La Gaspésie (dl2) en NewBrunswick

Verslag 26. La Gaspésie (deel 2) en NewBrunswick

Na de wat teleurstellende Whale-watching toer, gingen we verder zuidwaarts, eerst nog een stukje van La Gaspésie, daarna NewBrunswick in. La Gaspésie is een gedeelte van Québec. Beide staten van Canada liggen aan de oostkust, en de kust wordt de LobsterCoast genoemd. Er wordt vrijwel uitsluitend Frans gesproken.
Direkt na Percé (vermoeid van het walviskijken), gingen we in Grande Rivière een leuke camping op, direkt aan zee. Het was de eerste keer op wat zachter zand, en ik wist eigenlijk niet hoe dat aanvoelt met zoveel gewicht en zoveel PK’s en automatische versnellingsbak op rul zand. Voor ik het wist stonden we behoorlijk diep vast in het pas gestortte zand. De campingbaas was nogal lakoniek, hij zou ons de volgende ochtend wel helpen duwen. Ik zag er niet zo’n heil in, zo’n 14.000 kg duw je niet zomaar vooruit. Maar de volgende ochtend kwamen we er met wat schepwerk toch op eigen kracht uit. Maar goed ook, want de campingbeheerder was in geen velden of wegen te bekennen. (zie de foto’s 3 t/m 9).

We maakten kennis met het typische weer aan de noord-oostkust, zeer onbetrouwbaar. (foto’s 10 en 11). Regen en zon wisselt zich in razend tempo af. Een uitdrukking daar is: “Regent het? Kom dan over 3 minuten nog eens terug, dan schijnt de zon!” Is wat overdreven, maar komt in de buurt. Echt nog erger dan in Nederland.

Bij foto 12 hoort eveneens een verhaaltje. Wij hadden uit Nederland een oude TomTom meegenomen, (met kaarten van Noord-Amerika), en in de Camper zat standaard een navigatie-systeem ingebouwd, van JVC. Die losse TomTom bleek toch wel handig als we een personenautotje gehuurd hadden, maar we gebruiken in de kampeerwagen ook vaak beide systemen naast elkaar. De TomTom was al 6 jaar oud, en had nooit een upgrade gehad, de JVC was nieuw, en had dus een recent kaartsysteem. Wij vinden de TomTom echt veel beter dan het JVC-systeem. Ondanks dat de JVC een veel groter beeldscherm, en weergave over de audio-installatie heeft, is die trouwe “Truus” van TomTom veel duidelijker, en handiger in het gebruik. Ik vind het heel leuk dat een Nederlands navigatie-systeem de andere merken ruimschoots achter zich laat. De meid in de JVC noemen we overigens Tiffany (beetje afgeleid van het merk camper, Tiffin. Regelmatig krijgen Tiffany en Truus onderweg ruzie. En dat is best lachen. Als we Truus volgen begint Tiffany ons op zeer geciviliseerde wijze te vragen “Please turn around at the next possibility”. En blijft dat eindeloos herhalen. Truus is een beetje Hollandser. Zij zegt gewoon een paar keer “Omdraaien!” en houdt na een paar keer stijf de bek dicht. Soms zelfs zo erg dat, nadat we 's avonds Truus eerst vriendelijk bedankt hebbend, de stroom uitschakelen, Truus gaat slapen, en volgende morgen weigert te gaan werken. Ik moet dan Truus met een speld in haar achterwerk prikken (daar zit de reset-knop), om haar weer aan de gang te krijgen. Gelukkig is er nog een derde navigatie-systeem aan boord, dat bij onenigheid ingrijpt, en dat is Carmelita. Ja, en die kun je dus niet tegenspreken, dat is erg gevaarlijk. Al-met-al komen we met z’n viertjes eigenlijk wel overal. Nu terug naar de foto. Tussen Quebec en NewBrunswick ligt een lang fjord, waar je helemaal omheen moet rijden. Carmelita had op de kaart uitgevonden dat we dat fjord helemaal tot het eind moesten uitrijden, maar plotseling gaven Truus en Tiffany zeer eensgezind allebei een kortere weg aan, scheelde wel 70 mijl. We reden al wel langs het fjord en zagen helemaal geen brug, maar sloegen toch maar af, 70 mijl is een heel eind. Aan het eind van de weg kwamen we bij een veerpont, die echter helemaal buiten bedrijf was, de kade was zelfs met blokken afgezet. In plaats van 70 mijl korter moesten we daardoor zelfs 25 mijl langer rijden…….

Wanneer wij een nieuwe staat inrijden, stoppen we meestal bij de eerste de beste Tourist-information (VVV), laten ons voorlichten over wat er in die staat te zien is, en gaan weer met stapels gratis kaarten en folders de deur uit. Als je een beetje kritisch erdoorheen leest, krijg je daar enorm veel informatie mee. Bij toeristische attracties staan ook altijd folders van andere attracties in de omgeving. Bovendien gebruiken we natuurlijk Internet als goede informatiebron, alhoewel je via Internet meestal veel-te-veel informatie krijgt, en alles moet uitprinten.
Dus toen we Canada inreden, (alweer bijna een maand geleden) kregen we een heleboel informatie, maar speciaal vermeld werd het “Lobster-festival” (Kreeften-festival) in Shediac (NewBrunswick) dat móchten we niet missen. Daar hebben we een beetje op aan gestuurd, zodat we in die week in Shediac zouden zijn. Eerlijk gezegd dachten we een soort straatfestival aan te treffen, met allerlei stalletjes, lobster-tentjes, zuip-stalletjes, ofwel wijn-proeverijen, prullaria, muziektenten, enzovoort. Als er honderden kilometers vandaan al zoveel reklame over gemaakt wordt, moet het wel heel bijzonder zijn. Nou dat festival bleek dus niets meer te zijn als een heel kleine kermis (zelfs het reuzenrad was een klein reuzenrad), er was welgeteld één tentje waar je lobsters kon eten, en een feesttent met wat lokale muziekbandjes. Ach, het was wel leuk, maar na een avondje hadden we het wel helemaal gezien, en zijn geen tweede of derde avond meer erheen gegaan. Er was een lobster-eating contest, ik mocht Carmelita daar niet voor inschrijven, ze zou vast gewonnen hebben, maar ze heeft er wel (alweer) lobsters gegeten. Die beesten hadden geen schijn van kans, zie de foto’s 27 tot 33. Daarna nog in de feesttent naar de lokale bandjes gekeken. (foto’s 34 t/m 37). Och muziek gaat er altijd wel in, maar het oog wil ook wat, en dat lukte bij de eerste band niet helemaal…… De tweede band had een echte vioolspeelster, die een lekker stukje zat weg te fiddelen. Kijk ook even naar de video’s.

We verlieten NewBrunswick, om naar Boston te gaan, maar ook omdat het weer echt heel erg slecht werd, regen, mist, laaghangende bewolking, en al met al miezerig, hebben we van het hele stuk van Shediac naar de Amerikaanse grens zelfs niet één foto gemaakt. We hebben ons voorgenomen bij het begin van het derde deel van onze trip, dus ná de augustus/september-break in Bonaire en Nederland weer terug te gaan naar het zuid-oosten van Canada, om NewBrunswick, Nova Scotia en Prince Edward Island nog te bezoeken. Eens zien of dat nog lukt.

Maar over de avonturen aan de grens (Veel Amerikanen zijn een beetje gek, maar Amerikaanse douane-beambten zijn echt nog veel erger), kunnen we weer een heleboel vertellen, maar dat volgende keer…..

Harrie & Carmelita