Space-Shuttles, had zijn MPV omgebouwd naar een Space Shuttle.
We gingen verder naar het Noorden, de hoogvlakte op, naar Kansas City, dat (logischerwijze) niet in de staat Kansas ligt, wat we dachten. Daarover meer in het volgende verslag.
©Harrie & Carmelita, 2011-04-15.
Zoals jullie in het vorige verslag konden lezen vonden we Hot Springs een heel leuk plaatsje. Maar we gingen weer verder. Naar het Noorden, de bergen in. Er ligt een bergketen tussen Arkansas en Missouri in. Dat zijn de Ozarks. Nog verder noordelijk kom je dan op de hoogvlakte, de “Prairies” genaamd. Maar zover zijn we nog niet, allereerst een stop bij het “Petit Jean State Park”. Iemand raadde ons dat aan, maar het duurde enige tijd voor we door hadden, waar hij het over had. Het klinkt echt heel anders, uitgesproken door een Amerikaan, als in het frans. Het ontstaan van de naam is wel leuk. De legende van Petit Jean, het verhaal van een frans meisje, dat zichzelf vermomde als een jongen, en stiekum haar geliefde, “Jean”, een zeeman, naar Amerika vergezelde. We hebben helaas door omstandigheden (slecht weer) weinig van de wandelpaden, de berg en de waterval gezien, maar stonden wel op een heel mooie camping.
Daarna verder, de Ozarks in, naar Eureka Springs. Alweer een plaatsje met bronnen, ditmaal koude, in het hart van de Ozarks. Heel kleinschalig, en we hebben ons er best geamuseerd. Er kwamen overigens grote hoeveelheden bikers (motorrijders), die dit plaatsje als uitvalspunt gebruiken om tochten door de bergen te maken. Die waren hier wel welkom, maar aan hippies had men kennelijk een hekel, getuige het bordje op een van de eetgelegenheden, “Hippies use side door”. (Foto 22.) Maar er was helemaal geen zijdeur…
Er staat in de buurt het grootste Christusbeeld van het noordelijk halfrond, de “Christ of the Ozarks”, maar liefst 7 etages (20 meter) hoog. (Het grootste christusbeeld, “Christ the Redeem”, staat in Rio de Janeiro, en is zelfs 40 meter hoog.) Het beeld staat in het Great Passion Play Park, waar gedurende de zomermaanden de passiespelen in de openlucht worden opgevoerd. Er is een geheel dorp in de stijl van het midden-oosten uit die tijd nagebouwd, waar dit spektakel plaatsvindt. Dit moesten we missen, we waren veel te vroeg. Het hele park ademde een serene stijl uit, een kapelletje, een element uit de Berlijnse muur, met toepasselijke teksten erop.
’s Avonds naar een muziek/humor-show in het Pine mountain Theatre, waar een groepje fanatiekelingen hun best deden de 40 toeristen in de zaal met 500 zitplaatsen te amuseren, dat slechts ten dele lukte. De show begon met het zingen van het (Amerikaanse) volkslied, en wij maar "Wilhelmus van Oranje" op diezelfde melodie meegezongen; bijna tegen het eind werd er nog een herinnering besteed aan alle gevallen Amerikanen in allerlei oorlogen, en weer stonden we met de neus naar die vlag met al die sterretjes.
En dan nog naar de Turpentine Creek Big Cat Refugee geweest, waar allerlei roofdieren hun laatste dagen doorbrachten, nadat ze in gezinnen als huisdier mislukt waren. Een heel goed initiatief, ze hadden heel akseptabele verblijven, alles zag er verzorgd, schoon en netjes uit. In diverse Amerikaanse staten mag je o.a. leeuwen, tijgers, panters en beren als huisdier houden. Gezondheidswetgeving schrijft voor dat ze dan wel tegen van alles-en-nog-wat ingeent moeten zijn. En weer andere wetgeving schrijft weer voor dat deze dieren, als ze ingeent zijn, niet meer terug kunnen/mogen in de natuur. Op zich klopt het allemaal, maar wel heel triest voor deze knuffelpoesjes.
Kijk nog even naar foto 55., iemand die gefascineerd was door de Space-Shuttles, had zijn MPV omgebouwd naar een Space Shuttle.
We gingen verder naar het Noorden, de hoogvlakte op, naar Kansas City, dat (logischerwijze) niet in de staat Kansas ligt, wat we dachten. Daarover meer in het volgende verslag.
©Harrie & Carmelita, 2011-04-15.
-
16 April 2011 - 02:10
Marga De Hoog.:
Mooie foto´s hoor !!! En de lente wordt nu echt zichtbaar. Veel plezier verder !!! -
16 April 2011 - 08:16
Klaasje:
Alvast gefeliciteerd allebei! Een leuke dag toegewenst.
Een vriendin van mij Irene van Noord is ook jarig en een tante van mij , oudste zus van mijn moeder wordt begraven . Dat is het leven. -
16 April 2011 - 10:56
Angelique:
hallo daar wat een leuke huisjes allemaal ,ben blij te zien dat het met beide goed gaat hahaah
jullie zijn flink gegroeid hahah dat kan alleen maar beteken dat jullie het goed hebben .
hier is alles goed gr van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
