Even naar huis, en reparatie camper

Verslag 31, even naar huis, en reparatie camper.

Zoals al eerder beschreven, hadden we nogal wat problemen met de camper. Kleinigheden, maar ook wel wat ernstiger zaken. Och ja, het zou allemaal onder garantie opgelost worden, maar al gauw bleek dat het echte probleem hem zat in het vinden van een bedrijf dat het kon oplossen, wilde oplossen, en er de tijd voor had, op het moment dat wij daar in de buurt waren. Voor de ernstiger zaken zei iedereen dat we naar de fabriek in Alabama moesten gaan, daar zou alles perfekt opgelost worden. Daar staat de fabriek (Tiffin) ook inderdaad om bekend. Maar ja, we zaten in de buurt van Boston, en dat is zo’n 1500 mijl, een kleine 2.500 km verwijderd van waar we waren, en met ons tempo van reizen zouden we daar dus 5 dagen over doen, (en weer 5 dagen terug ook). Wel zonde van de tijd. Uiteindelijk vonden we een Tiffin-dealer in de buurt van Boston, (een uur rijden), die ons wel wilde en kon helpen. Via e-mail maakten we afspraken, Ik stuurde onze lijst met 35 problemen op, en we spraken af dat de coach bij hun geparkeerd zou worden als wij onze geplande break (de tweede) naar Bonaire en Nederland zouden doen. We hadden de vluchten vanuit Boston naar Bonaire vv. en van Bonaire naar Nederland vv. geboekt. In totaal zouden we de coach 7 weken bij Route 44 Collision Center in Lakeville laten staan. Tijd genoeg om alle punten op te lossen. We regelden zelfs een opslagplaats op een nabijgelegen camping, waar ze de coach zouden kunnen stallen, als ze voortijdig klaar zouden zijn. We werden netjes van de vorderingen via e-mail op de hoogte gehouden, en konden via het ingebouwde GPS-trackingsysteem (waarover ik later nog wel eens zal vertellen), in de gaten houden of ze inderdaad met de coach bezig waren. Ik kon in ieder geval konstateren dat de meldingen via e-mail klopten met de GPS-posities die ik ook via internet kon volgen. Dat wekte vertrouwen.
Ik zal in het kort even aangeven wat de punten waren, die ze moesten oplossen.
1. De voorruit was eruit gefloept, en al een keer provisorisch gerepareerd, maar alweer opnieuw eruit gegaan.
2. De satelliet-TV-ontvanger werkte nog steeds niet, ik had wel al betaald voor de ontvanger, de schotel, en al een jaar abonnementsgeld betaald.
3. De koelkast gaf de hele tijd storingen aan, en stopte dan met koelen, waardoor we al een keer de gehele inhoud hadden moeten weggooien.
4. De boiler was al diverse malen uitgevallen, en werkte soms niet op gas, en soms niet op elektra.
5. De motor geeft bij gebruik van het gaspedaal niet zijn volle vermogen. Wanneer we hem op automatische piloot zetten, krijgt hij ineens veel meer power, en loopt wel 10 mijl per uur sneller. Ook de “kick-down” van de automatische versnellingsbak doet het op auto-pilot veel beter dan met het gaspedaal.
6. De handrem (dat heet hier Parking Brake) is niet sterk genoeg om de wagen stil te houden, dat heeft al heel wat gevaarlijke situaties opgeleverd.
7. Ik heb een bandenspanningsmeter laten monteren, die de spanning op alle 6 de banden aangeeft (we hebben geen reserveband), maar deze verliest het kontakt met de banden regelmatig, en is dus waardeloos.
8. Er zitten 4 meters in voor de inhouden van diverse tanks (schoon water, grijs water – van de wasbakken en douche, zwart water, -van de WC, en LPG-gas). Maar ze geven van allerlei onzin aan, maar zelden de werkelijke inhoud. Als de tank leeg is, kan hij zo maar 2/3 vol aangeven, enzovoort.
9. Er zitten automatische stabilisatoren onder, die de coach horizontaal zetten. Een druk op de knop, en de auto staat geheel horizontaal. Alleen bij ons zet-ie de coach behoorlijk scheef, moet dus bijgesteld worden.
10. De uitlaat hangt los onder de auto, een stel boutjes was vergeten te bevestigen.
11. Het automatische trapje bij de zijdeur blokkeert niet, dus zodra je erop stapt, schuift-ie weg. Is erg lastig.
12. Er zit een aansluiting voor kabelTV, voor die campings die dat aanbieden, alleen, bij ons werkt dat niet.
13. Het elektrische raampje in de zijdeur bij de bestuurder werkt niet meer, dat is lastig als je tol moet betalen, omdat dan de deur open moet, waardoor het alarm afgaat, dat vinden de mensen in de tolhokjes niet echt leuk.
14. De beide stoelen in de bestuurderskabine zijn heel erg scheef, waardoor je scheef achter het stuur zit, en daardoor rugpijn krijgt.
15. Een van de opbergbakken onderlangs, is niet waterdicht, waardoor er tijdens het rijden in een regenbui zanderig water naar binnen komt.
16. Bij snelheden boven de 50 mph (80 km/hr) ontstaat er ergens een vreselijk irritant fluitgeluid, waardoor je bij langere ritten hoofdpijn krijgt.
17. We hebben lekkage in de badkamer in het midden, regenwater komt naar binnen onder het rijden en bij storm. Daar is al eens een reparatie aan gebeurd, maar het lekt nog steeds, wel minder.
18. Wanneer we geen elektriciteitsaansluiting op 110Volt hebben, kunnen we de generator aanzetten, maar dat maakt wel een heleboel herrie, en op sommige campings, met name in natuurgebieden, mag dat ook niet. Daar hebben we een inverter voor, die uit 12Volt accu’s 110Volt maakt. Ik heb daar zelfs twee extra accu’s voor laten plaatsen, zodat je langere tijd zonder stroom en zonder generator kunt kamperen, en toch je bakje espresso kunt maken of TV kijken. Alleen bij ons maakt die inverter zo’n vreselijke bromtoon, dat-ie nog boven de generator uitkomt, dat kan nooit de bedoeling zijn.
19. We hebben de vaste vloerbedekking in o.a. de slaapkamer laten vervangen door kunststof tegels, maar een van die tegels verschuift telkens wanneer je de slide openmaakt.
20. We hebben een systeem wat de luifel aan de buitenzijde automatisch sluit, wanneer er een wind opsteekt. Heel mooi systeem, want zo’n luifel kan er leuk vanaf geblazen worden. Zo’n windsensor voorkomt dat, maar dan moet-ie wel werken, en dat ontbreekt er bij ons nou net aan.
21. Een van de kastdeur-openhouders, die er voor zorgt dat de kastdeurtjes die naar boven scharnieren ook open blijven staan, is afgebroken.
22. Bij de achterwielen, waar er telkens twee achter mekaar zitten is het onmogelijk om bij de binnenste band de lucht bij te vullen.
23. We hebben dakluiken met ingebouwde ventilator (3 stuks), het dakraam gaat automatisch open als je de ventilator aanzet, maar sluit ook weer als het onverhoopt gaat regenen. Bovendien kun je de snelheid van de ventilator regelen, afhankelijk van de binnentemperatuur, en dat alles uiteraard (?) met een afstandbediening. Een van die afstandbedieningen werkt niet goed, waardoor je het dakraam helemaal niet dicht krijgt, en de ventilator niet uit.
24. We hebben een plafondventilator in de slaapkamer, heel handig als je de airco niet wilt gebruiken, en toch een beetje koeling wil hebben. Is ook aanzienlijk stiller dan een airco, en gebruikt minder stroom. Alleen bij ons is er een lager kapot, en lijkt het net of er een straaljager opstart, als je hem aanzet.
25. De keukenslide loopt een beetje scheef naar binnen, en komt tegen de koelkast aan.
26. De kussens in de dinette zijn heel zacht. Inmiddels zijn ze zover ingezakt, dat het bord, als je zit te eten ongeveer op ooghoogte staat, dat vinden wij niet prettig eten.
27. We hebben daglicht driving lights, die altijd aangaan als je rijdt. (Is hier, net als in diverse Europese landen, in sommige staten verplicht,), maar die zijn niet waterdicht, en er staat dus bij een regenbui een laagje water in. Lijkt me niet goed op de lange duur.
28. We hebben een zoeklicht op het dak laten aanbrengen, dat is handig bij het zoeken naar een kampeerplaats, maar die is na de eerste keer gebruik er mee opgehouden.
29. Er is een probleem met de elektrische verwarming door de heat-pump airco’s. Daarmee kun je dus elektrisch verwarmen, en gas sparen. Alleen bij ons gaat samen met de heat-pump ook de gasverwarming aan. Kan nooit de bedoeling zijn.
30. De slide aan de bestuurderskant (de grootste) gaat alsmaar langzamer naar binnen. We hebben het idee dat hij er binnenkort mee op gaat houden, en het rijdt erg lastig, met een slide, die zo’n meter naar buiten steekt…..
31. De elektrische bediening van de voorstoelen is een beetje raar. Als je op het knopje drukt om de stoelen omhoog te zetten, kantelt de stoel en omgekeerd, ’n Beetje vreemd.
32. Er waren nog een aantal kleinere zaken, die zo onbelangrijk waren dat ik ze niet noem, maar we wilden ze wel opgelost hebben.
33. Dan waren er nog wat zaken die niet onder garantie vallen. We zijn een van de antennes op het dak kwijtgeraakt, waarschijnlijk toen we onder laaghangende takken van bomen doorreden. De trap aan de achterzijde is beschadigd toen we met inparkeren tegen een boom aanreden, waardoor we het dak niet meer op konden. Het spatbord rechtsvoor is beschadigd, toen we met indraaien een grote steen raakten. De motor moest zijn 7.500 mijl servicebeurt hebben, en de hele kampeerwagen moest zijn halfjaarlijkse kontrole krijgen (doorsmeren, remmen, enzovoort).

Al met al een indrukwekkende lijst, en dit geeft een beeld van de kwaliteit die in Amerika in deze markt gebruikelijk is. Zoals bekend wordt Tiffin als het kwalitatief beste merk gezien, (Coaches van Tiffin zitten ook in het hoogste prijssegment). Onze konklusie is dan ook dat ze in Amerika niet weten wat kwalitatief goed produceren is. Mijn kampeerwagen in Nederland (een Hobby, uit Duitsland), is in de 14 jaar dat ik hem heb, welgeteld eenmaal naar een speciale dealer terug moeten gaan, voor een essentieel probleem, dat is toch wel iets anders dan bovengenoemde lijst van 32 problemen, zeker als je weet dat we bij aflevering ook al een lijst van bijna 100 problemen hadden. Sommige daarvan waren wel gefikst, maar zijn weer teruggekomen op de huidige lijst. Maar ja, deze camper heeft wel veel meer luxe zaken aan boord, die allemaal stuk kunnen gaan. (De camper in Nederland heeft niet eens televisie, dus ook geen satelliet-aansluiting, en ook geen kabelTV-aansluiting, enzovoort.)

Hoe dan ook, we lieten de coach lekker bij een dealer, en gingen 7 weken uit Amerika weg, terug naar Bonaire, en ook nog twee weken naar Nederland.
Dat waren heel drukke weken. Alle bekenden wilden ons zien, en de uitgebreide foto-reportage (we hadden 7.500 foto’s gemaakt, waarvan er maar 750 op HarCar geplaatst zijn). We hebben konstant feest gevierd.
En nou mag je eindelijk naar de foto’s gaan kijken. Die geven een impressie van wat er allemaal op Bonaire gebeurd is toen we daar waren. Foto’s 1 t/m 4 zijn gemaakt op de “Dia di Bonairu”, een van de vele feestdagen die het eiland rijk is. Elk jaar in een andere buurt, ditmaal in Nikiboko. Eten, drinken, prullaria kopen, en vooral zien en gezien worden. Vergeet ook niet even naar de twee filmpjes te kijken.
Een paar dagen later, het was echt heel slecht weer, met regen en onweer. En toen sloeg de bliksem in bij Bopec, dat is een groot Venezolaans olie-overslagbedrijf, van onze grote vriend Hugo Chavez. Dat is er gekomen, jaren geleden, om wat meer niet-toeristische aktiviteiten op Bonaire te krijgen, maar levert erg weinig op voor het eiland, alleen maar milieurisico. Een tiental tanks staan daar vlak aan zee, en voor je het weet loopt er (ruwe) olie in zee, met desastreuze gevolgen voor het onderwaterleven op Bonaire. Vrijwel iedereen op Bonaire ziet Bopec liever gaan dan komen, zeker nu de huidige directeur alle baantjes die door Bonairianen (zo’n 60) vervuld werden, vervangt door geïmporteerde Venezolanen.
Van bij ons konden we de gebeurtenissen uitstekend volgen. Het heeft drie dagen gefikt, grote zwarte rookpluimen uitstotend. Het was echt slecht weer, zie foto 5, Delvin is in de heftige regen aan het zwemmen. Op foto 6, zie je dan het begin van onze pier, die tegengehouden wordt ivm het onderwaterleven, wat een schril kontrast met foto 7 t/m 10……
Gert-Jan Stoop en Ingrid Kerssen waren nog twee weekjes te gast in het appartement. Die hebben de visjes zorgvuldig bestudeerd. Wie weet of ze er een volgende keer nog wel zijn.
Op de foto’s 17 t/m 19 zie je de impact van de ramp. Dat kan echt niet goed zijn voor het milieu. Tijdens de brand bleek ook nog dat er voor de ramp een fikse hoeveelheid ruwe olie door een storing in zee gelekt was, wat we waarschijnlijk nooit geweten hadden als die brand er niet geweest was…. Op het strand troffen we een forse plak teer aan, wellicht ook veroorzaakt door lekkage bij Bopec. (foto 20).
Terwijl Bopec zijn klanten beloofde dat er 5 dagen na het begin van de brand (die 3 dagen duurde) weer overgeladen zou worden, sloot de Bonairiaanse politie de site van Bopec, voor onderzoek. Zelfs de directeur (die onze buurman is) mocht zijn terrein nog niet eens op. Er zijn diverse aanwijzingen dat er op dat terrein ongeoorloofde zaken gebeurden. Wij zijn heel blij dat de club van mr. Pieter van Vollenhoven (Raad voor de Veiligheid) een onderzoek aan het doen is. Wellicht komt er nog een goede reden om de hele aktiviteiten van Bopec te stoppen. Intussen heeft Hugo Chavez in een van zijn vurige interviews aangegeven dat dit een daad van agressie is door Nederland naar Venezuela, ingegeven door de Amerikaanse imperialisten. Jajaja.
Je kunt op de foto’s 23 t/m 25 nog Ingrid en Gert-Jan bezig zien de gevaarlijke kokosnoten te verwijderen, want het is echt geen lolletje als zo’n kokosnoot-bom op je kop valt, daar kan Harrie van meespreken….
Speciale aandacht voor foto 27, alwaar onze Iguana-killer-dog, Nikita, in aktie te zien is.
Gert-Jan en vooral Ingrid trakteerden ons nog op een origineel Indisch etentje (foto 28 t/m 30), dat was smullen!
En dan nog een foto van Delvin, en van het koepeltje op ons strandhuisje, dat er misschien de volgende keer, als er orkanen langs gekomen zijn, niet meer is.

De terugreis werd op verzoek van de dealer, die aan de coach aan het werken was, nog met een week uitgesteld, (Wij hadden ook wel gezien, dat hij in het begin van die 7 weken nauwelijks wat gedaan had, en aan het eind in tijdnood kwam), en toen we een week later daar aankwamen, was hij nog steeds niet klaar, en moesten nog vier nachten in een hotel verblijven. We maakten van de nood een deugd, en boekten een hotel in Cape Cod, een leuk schiereiland, ten zuiden van Boston. Maar daarover de volgende keer meer.

Harrie & Carmelita, ©2010-10-08