Tupelo Missisippi, geboorteplaats van ElvisPresley

Verslag 35: Tupelo Missisippi, geboorteplaats van Elvis Presley.

Vanuit de kampeerplaats bij de Tiffin-fabriek vertrokken we naar Tupelo, in Missisippi. Lekker dichtbij Tiffin blijven, zodat we bij nieuwe problemen weer snel terugkonden. Het bleek vooralsnog niet nodig. Alles was prima gerepareerd, en op wat kleine dingetjes na, geen problemen.
De wereldberoemde Elvis Presley is geboren in Tupelo, en we wilden dat wel eens zien. Laten we zeggen, we wilden de bedevaartplaats bezoeken. Elvis is in 1933 geboren als tweede kind in een heel arm gezin, de vader was arbeider in Tupelo, en had daar een heel klein (2-kamer) huisje gekocht. Dit huisje is bewaard gebleven, zelfs op de originele plek. Hebben we bezichtigd. Inderdaad heel klein. Toen papa Presley ooit de aflossing voor het huisje niet kon betalen, heeft hij geprobeerd een cheque te vervalsen, waardoor hij maanden in de gevangenis kwam, en het hele gezin zonder inkomen kwam te zitten. Op hetzelfde terrein lag ook de kapel, waar Elvis zijn eerste gospels zong, op heel jonge leeftijd. Deze kapel was overigens origineel, maar wel verplaatst naar het tentoonstellingsterrein. Al met al was de tentoonstelling heel sereen, en weinig vervuild met prullaria-winkels, wat we wel verwacht hadden. Uiteindelijk verhuisde het gezin Presley in de crisistijd naar Memphis, waar het makkelijker zou zijn om werk te vinden, en dat ook beter betaald zou worden. Hierdoor kreeg Elvis ook de kans om zijn talenten beter te ontwikkelen. Een soortgelijke auto als waarmee ze naar Memphis gingen met hun hele hebben en houden, stond ook tentoongesteld. We vonden de tentoonstelling heel indrukwekkend.
In Tupelo bezochten we de winkel waar de eerste gitaar voor Elvis gekocht werden, voor enkele dollars. Elvis zelf wilde eigenlijk liever een pistool hebben, maar moeder Presley vond dat niet zo’n goed idee… In die winkel stond een groot kruis op de vloer, waar Elvis indertijd gestaan moet hebben.
Tupelo had meer te bieden. Er was een automobiel-museum, uitgegroeid van een hobby van Frank Spain tot een professioneel museum met een unieke collectie. Er stonden twee van mijn en een van mijn vader’s droomauto’s geëxposeerd. Bekijk de foto’s 19 tot-en-met 47 maar.
Gezien mijn auto-tic was dit een heel bijzondere dag, ik heb meerdere honderden foto’s gemaakt, jullie moeten het met 28 foto’s doen. Bij sommige foto’s een opmerking:
Foto 28, ik weet het niet zeker, maar dit is geloof ik een Tucker.
Foto 29 en 30, een heel speciaal geval, met een 6-cilinder helemaal achterin, zelfs achter de achteras. Er zijn er zo’n 60 van gebouwd, en maar eentje verkocht waarmee het faillissement bezegeld was.
Foto 32 en 33. Terwijl er tussen 1945 en 1950 in Amerika de grootste slagschepen ooit gebouwd werden, moest Europa opkrabbelen na de Tweede Wereldoorlog. Getuige de mini’s Messerschmidt en BMW Isetta. Ongelooflijk dat BMW van zo’n mini-karretje zich ontwikkelde tot producent van de wereldtop.
Foto 34 t/m 36. Een blik onder de motorkap. Er is heel wat veranderd, sinds de 20-er jaren. Foto 36. toont de techniek bij een Toyota Camry hybride. Daar kan echt geen schroevendraaier meer bij….
Foto 37. De Edsel, genoemd naar een broer van de oprichter van Ford. Voorwielaandrijving, en een super debacle voor Ford.
Foto 40. De beroemde (?) pianist Liberace hield wel van wat show. Hij liet deze Corvette voorzien van een stevige neus, allemaal gold-plated.
Foto 41. De beroemde Cord. Mijn vader heeft er kort na de wereldoorlog ooit eentje van gehad. Was wel een probleemgeval.
Foto 43. De cabriolets met een stalen dak dat elektrisch/hydraulisch inklapt wordt beginnen nu weer in de belangstelling te komen. De Honda CRX DelSol was een van de eerste die dat had. Maar in Amerika waren ze er al in 50-er jaren!
Foto 44. De Maserati Quattroporte is altijd een van de droomauto’s van mijn vader geweest. Hij heeft het zich helaas nooit kunnen veroorloven. Ze waren overigens wel van bedroevend slechte kwaliteit.
Foto 45. Een van mijn droomauto’s. De DeLorean. Echt iets heel speciaals. John DeLorean was een heel beroemde automobiel-ontwerper in dienst bij General Motors. Hij was opgegroeid tot op een-na-hoogst verantwoordelijke bij dat concern, en stond op de nominatie om President te worden. Hij verliet na heftige ruzie over het modellenbeleid GM. Hij wilde de sportwagen zelf ontwerpen en bouwen, waar hij bij GM geen kans toe kreeg. En dat werd de DeLorean. Ontworpen in 1970, en nu na 40 jaar nog steeds tijdloos mooi. Het model was getekend door Giorgetto Giugiaro, de beroemde Italiaanse stylist, voor de techniek tekende Collin Chapman, de beroemde eigenaar van Lotus. De auto zat vol met allerlei baanbrekende techniek. Zo was het chassis grotendeels uit polyester, en de karrosserie uit roestvrijstaal. Dit werd geborsteld, en ongespoten afgeleverd. (Kun je ook goed op de foto zien). Nooit meer roestproblemen!. Vleugeldeuren en een boven de achteras geplaatste V6 van Peugeot/Renault/Volvo was een van de andere bijzonderheden. Oorspronkelijk wilde DeLorean een wankelmotor van Citroen plaatsen, maar dat liep helaas mis. DeLorean bouwde een produktie-faciliteit in Noord-Ierland, met grote subsidies van dat land, en zocht zijn aandeelhouders tussen de VIPpies bekend van radio en TV. Hij legde uiteindelijk het loodje, door een heleboel redenen. Het opbouwen van een service-organisatie ging te langzaam en kostte veel te veel. Het repareren van een roestvrijstalen karrosserie is onmogelijk, je kunt nl. niet plamuren, en overspuiten. Bij het eerste het beste krasje moesten er al hele panelen vervangen worden. John DeLorean was zeer sociaal begaan, en betaalde zijn (ongeschoolde) werknemers in Noord-Ierland gigantische salarissen, ook kinderziektes en produktieproblemen vielen extreem hoog uit. Ook tegenwerking uit het oude GM-kamp in verband met regelgeving (hij moest voor de Amerikaanse markt honderden wijzigingen aanbrengen) maakte het hem heel erg lastig. Toen het water hem aan de lippen stond, werd hij betrapt op smokkel van verdovende middelen, om met de winst daarvan zijn op-sterven-na-dood zijnde bedrijf te redden. Hij werd later hiervan vrijgesproken, omdat de FBI hem met valse voorwendselen in de val gelokt had. Na zijn vrijspraak ontpopte hij zich tot een pastor, en heeft heel wat zieltjes gewonnen. Een bijzondere auto, en een bijzondere man. Hij overleed in 2005 op 80-jarige leeftijd. Er zijn in totaal zo’n 8.500 DeLoreans gebouwd, die bijna allemaal nog bestaan. De meeste zullen waarschijnlijk wel op tentoonstellingen staan, alhoewel we een tijdje geleden een echte DeLorean in Maasbree (of all places) zagen rondrijden….
De auto is waarschijnlijk het meest bekend geworden door zijn hoofdrol in de “Back to the Future”-trilogie. Ik heb er altijd een willen hebben, en nu staan ze redelijk goedkoop op e-Bay, maar mijn zin in zo’n probleemgeval is inmiddels over. Op mijn lijstje met droomauto’s staan ook nog de Reliant Scimitar GTE, een Engelse semi-sportwagen, heb ik ook nooit kunnen betalen. Honda heeft de vormgeving overgenomen in zijn Honda Accord Aerodeck, die ik wel ooit gehad heb. Daarnaast stond ook de Aston-Martin Lagonda (Foto 46) op mijn lijstje, hoofdzakelijk omdat het de eerste auto was met een volledig digitaal dashboard. Ook die was al geen sukses. Aston-Martin heeft meer kosten gehad aan het dashboard alleen, dan de gehele produktie opgebracht heeft. Gemiddeld werden de dashboards zo’n 6 keer vervangen, bij elke auto! Ook de Ford Thunderbird stond op mijn verlanglijstje, (hoofdzakelijk omdat mijn vader er drie gehad heeft, deze auto heeft bij mij mijn automobiele gevoelens opgewekt. Het was ook de eerste auto waar ik in mocht rijden (500 pk onder mijn achterwerk als 18-jarige!). Deze droom heb ik wel ooit kunnen realiseren. En dat was dan ook meteen de slechtste auto, die ik ooit gehad heb! Helaas stond er geen Ford Thunderbird op deze tentoonstelling…..

Terug naar de (harde) werkelijkheid: we hadden een “echte” Chevrolet Malibu gehuurd (foto 48). De eerste niet-Japanse huurauto. ’t Is natuurlijk geen Japanner, maar dat super-zachte en weinig wegkontakt past wel heel goed bij de American-way-of-living.

Tupelo heeft ook nog een “Buffalo Park”. (zie foto’s 49 t/m 66). We wilden die imposante beesten ook wel eens zien. Ook weer uit een privé-hobby gegroeid, tot een behoorlijk park. We vonden de safari-tocht langs de Buffalo’s en een enkele waterbuffel en dromedaris wel aardig. Een aantal andere dieren zaten in afschuwelijke dier-onvriendelijke kooien, zoals de ons triest aankijkende leeuw die op een tafeltje zich dood lag te vervelen, en lag te dromen van uitgestrekte savannah’s en woestijnen.
Wat wel leuk was, waren de schildpadden. Ooit willen weten hoe een schildpad “het” doet? Ja, langzaam, maar dat viel nog wel mee. Zie de unieke clip bij de video’s. (Zorg dat je geluid aan staat….).

Elvis Presley was op jonge leeftijd naar Memphis verhuisd, wij volgden hem, om te zien wat er daar van hem geworden is…. Maar dat volgende aflevering.

Harrie & Carmelita © 2010-11-06.