Florida Noord-west, van Tampa naar de Panhandle.
Door: HarCar
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
28 Februari 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Verslag 45: Florida Noord-west, van Tampa naar de Panhandle.
Eindelijk klaar bij Lazydays, de meeste problemen opgelost, een extra jaar garantie op zak, en een tow-car rijker, gingen we weer op pad. We besloten het eens een tijdje lekker rustig aan te doen, om een beetje bij te komen van alle stress, maar ook omdat verder naar het noorden gaan weinig zinvol was, omdat het daar overal koud was, en vrijwel overal sneeuw lag. Eindelijk eens genieten van de camper.
We gingen nog even langs bij onze alarm-specialist, die ook de stickers op de coach gemaakt had, om de SMART van een passende naam te voorzien. We hebben een hele tijd zitten diskussieren over die naam, en plotseling kwam de naam: we hadden de coach inmiddels al zo’n 9 maanden, en de naam was geboren: “BabyHarCar”. Zie foto 02. De kombinatie van grote Coach, met de kleine mini-Smart, (enigszins) opvallende kleur, bijzondere tow-konstruktie, en de vreemde namen op Coach en SMART zijn aanleiding voor heel veel nieuwsgierige blikken en vragen, waardoor we vaak de vreemdste kontakten maken.
Op aanraden van Greg Altarac, een van de telefonische storings-adviseurs van Lazydays, waar we al diverse malen kontakt mee hadden gehad, gingen we naar het Rainbow Springs State Park, een mooi gebied met allerlei bronnetjes en watervalletjes, mooi verzorgde camping, en in de buurt zouden manatees te zien zijn. Was inderdaad een mooie plek. En we hebben er lekker gerelaxed.
Manatees zijn heel grote beesten, die in ondiepe wateren rond de kust leven, ze worden ook wel zeekoeien genoemd, omdat ze konstant het zeegras van de zeebodem afgrazen. Ze worden o.a. bedreigd door het toerisme aan de kust, doordat speedboten ze aanvaren, en de motoren akelige littekens veroorzaken op de ruggen. (Of erger). Ze zijn heel gevoelig voor koude, en komen in de winter, als het zeewater te ver afkoelt, de rivieren op, waar het water warmer is, door warme bronnen, of door afvalwater van energiecentrales. Vanuit Rainbow Springs State park gingen we naar Crystal River en maakten een boottoer langs de plekken waar ze liggen te koesteren in het warmere water. Op foto 14 zie je hoe ze uitzien, deze foto hebben we uiteraard niet zelf gemaakt. Sommige Manatees zijn voorzien van een zendertje op de rug, (voor onderzoek naar hun gedrag) en omdat ze dicht onder het wateroppervlak zwemmen, komen de zendertjes dus boven het water uit. Best een raar gezicht, die voorbijzwemmende zenders. Gebleken is, dat ze elke dag vanaf de warme bronnen naar zee zwemmen, om daar hun maaltje zeegras te halen, om daarna weer terug te keren naar het warmere water, om uit te buiken. Hoe log en groot ze ook zijn, ze sjeesden ons in de boot met een behoorlijke snelheid voorbij… Op de foto’s lijkt het prachtig weer, maar dat is slechts schijn, het was vreselijk koud. Je kunt ook snorkelen bij de Manatees, of kanotochten maken. Wij vonden het op de boot al veel te koud, dus daar bleef het bij. Stel je van die warme bronnen ook niet al te veel voor, het water dat eruit komt is een heel klein beetje warmer als het normale rivierwater, maar net genoeg om aantrekkelijk te zijn voor de manatees. Aan die binnenwateren lagen een heleboel prachtige woonhuizen, en allerlei watervaartuigen, die met ingewikkelde konstrukties uit het water getakeld werden. Op foto 18 zie je een sinasappelboom, die vol sinasappels hing, midden in februari! Dat is ook Florida!
We bezochten nog het plaatsje “Yankeetown”, we wisten eigenlijk niet wat daar te zien was, maar daar wonen dus echte Yankees, wat dat dan ook moge zijn.
Het Rainbow Springs State Park was inderdaad ook heel mooi, alhoewel de bronnen echt heel klein waren, maar wel een leuk gezicht. Zie de filmpjes. Het park oogde heel natuurlijk, met overal watervallen en –valletjes, Er was wel wat raars met die watervallen, ze ontsproten op de top van heuveltjes, en dat is eigenlijk onlogisch. Het was dan ook een enorme teleurstelling onderaan, bij het meer, een enorme machinekamer te zien, vol met pompen, waar al die watervallen mee gevoed werden. Knap gemaakt, heel natuurlijk, maar toch een beetje nep.
We gingen verder naar het noord-oosten, naar de Florida Panhandle, maar daarover volgende keer meer.
Vergeet niet ook eens naar de filmpjes te kijken.
Carmelita & Harrie Cox, © 2011-02-27
Eindelijk klaar bij Lazydays, de meeste problemen opgelost, een extra jaar garantie op zak, en een tow-car rijker, gingen we weer op pad. We besloten het eens een tijdje lekker rustig aan te doen, om een beetje bij te komen van alle stress, maar ook omdat verder naar het noorden gaan weinig zinvol was, omdat het daar overal koud was, en vrijwel overal sneeuw lag. Eindelijk eens genieten van de camper.
We gingen nog even langs bij onze alarm-specialist, die ook de stickers op de coach gemaakt had, om de SMART van een passende naam te voorzien. We hebben een hele tijd zitten diskussieren over die naam, en plotseling kwam de naam: we hadden de coach inmiddels al zo’n 9 maanden, en de naam was geboren: “BabyHarCar”. Zie foto 02. De kombinatie van grote Coach, met de kleine mini-Smart, (enigszins) opvallende kleur, bijzondere tow-konstruktie, en de vreemde namen op Coach en SMART zijn aanleiding voor heel veel nieuwsgierige blikken en vragen, waardoor we vaak de vreemdste kontakten maken.
Op aanraden van Greg Altarac, een van de telefonische storings-adviseurs van Lazydays, waar we al diverse malen kontakt mee hadden gehad, gingen we naar het Rainbow Springs State Park, een mooi gebied met allerlei bronnetjes en watervalletjes, mooi verzorgde camping, en in de buurt zouden manatees te zien zijn. Was inderdaad een mooie plek. En we hebben er lekker gerelaxed.
Manatees zijn heel grote beesten, die in ondiepe wateren rond de kust leven, ze worden ook wel zeekoeien genoemd, omdat ze konstant het zeegras van de zeebodem afgrazen. Ze worden o.a. bedreigd door het toerisme aan de kust, doordat speedboten ze aanvaren, en de motoren akelige littekens veroorzaken op de ruggen. (Of erger). Ze zijn heel gevoelig voor koude, en komen in de winter, als het zeewater te ver afkoelt, de rivieren op, waar het water warmer is, door warme bronnen, of door afvalwater van energiecentrales. Vanuit Rainbow Springs State park gingen we naar Crystal River en maakten een boottoer langs de plekken waar ze liggen te koesteren in het warmere water. Op foto 14 zie je hoe ze uitzien, deze foto hebben we uiteraard niet zelf gemaakt. Sommige Manatees zijn voorzien van een zendertje op de rug, (voor onderzoek naar hun gedrag) en omdat ze dicht onder het wateroppervlak zwemmen, komen de zendertjes dus boven het water uit. Best een raar gezicht, die voorbijzwemmende zenders. Gebleken is, dat ze elke dag vanaf de warme bronnen naar zee zwemmen, om daar hun maaltje zeegras te halen, om daarna weer terug te keren naar het warmere water, om uit te buiken. Hoe log en groot ze ook zijn, ze sjeesden ons in de boot met een behoorlijke snelheid voorbij… Op de foto’s lijkt het prachtig weer, maar dat is slechts schijn, het was vreselijk koud. Je kunt ook snorkelen bij de Manatees, of kanotochten maken. Wij vonden het op de boot al veel te koud, dus daar bleef het bij. Stel je van die warme bronnen ook niet al te veel voor, het water dat eruit komt is een heel klein beetje warmer als het normale rivierwater, maar net genoeg om aantrekkelijk te zijn voor de manatees. Aan die binnenwateren lagen een heleboel prachtige woonhuizen, en allerlei watervaartuigen, die met ingewikkelde konstrukties uit het water getakeld werden. Op foto 18 zie je een sinasappelboom, die vol sinasappels hing, midden in februari! Dat is ook Florida!
We bezochten nog het plaatsje “Yankeetown”, we wisten eigenlijk niet wat daar te zien was, maar daar wonen dus echte Yankees, wat dat dan ook moge zijn.
Het Rainbow Springs State Park was inderdaad ook heel mooi, alhoewel de bronnen echt heel klein waren, maar wel een leuk gezicht. Zie de filmpjes. Het park oogde heel natuurlijk, met overal watervallen en –valletjes, Er was wel wat raars met die watervallen, ze ontsproten op de top van heuveltjes, en dat is eigenlijk onlogisch. Het was dan ook een enorme teleurstelling onderaan, bij het meer, een enorme machinekamer te zien, vol met pompen, waar al die watervallen mee gevoed werden. Knap gemaakt, heel natuurlijk, maar toch een beetje nep.
We gingen verder naar het noord-oosten, naar de Florida Panhandle, maar daarover volgende keer meer.
Vergeet niet ook eens naar de filmpjes te kijken.
Carmelita & Harrie Cox, © 2011-02-27
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
