Reparatie van de versnellingsbak.

Verslag 51: Reparatie van de versnellingsbak.

En dan nog de versnellingsbak. We hadden al een half jaar zo af-en-toe wat problemen met het schakelen. In het begin kon je de bak soms niet van N(eutral) of P(ark) in D(rive) of R(etour) schakelen. Door een paar keer stevig (dit is een understatement…) op de knoppen te drukken, ging het dan wel weer. Toen we aan de Florida Panhandle voor reparatie aan het toilet naar een dealer moesten, lukte dat helemaal niet meer. Na een heleboel telefoontjes kregen we het advies om aan de kabels te rammelen die onder het dashboard uit het schakelpaneeltje kwamen, en dat hielp toen ook weer. De problemen kwamen echter steeds vaker, en we vroegen de Freightliner-dealer bij Tiffin in de buurt tijdens de servicebeurt er even serieus naar te kijken. Dat hebben ze waarschijnlijk gedaan (of helemaal niet), maar er was volgens hun niets aan de hand, en we vervolgden onze tocht, we gingen van RedBay (noord-Alabama) naar NewOrleans (Louisiana). Maar het probleem werd steeds erger, en behalve dat hij niet vanuit N of P in D wilde, schakelde hij nu helemaal zonder dat we aan een knopje kwamen, onder het rijden van D in N, en dan kon je gas geven zoveel je wilde, er gebeurde niets, en de coach kwam langzaam-maar-zeker tot stilstand. Niet zo leuk als dat op een smalle 2-baansweg gebeurt, zonder parkeermogelijkheden. Je staat gewoon midden op de rijstrook stil, en na een stevige rammelpartij wilde hij wel weer, maar echt lekker voel je je daarbij ook niet. Ik durfde ook niet onder het uitrijden aan die kabels te rammelen, want je weet nooit of hij misschien wel naar P of R gaat, en dan heb je de boel wel behoorlijk kapot. Dit simpele probleempje opgelost te krijgen, kostte ons overigens bijna twee weken. Hieronder kun je zien wat er gebeurde. (Dit is bedoeld als voorbeeld, ook voor al die andere problemen, die we moesten oplossen, het kost enorm veel inspanning om hier iets gerepareerd te krijgen, zelfs wanneer de kosten grotendeels onder garantie vergoed worden…..)

1. Uiteraard gebeurden die laatste problemen op een vrijdagmiddag. (De vrijdag voor MardiGras).
2. We belden met de dealer in RedBay, die er het laatst aan gewerkt had, en die vroeg of we weer bij hem terug wilden komen (>400 miles), waar we geen zin in hadden, we kwamen er nét vandaan…, en we kregen het telefoonnummer van Freightliner, de fabrikant van het chassis.
3. We wisten van de vorige keer dat we hebben zitten bellen over dit probleem, dat we bij Freightliner moesten zijn, omdat de versnellingsbak weliswaar van Allisson is, maar het schakelpaneel toch van Freightliner. De telefonische adviseur was er echter van overtuigd dat we toch bij Allisson moesten zijn, en gaf ons betreffend telefoonnummer. Hij weigerde ons te helpen, omdat hij vond dat het een Allisson-probleem was.
4. Dus, die vrijdagmiddag nog naar Allisson gebeld, en na diverse keren doorverbonden te zijn, werden we weer naar Freightliner verwezen.
5. Freightliner weer gebeld, maar de adviseur die we eerder gehad hadden, was naar huis, en we zouden teruggebeld worden.
6. Dat werd dus maandagmiddag, maar dat telefoontje misten we, omdat we in de drukte van de Meet&Greet bij MardoGras de telefoon niet gehoord hebben.
7. Teruggebeld. We kregen het telefoonnummer van een Freightliner-dealer (in de buurt = 50 miles).
8. We belden de dealer nog maandagmiddag, maar er was niemand meer, ingesproken op antwoordapparaat.
9. Dinsdag eind van de ochtend werden we teruggebeld, maar, omdat er maar een kleine bezetting was (vanwege MardiGras), konden we pas Woensdag langskomen. We werden wel meteen gewaarschuwd dat ze alleen maar gelegenheid hadden om te onderzoeken wat er aan de hand was, eventuele onderdelen moesten besteld worden, en dat zou wel enkele dagen kunnen kosten.
10. Tja de Woensdag ging voorbij, omdat we niet konden rijden door het hoge water, en storm/tornado-schade (zie vorige verslag).
11. We gingen dus donderdag. En reden over die 50 miles ruim twee uur. Kwamen om 11:30 uur aan, moesten enorme lijsten invullen, en toen dat klaar was, was het middagpauze, en iedereen ging weg om te eten. Wij gingen dus ook maar (met de Smart) een hapje eten, en rondkijken in het betreffende stadje (Slydell), we hoefden pas om 15:00 uur terug te komen.
12. Toen we terugkwamen stond de coach nog steeds in de wachtrij, en er was nog niets aan gedaan. Ze hadden geen Internet, en konden niet kontroleren of er nog garantie op de coach was. (Ze wisten ’s ochtends ook al dat er geen Internet was, kwam door de storm, een dag eerder, maar ons werd niets gezegd.
13. We hebben nog meer dan een uur gewacht, en besloten maar terug naar de camping te gaan, een hele dag naar de knoppen, en een hoop ergernis.
14. Volgende dag (donderdag) stonden we er weer, nu om 11:00 uur, maar weer werd er niets aan gedaan tot na de middagpauze, zodat de kans om een onderdeel te bestellen voor levering op vrijdag (overnight) voorbijgegaan was, en het in ieder geval maandag zou worden, als we tenminste de overnightkosten wilden betalen.
15. Na de middagpauze keken ze naar het probleem, en zagen binnen 15 minuten, dat de stiften waar de multi-konnektor op gedrukt werd, slecht gesoldeerd waren, waardoor ze af-en-toe geen kontakt maakten, en dat veroorzaakte de problemen. De dealer had het schakelpaneel niet op voorraad. Er werd gebeld met Freightliner, die betreffend onderdeel ook NIET op voorraad had. Ik suggereerde dat ze de stiften zelf opnieuw in de printplaat zouden solderen, (naar mijn idee een fluitje van een cent,) maar dat wilden ze niet doen, omdat dan de garantie zou vervallen.
16. Het defekte paneel werd weer geinstalleerd, en wij gingen terug naar de camping, met kloppend hart, omdat de coach elk moment tot stilstand kon komen. De garage had geen mogelijkheden ons op te slepen in geval dat, zodat we gewapend met een visite-kaartje van een sleepbedrijf op pad gestuurd werden. Gelukkig ging dat tot op de camping zonder problemen, waar de bak het weer opgaf, maar na wat gerammel onder het dashboard konden we uiteindelijk op de camping inparkeren.
17. De volgende dag, vrijdag, een week nadat we definitief hadden moeten besluiten dit probleem op te laten lossen, zouden we teruggebeld worden door de dealer, en toen dat na de middagpauze nog niet was gebeurd deden we dat dan maar zelf. De dealer had een verrassende mededeling voor ons. Het schakelpaneel was in de gehele USA NIET op voorraad. Wil je dat geloven, bij een kampeerwagen van nog geen een jaar oud? We moesten wel. Het paneeltje zou pas weer 3 weken later uit produktie komen, en over 4 weken bij de dealer arriveren, tenzij we “overnight-kosten” zouden betalen, dan zou het 3 weken en twee dagen zijn. We lieten toch maar organiseren dat dat paneel over meer dan 3 weken en twee dagen middels overnight bezorgd zou worden, maar vroegen nogmaals uit te zoeken of het niet sneller kon. We bereidden ons voor op in totaal meer dan 4 weken in NewOrleans. Zo schiet het lekker op, met onze tocht, we wilden oorspronkelijk in anderhalf jaar de hele USA doen, maar door alle vertragingen, hadden we dat al naar twee-en-een-half jaar bijgesteld, maar als er dit soort dingen bijkomen duurt het wel vijf jaar…..
18. We besloten die vrijdag nog een van onze geheime wapens in te schakelen, Bob Tiffin, president van Tiffin Motorcoaches. En hij ging inderdaad aan de gang, dat wil zeggen hij zette zijn mensen aan het werk. Bob Tiffin dacht dat zij nog wel zo’n paneeltje hadden liggen. Ik werd die middag nog teruggebeld door een van de Tiffin-mensen, die mijnVIN-nummer (vehicle identification number, een soort chassisnummer) moest hebben, omdat via dat nummer het precieze type van alle onderdelen in de coach opgezocht kan worden. Hierbij ging iets fout, hij verstond mijn “A” als een “H”, en kon de gegevens niet vinden.
19. Maandag had deze Tiffin-medewerker kontakt gehad met Lazydays, die wel het goede VIN hadden, en hij belde ons op dat zij geen geschikt paneel op voorraad hadden, en dat we drie weken moesten wachten, maar dat wisten we al. Ik vertelde hem dat dat onakseptabel was, en gaf wat suggesties waarmee het toch opgelost kon worden (tijdelijk uit een gereedstaande coach halen; toch solderen,ondanks het vervallen van de garantie; leverancier onder druk zetten, omdat ze toch wel een grote klant zijn (Tiffin koopt meer dan 2000 chassis van Freightliner per jaar, maar hij gaf ons weinig kans op een oplossing.)
20. Uiteindelijk werden we dinsdag door zowel de Freightliner-dealer als Tiffin gebeld, dat er –speciaal voor ons- zo’n schakelpaneeltje geproduceerd zou worden. We weten niet of dat nou door de bemoeienissen van de dealer, of Tiffin geregeld was, maar gelukkig was het geregeld. En eerlijk gezegd geloof ik het hele verhaal niet, maar het wás geregeld.
21. En woensdag werden we dan door de dealer gebeld dat het paneeltje er was,
22. En donderdag werd het dan (uiteraard na de middagpauze) geinstalleerd, ook het naar de dealer rijden met het krakkemikkige paneel had geen grote problemen opgeleverd, en het lijkt erop dat het probleem nu echt opgelost is.
23. De kosten van het paneeltje (US$ 500,--) en de arbeid (US$ 75,--) kwamen voor rekening van Freightliner, (garantie) wij moesten wel de US$ 50,-- voor de overnight-shipping betalen. En over de gereden miles (300) en verloren vakantiedagen met betaalde kampeergelden, rept dus niemand.

Op een dag na zijn we er al-met-al twee weken mee bezig geweest.

Als we kijken naar alle problemen en gedoe dat we gehad hebben, vanaf we op 15 januari weer in de USA terug gekomen zijn, zijn we in totaal zo’n 70% van de hele tijd bezig geweest met wachten en regelen. Dit is echt te veel. We hopen dat we nu door de grootste problemen heen zijn.
Maar nog niet alle problemen zijn helemaal opgelost, er zijn problemen die volgens Tiffin en/of Lazydays opgelost zijn, maar waar ik niet echt veel vertrouwen in heb, en tenslotte zijn er weer een paar kleinere nieuwe problemen, die op de loer liggen om uit te groeien tot grote problemen.

==Wordt vervolgd.==

©Harrie & Carmelita, 2011-03-25