BREAKING NEWS ! Bjoetie komt ons versterken

Verslag 38. BREAKING NEWS ! Bjoetie komt ons versterken.

We hebben een coach gekocht met een hondenraampje, rechts voorin. (zie foto 01. en 02.). Het was de bedoeling om Nikita, onze Bonairiaanse dakhaas, af-en-toe mee te nemen, zodat hij het hondenraampje kon gebruiken. Door allerlei omstandigheden is dat nooit gebeurd. We hebben al eens een foto van Nikita achter het raampje geplakt, maar dat was het toch niet helemaal. Dus besloten we een mini-hondje te kopen, die ons op onze reis moet komen versterken, een zinvolle aanvulling op het alarm-systeem is, en bovendien het hondenraampje moet gaan gebruiken. We hadden van-te-voren al een aardige wensenlijst opgesteld, en op een Flea-market in Savannah, waar een relatief groot gedeelte gevuld was met huisdierenhandelaren zagen we een Chihuahua, die lekker rustig lag te snurken. Na wat informatie ingewonnen te hebben over hoe een-en-ander in Amerika in mekaar zit, kochten we het hondje, hij is bijna 5 maanden oud, en weegt ietsje meer dan 1 kg. Hij is een vrouwtje, en kortharig, en de officiële kleur is Blue, eigenlijk gitzwart, met bruine pootjes. We hebben haar de naam “Bjoetie” gegeven, dat zegt al wel genoeg. We hadden met de handelaar afgesproken dat we haar terug konden brengen als een dierenarts ernstige “verborgen gebreken” zou konstateren. Vanaf de Flea-market gingen we direkt naar “PetSmart” een van die enorme Amerikaanse winkels, waar ze dierenspullen verkopen. Aan deze PetSmart was een dierenartspraktijk verbonden, en de dierenarts kon geen problemen ontdekken, ondanks dat ze van een Fleamarkt kwam, had ze geen vlooien of teken. De dokter gaf het beestje nog een aantal injekties, en ze was van ons. Meteen in die dierenwinkel hebben we wat spullen gekocht om onze nieuwe aanwinst in de watten te leggen. Ze moet nog een heleboel leren, maar ze heeft zich in de drie dagen dat we haar hebben, al ontwikkeld tot een heel aktief beest(je), dat zich snel aanpast aan onze wensen en eisen. Alleen naar buiten kijken door het hondenraampje doet ze nog niet, maar dat zal nog wel komen. Zie de foto’s in de bijlage. Kijk ook even naar de video, hier hoor je haar eerste geluidjes. ’t Lijkt nog wel niet op blaffen, maar dat komt nog wel.

Later hoorden we hoe dit soort beesten in de USA veelal gefokt worden. In een Puppie-Mill. Hier worden de puppies gekweekt met zo laag mogelijke kosten onder veelal armetierige omstandigheden. Meestal worden wel redelijk raszuivere ouders gebruikt, het vrouwtje blijft de hele tijd zwanger, het mannetje wordt veelal gebruikt om zoveel mogelijk vrouwtjes te bevruchten, (vaak middels Kunstmatige Inseminatie) en na een paar jaar worden ze beiden afgedankt, en meestal dood gemaakt, of bij een dierenasiel afgeleverd. De jonkies krijgen nauwelijks verzorging, zien nooit de buitenlucht, hun wordt vrijwel geen opvoeding gegeven. Ook hoorden we dat dit soort kleine hondjes vaak met opzet in veel te kleine kooitjes gehouden worden, waardoor hun groei belemmerd wordt, en ze extra klein blijven. We weten natuurlijk niet of Bjoetie uit een puppy mill komt, onderzoek op Internet leerde dat de fokker in ieder geval niet op een “zwarte lijst” staat, (maar ook niet op een “aanbevolen lijst”.) Haar ouders zijn ook als Chihuahua geregistreerd (als “Granny’s Tiny” en “Granny’s Candy”, deze namen beloven natuurlijk niet veel goeds…..) Als je dat soort verhalen hoort schrik je wel, laten we hopen dat onze Bjoetie van een betere fokker afkomt. Het mens dat op die markt met haar stond (de fokster) wekte in ieder geval niet een louche indruk. Ze kwam ons zeer gedegen over. Ook het feit dat we onze handen moesten ontsmetten voordat we haar mochten aanraken kwam positief over.


Volgende verslag gaan we gewoon weer door met onze reis.

©Carmelita & Harrie, 2010-11-30.