Kennismaking met T-Bear en Ely, douchewand

Reisverslag 17: Ontmoeting met Judy & Ken, T-Bear & Ely, en Karin & Kevin; de douchewand en het extra raampje in de douche.

Nadat we Bonaire verlaten hadden voor ons grote avontuur had Ken een nieuw hondje aangeschaft, T-Bear, en we hoorden dat Judy haar nieuwe hondje in South Carolina zou gaan ophalen. We besloten halverwege mekaar te ontmoeten, wij reden zo’n 100 mile vanaf de Blue Ridge Parkway, en Judy & Ken reden zo’n 100 miles vanaf de kennel. En dat was dan in de buurt van gezamenlijke kennissen, Karin & Kevin, zodat we mekaar op de campground zouden ontmoeten. We konden de hondjes bewonderen, en Karin & Kevin weer eens ontmoeten.
Dat gebeurde dus op vrijdag en zaterdag 4 en 5 juni.
T-Bear (van Ken) en Ely (van Judi) zijn allebei Chihuahua’s, ze zijn dus sowieso al klein, maar Ely is een superkleine soort, en bovendien nog erg jong, die past zo maar in het borstzakje van Ken. T-Bear is een mannetje, kortharig lichtbruin, Ely is een vrouwtje, langharig, grijs. Hoeveel we mekaar ook te vertellen hadden, de hondjes kregen natuurlijk alle aandacht. Zie de foto’s.
Zaterdag kwamen dan Karin en Kevin erbij, en hadden we een barbecue. Ken meldde zich aan als “Master of Ceremonies”, hetgeen we graag aksepteerden. Tientallen hamburgers en andere BBQ-specials en vele flessen wijn verder, moesten Ken en Judy nog even de “droppings” van hun hondjes opruimen, zoals dat op een Campground hoort. En dat was nog niet zo makkelijk, want kleine hondjes maken kleine droppings. (Foto 10).

Na dit gezellige weekend, vervolgden we onze tocht over de Blue Ridge Parkway, en de Skyline Drive. Daarover volgende keer meer.

Ik schrijf er weinig over, maar we volgen de ontwikkelingen in de Gulf wel van zeer nabij, de TV-stations hier zijn er vol van. De gevolgen van deze milieu-disaster zullen nog vele jaren merkbaar zijn. Of BP dit gaat overleven is nog maar zeer de vraag, in ieder geval zijn de aandelen van BP aardig gezakt. En de grootste kosten voor BP moeten nog komen. Zo triest, al die beelden van dieren (Pelikanen en zo), om nog maar niet te spreken van de zeedieren, onder de olie. Gelukkig wordt alom beloofd dat de gezinnen die rondom de Gulfcoast hun boterham dreigen kwijt te raken, gekompenseerd worden. En diegenen die aandelen BP hebben dan? (Zoals ik bijvoorbeeld), geen kompensatie natuurlijk.
Ook volgen we de ontwikkelingen rond onze grote vriend Joran van der Sloot. Die zijn ook hier op de TV groot nieuws. Wat vinden we het terecht dat Boontje eindelijk om zijn loontje komt. Het kan niet erg genoeg zijn voor hem. Heel erg dat het een tweede slachtoffer heeft moeten kosten.

Tenslotte nog wat vertellen over onze douche-kabine. Standaard komt de coach met een heel simpel niet-in-hoogte-verstelbaar douche-kopje en zo’n vervelende een-hendel mengkraan, die je voor akelige verrassingen kan stellen als je per ongeluk de handel aanraakt. Ik ben een groot voorstander van thermostaatkranen. Ze besparen niet alleen water en energie, ze verhogen het komfort aanzienlijk, en voorkomen dat je plots gloeiend heet water over je heen krijgt. Ik heb de kranen in Maasbree, op Bonaire, en in de camper in Nederland allemaal door thermostaatkranen vervangen. Dus wilde ik dat hier ook graag hebben. Maar de verkoper bij Lazydays, ondersteund door zijn technische achterban begreep werkelijk niets van wat ik bedoelde. Het bleek dat thermostaatkranen hier volstrekt onbekend zijn. Zelfs in die heel luxe campers komen ze niet voor. Energie- en water-besparen zijn hier eigenlijk ook niet echt belangrijke zaken. Ik kon op Internet een leverancier van thermostaatkranen vinden, nl. Grohe, de belangrijkste duitse fabrikant ervan. Er werd alleen maar de allerduurste versie geleverd, voor prijzen tussen de drie en viermaal zo hoog als in Nederland. En de levertijden waren zodanig dat ze waarschijnlijk bij bestelling per luchtpost naar de USA gestuurd worden. Terwijl wij in Europa ze gewoon bij Gamma en Praxis voor afbraakprijzen te kust en te keur kunnen kopen. Dus besloten we de zo gewenste mengkraan zelf vanuit Nederland mee te brengen, en hier te laten monteren. (Dat is nog niet zo makkelijk, omdat Amerikaanse schroefdraad met dezelfde afmeting, anders is dan de Europese, en dus lekkages oplevert, maar daar had ik op Bonaire al ervaring mee opgedaan. Op Bonaire bestaat er een verloopstuk ½”USA x ½”Eur.) Toen we bij Praxis de thermostaatkraan wilden gaan kopen zagen we een prachtig douchepaneel, inklusief thermostaatkraan, met zes zijdouches, een regenbui-hoofddouche, en verstelbare handdouche voor een leuk prijsje. Dus namen we i.p.v. een thermostaatkraan een hele douchewand mee in twee vliegtuigen. (Schiphol-Bonaire en Bonaire-Miami). Ooit verbaasde douaniers gezien? Intussen rijden we dus rond in de enige coach in de USA met zo’n uitgebreide douchewand. En zijn er erg blij mee. We douchen erg veel, en als je op een hook-up staat aangesloten is het waterverbruik helemaal geen punt. (we betalen niet voor het water- en elektra-verbruik. We beginnen al echte Amerikanen te worden, we verspillen water en energie als…. euh…… water…… Wanneer we dry-camperen, dat is overigens met deze camper nog niet een keer gebeurd, dan moeten we wel heel erg zuinig zijn, en dat zal dan ook wel lukken.
Aan de andere kant tegenover de douchewand is er dan nog een heel rek met zeepjes en zo.

Op foto 15. en 16. zie je dan nog het raampje in de achterwand. Of eigenlijk het RAAMPJE. Zoals op de plattegrond van de camper zichtbaar is, zit bij ons model camper de hoofdbadkamer helemaal achterin. Achter de slaapkamer. Dat vonden wij een heel prettige oplossing. En bevalt ook uitstekend. De meeste kampeerwagens hier hebben achterin geen raampje, en die met een badkamer al helemaal nooit. Wij vonden dat wel belangrijk. Als je ’s nachts rare geluiden hoort rondom de coach, wil je wel even kijken wie of wat daar rondom de camper rondscharrelt. Deze vraag lag al ter tafel bij de allereerste onderhandelingen met Lazydays. En telkens werd er beweerd dat dat onmogelijk was. Iedere keer kwamen er andere argumenten. Ze wilden nog liever een extra camera achterop plaatsen met infrarood verlichting, en een monitor in de slaapkamer, als dat raampje maken. Nou ze kenden Harrie Cox toen nog niet, daar bij Lazydays. Alle argumenten werden zorgvuldig weerlegd, en uiteindelijk kwam ons zo geliefde raampje er. Ooit heb ik zelfs het argument gebruikt: jullie kunnen naar de maan vliegen, en zo’n raampje kan niet? We zijn er heel blij mee, maar hopen dat we het nooit nodig zullen hebben om rondsluipers te bespieden. ’t Leuke is, Tiffin, de bouwers van de Coach wil dat raampje nu ofwel standaard inbouwen, of als optie aanbieden. Tja, Amerikanen kunnen nog wel eens wat van Europeanen leren…..
Tenslotte nog foto 17. Deze biedt een beeld op de konstruktie van de aandrijving van een van de slides. Alles even grof gekonstrueerd. En alles even slordig afgewerkt. Rondom de hele slide zit een afdichtrubber, om alles keurig af te dichten tegen water en zo. Maar rondom de tandstang is er gewoon geen afdichting. Nou zit dat onder de slide, dus daar zal wel niet zoveel water binnenkomen, maar daar komen dus wel ’s nachts insekten door naar binnen, in de slaapkamer, en dat is niet leuk. Hierover zit ik dus nog in diskussie met de leverancier van de coach, ik vind dat zo’n slide niet alleen waterdicht, maar ook insekt-dicht moet zijn. En dat ze dat probleem moeten oplossen. We zullen zien.