Cape Cod en ophalen camper.

Verslag 32: Cape Cod en ophalen camper.

Terug uit Bonaire, een week later dan gepland, en de camper nog steeds niet klaar, dus brachten we noodgedwongen vier dagen in een hotel (motel) door. We hadden gekozen voor een motel aan het begin van Cape Cod, een schiereiland ruim een uur ten zuiden van Boston.
Op foto 2 zie je het wolkendek boven Boston Logan airport. Heel apart, ’t leek wel een sneeuwlandschap. Als je erboven vliegt is het heel mooi, en zonnig, er doorheen duiken is griezelig, en eronder is het grauw en grijs.
Op het airport huurden we een Toyota Prius, een hybride in de nieuwste uitvoering. ’n Fantastisch autotje. En echt superzuinig! We haalden een brandstofverbruik van 55 mile per gallon, wat uitkomt op 1:23,5 in metrische (Nederlandse) termen. Toch heel wat beter dan onze KIA op Bonaire (1:7,5). En we hebben echt niet super-voorzichtig gereden, integendeel, lekker gesjeesd. Gewoon een heel fijn concept, die hybrides. Hier in de USA is nogal wat te doen over die dingen, ze gaan uit zichzelf steeds harder rijden, en de remmen werken dan ook niet meer. Als je alle verhalen leest, dan denk ik echt dat de verhalen de wereld in gestuurd worden door de konkurrenten van Toyota, die heel erg veel last hebben van de Prius, omdat ze nog geen antwoord erop hebben. De eerste hybrides van de grote Amerikaanse drie beginnen nu op de markt te komen, en worden gepresenteerd alsof de Amerikanen ze zélf uitgevonden hebben…. En denk maar niet dat ze zo verfijnd zijn als de Japanse, en ze halen ook bij lange na de zuinigheid niet die de Japanners ermee halen. Toyota heeft ze al meer dan 10 jaar op de markt….. Zie foto 43.
In Amerika meteen maar weer een cocktail American size genoten. XXXL dus, maar wel lekker… (foto 03.)
We reden het schiereiland Cape Cod af, leuk, maar wel een beetje toeristisch. Bij de snackbar aan het strand van Nauset Beach zitten een aantal roofzuchtige meeuwen, die gewoon in de vlucht je eten van je bord roven, en eventueel doen ze ook nog een aanval op je hapje dat je net in je mond wilt stoppen… Echt heel erg eng! Lijkt op die film van Hitchcock.
We zijn naar Martha’s Vineyard geweest. Nee, dat is geen wijngaard, maar een eilandje voor de kust van Cape Cod, een dagje met de veerboot op-en-neer. Hele eiland rondgereden. Lijkt wel een beetje op Schiermonnikoog of zo. Heel typische huisjes. Kneuterig. Veelal vakantie-woningen. (Zie foto’s 17 t/m 22.) Naar verluidt heeft de Clinton-familie hier een vakantiehuis, maar we hebben ze niet gezien. Het hele eiland is wel een toeristenval, maar ja, dat zie je hier wel vaker. Op aanraden van Nathalie een kijkje genomen bij The Field Gallery, een bekende, beroemde (en stervens dure) gallery. Leuke kunstwerken, maar ik had mijn cheque-boek niet bij me. (Gelukkig maar…….) Vooral dat ding met die koeien was heel apart. Gemaakt uit een grote dikke staalplaat, en alleen maar uitgesneden, met een fascinerend diepte-effekt (foto 25.)
Aan het andere eind van het eiland ligt een gebiedje dat Gay Head genoemd wordt. (Heeft niets met homo’s te maken). Verlaten, winderig, ruig en heel mooi.
Bij zonsondergang terug naar het vaste land. En een heel mooie zonsondergang gefotografeerd (foto 36 t/m 42). Geen Green Flash, overigens. Een Green Flash ontstaat alleen maar wanneer de zon in de zee ondergaat. En dat was niet het geval.
Na drie dagen CapeCod gingen we met tranen van ontroering in de ogen onze HarCar ophalen, bij de dealer (Route 44 RV Collission Center in Lakeville) die er acht-en-een-halve week aan gewerkt had. De voorruit zat er weer netjes in, en een aantal andere (belangrijke) problemen waren echt opgelost. Van de hele lijst van 35 problemen waren er zo’n 20 opgelost. De rest moesten we mee zien te leven, voorlopig. Jammer, we hadden een beetje gehoopt dat alle problemen nou eindelijk opgelost waren. ’t Was niet anders.
We gingen vertrekken, voor het derde deel van onze toer door de USA. We hadden afgesproken met Nathalie en George (onze buren op Bonaire, die in Massachusetts wonen) om de Fall Foliage te gaan bekijken. Dat is wanneer alle bomen in de bergen tijdens de herfst verkleuren, als je geluk hebt zie je naast elkaar diverse tinten groen, geel en rood. Volgens hun is de Fall Foliage in de bergen van New Hampshire het mooiste van de wereld. Zij hadden daarvoor een lang-week-end een appartement gehuurd, wij gingen met de camper op een nabijgelegen camping staan, en gezamenlijk zouden we tochtjes gaan maken. We zullen zien, volgende verslag meer.

Harrie & Carmelita, © 2010-10-14