Je bekijkt de reis...
Harrie & Carmelita in de USA
Reisverslag Verslag 125, Vancouver, British Columbia, Canada.
19 september 2014
|
Aantal keer bekeken
3022
Aantal reacties
2
Vancouver,
Canada
a
A
Verslag 125, Vancouver, British Columbia, Canada.
Verslag 125, Vancouver, British Columbia, Canada.
Bij dit verslag horen een aantal filmjes, die staan zoals gebruikelijk weer op YouTube.
Via onderstaande links kun je ze bekijken:
125.01. Een grote weg in Canada, er gebeurt eigenlijk niks bijzonders: http://youtu.be/F3HBjXsZw8Y
125.02. Zo rij je dus Vancouver in : http://youtu.be/FswVzxXb3Sk
125.03. Bryan Adams, Summer of 69 : http://youtu.be/w05enCpOlYg
125.04. Stevie Nicks, (ex-Fleetwood Mac): Rhiannon : http://youtu.be/38BnDhnwqnI
125.05. Afdaling van Harbour Center Tower, met 167 meter per minuut:
http://youtu.be/gEDm5lHYhz8
125.06. : Deze klok wordt aangedreven door een stoom-machientje :http://youtu.be/ck29dKOA5Vw
125.07. Dit is de stoommachine van die klok : http://youtu.be/SDzZVEWZ5Ik
125.08. En weer naar boven voor het spektakulaire avond-uitzicht : http://youtu.be/kwXC-KftSVU
125.09. En ’s avonds weer naar beneden : http://youtu.be/GeFQwRPs9K4
125.10. Oversteek over de Burrard Inlet naar Vancouver island : http://youtu.be/WDgfwe3AhMk
Verslag 125, Vancouver, British Columbia, Canada
Na de geweldig leuke ontvangst bij Wouter, Aura en Shamilla bij de House of Rose Winery ging het weer verder, richting westkust, naar Vancouver.
We kregen eindelijk de kans het fenomeen Runaway Lane te fotograferen. (foto 03 en 04.). Als je die eindeloze afdalingen niet goed doet, en in plaats van op de motor afremt, daarvoor de remmen gebruikt, worden die bloedheet, en werken uiteindelijk niet meer, waardoor de auto (meestal vrachtwagen) en vandoor gaat met steeds hogere snelheid (runaway). Daarom zijn er om de paar kilometers “Runaway Lanes”. Dan moet je proberen met je truck daarin te sturen, en als je op die lane weet te blijven, word je geremd door het losse kiezel dat daar ligt, bovendien loopt die runaway lane bergop. Als het je niet lukt op dat pad te blijven, zul je wel geremd worden door de ernaast staande bomen, maar dat gaat wel wat hardhandiger. We hebben in de USA een keer een vrachtwagen gezien die die runaway lane was ingegaan, een enorme stofwolk ontstond er. Gelukkig ging onze camper automatisch over op afremmen op de motor, als we bergaf gingen, en hebben we nooit die Runaway Lanes hoeven te gebruiken…
Vancouver, een wereldstad, ligt aan een zee-arm, en heeft heel veel water overal.
We zagen, toen we er net waren, dat er een concert gehouden werd in Stanley Park, een enorm groot stadspark, waar vanalles te zien en te doen is. Dit concert was een benefiet-concert, dat werd georganiseerd door Sarah McLaughlan, (geboren en getogen Canadese) om geld te verzamelen voor haar “School of Music” in Vancouver, met hulp van een paar grote sterren, zoals Bryan Adams (ook Canadees), Stevie Nicks, de altijd sprookjesachtige zangeres van Fleetwood Mac, en een toespraak van Bill Clinton, dit keer niet met zijn broek op de knieen… Als oude fan van Fleetwood Mac en Stevie Nicks, had ik me veel van dat optreden voorgesteld. Helaas Stevie bakte er niks van, of ze het echt niet meer kan, weet ik niet, maar het was bar-en-boos. Haar stem was helemaal weg, en het enige dat overbleef waren de sensuele bewegingen met sluiers en zo, die grotendeels verloren gingen doordat ze zware jassen droeg tegen de kou. Wij verlieten het concert ook voortijdig, door de kou. Jammer, Stevie is een legende… Ook de anderen waren slecht, alleen Bryan Adams bakte er nog wat van, met o.a. “Summer of ’69, de toespraak van Bill Clinton schijnt ook de moeite waard te zijn geweest, maar die hebben we gemist. Sarah McLachlan was heel redelijk. Het park (Stanley Park) was ook bij avond interessant, dus we zouden later nog eens terug gaan.
Centrum van Vancouver bezocht, was heel indrukwekkend, zeker de uitzichttoren op de top van het Harbour Centre, de Vancouver Lookout, was, mede door de zeer heldere lucht zeer indrukwekkend. Dit Vancouver Lookout is helemaal niet zo hoog als een heleboel andere skyscrapers, zoals een afbeelding boven in de toren (foto 34 en 35) liet zien, maar door de zeer heldere lucht en het feit dat je eigenlijk temidden van de andere hoge gebouwen stond, zeer indrukwekkend. We zouden ’s avonds nog een keer teruggaan.
Bij foto 31.: de Century van Celebrity Cruises lag in de haven, en vanboven is dat een heel ander gezicht. Er kunnen slechts 1814 reizigers mee, hij/zij is 248m lang. Ter vergelijking, het grootste cruiseship op het moment is de “Allure of the Seas”, met 6360 passagiers en 362m lengte wel even een beetje groter.
Bij foto 32.: Een tankstation midden in het water, we stonden er nog verbaasd naar te kijken, “zal wel weinig klandizie hebben, dachten we nog, maar het bleek daar speciaal te liggen voor de watervliegtuigen, waarmee je rondvluchten kon maken. Raadsel opgelost.
Foto 36, t/m 39. Een leuk wijkje bij het centrum heet “Gastown”. Een groot deel van Vancouver wordt met stoom verwarmd, als afvalprodukt van elektriciteitscentrales. Hierdoor kwamen ze op het idee een klok in de wijk te zetten, die aangedreven werd door een stoommachientje. In plaats gebimbam op de uren en kwartieren, werd er hier met een stoomfluit geblazen. ’t Was een leuke toeristentrekpleister.
Natuurlijk was er een China-town, zoals in zoveel grotere steden in de USA en Canada. Ze zitten echt overal, die Chinezen. Hier was er een echte traditionele Chinese tuin aangelegd, temidden van de drukte van downtown Vancouver, een absoluut rustpunt. De tuin werd in 1985 aangelegd in de stijl van de Ming-dynastie (1368-1644), met materialen (en planten) die allemaal uit China werden aangevoerd, (in meer dan 950 kratten), en vernoemd naar Dr. Sun Yat-Sen, de vader van het moderne China. Dr. Sun vervulde een bepalende rol in de val van de onderdrukkende Qing-dynastie in 1911, en werd later de eerste president van de republiek China. De tuin was werkelijk een fascinerend rustpunt in het wervelende centrum van Vancouver. (zie foto’s 42 t/m 55.)
We gingen ’s avonds nogmaals naar die uitzichttoren, om te genieten van “Vancouver by Night”. De foto’s ( 56 t/m 65) spreken eigenlijk voor zich.
Teruggekomen op de parkeerplaats zat er een parkeerbon onder de voorruit, groter dan het hele Smartje bij mekaar, en ook absurd duur voor zo’n klein autotje. Toen ik ’s ochtends het parkeergeld betaald heb, heb ik de erbijstaande verklaring (die m.i. behoorlijk onduidelijk was) onvoldoende goed gelezen, ik dacht dat ik CDN$ 25.-- moest betalen tot 6 uur ’s avonds, maar onderaan stond nog, dat je ’s avonds nog eens extra moest betalen. De totale boete was enkele honderden dollars, en protesteren tegen de onduidelijke omschrijving resulteerde alleen maar in een nog hogere boete… Bovendien was de boete al verhoogd doordat ze veel moeite hadden moeten doen om ons te pakken krijgen met ons Florida-kenteken.
Aan de andere kant van Vancouver-city ligt een schier-eilandje, “Granville Island”, waar de “happy-few”, de vroegere “Yuppies” hun inkopen doen. Luxe, exklusieve spullen, in kleine boetiekjes, aparte restaurantjes, enzovoort. Wij voelden ons er als oud-Yuppen echt thuis. Alleen de prijskaartjes waren niet van ons nivo. Dus weinig gekocht, maar slechts gezellig gewinkeld. Er loopt een hoofd-verbindingsweg (De Granville Street Bridge) dwars over dat winkelgebied heen, heel idyllisch begroeid.
Stanley Park nog een keer, maar nu overdag. Gewoon een heel leuk aangelegd park, aan alle kanten omgeven door water, veel wandelpaden, een totempalen-tentoonstelling, enorm oude en grote, hoge bomen in het “West Coast Rain Forest, een aquarium, een auditorium, enzovoort. Mooi, zo’n semi-natuurgebied vlakbij zo’n grote stad. Wordt heel veel gebruik van gemaakt.
Bij foto 82.: Bjoetie zit verbaasd tussen de op Granville-island gekochte oorbellen te kijken: “Ik heb geen gaatjes….” We hebben inderdaad ooit eens een programma op de TV gezien, met de naam “Doggie-Fashion”, waarin verschillende kleinere hondjes (zoals Chi-hua-hua’s) gaatjes in de oren gekregen hadden, en liepen te pronken met oorbellen. Het moet niet gekker worden…..
En we verlieten Vancouver, met de ferry naar Vancouver Island, een heel groot eiland voor de kust van Vancouver. Daarover meer in een volgend verslag.
©Harrie & Carmelita, 2014-10-19
Bij dit verslag horen een aantal filmjes, die staan zoals gebruikelijk weer op YouTube.
Via onderstaande links kun je ze bekijken:
125.01. Een grote weg in Canada, er gebeurt eigenlijk niks bijzonders: http://youtu.be/F3HBjXsZw8Y
125.02. Zo rij je dus Vancouver in : http://youtu.be/FswVzxXb3Sk
125.03. Bryan Adams, Summer of 69 : http://youtu.be/w05enCpOlYg
125.04. Stevie Nicks, (ex-Fleetwood Mac): Rhiannon : http://youtu.be/38BnDhnwqnI
125.05. Afdaling van Harbour Center Tower, met 167 meter per minuut:
http://youtu.be/gEDm5lHYhz8
125.06. : Deze klok wordt aangedreven door een stoom-machientje :http://youtu.be/ck29dKOA5Vw
125.07. Dit is de stoommachine van die klok : http://youtu.be/SDzZVEWZ5Ik
125.08. En weer naar boven voor het spektakulaire avond-uitzicht : http://youtu.be/kwXC-KftSVU
125.09. En ’s avonds weer naar beneden : http://youtu.be/GeFQwRPs9K4
125.10. Oversteek over de Burrard Inlet naar Vancouver island : http://youtu.be/WDgfwe3AhMk
Verslag 125, Vancouver, British Columbia, Canada
Na de geweldig leuke ontvangst bij Wouter, Aura en Shamilla bij de House of Rose Winery ging het weer verder, richting westkust, naar Vancouver.
We kregen eindelijk de kans het fenomeen Runaway Lane te fotograferen. (foto 03 en 04.). Als je die eindeloze afdalingen niet goed doet, en in plaats van op de motor afremt, daarvoor de remmen gebruikt, worden die bloedheet, en werken uiteindelijk niet meer, waardoor de auto (meestal vrachtwagen) en vandoor gaat met steeds hogere snelheid (runaway). Daarom zijn er om de paar kilometers “Runaway Lanes”. Dan moet je proberen met je truck daarin te sturen, en als je op die lane weet te blijven, word je geremd door het losse kiezel dat daar ligt, bovendien loopt die runaway lane bergop. Als het je niet lukt op dat pad te blijven, zul je wel geremd worden door de ernaast staande bomen, maar dat gaat wel wat hardhandiger. We hebben in de USA een keer een vrachtwagen gezien die die runaway lane was ingegaan, een enorme stofwolk ontstond er. Gelukkig ging onze camper automatisch over op afremmen op de motor, als we bergaf gingen, en hebben we nooit die Runaway Lanes hoeven te gebruiken…
Vancouver, een wereldstad, ligt aan een zee-arm, en heeft heel veel water overal.
We zagen, toen we er net waren, dat er een concert gehouden werd in Stanley Park, een enorm groot stadspark, waar vanalles te zien en te doen is. Dit concert was een benefiet-concert, dat werd georganiseerd door Sarah McLaughlan, (geboren en getogen Canadese) om geld te verzamelen voor haar “School of Music” in Vancouver, met hulp van een paar grote sterren, zoals Bryan Adams (ook Canadees), Stevie Nicks, de altijd sprookjesachtige zangeres van Fleetwood Mac, en een toespraak van Bill Clinton, dit keer niet met zijn broek op de knieen… Als oude fan van Fleetwood Mac en Stevie Nicks, had ik me veel van dat optreden voorgesteld. Helaas Stevie bakte er niks van, of ze het echt niet meer kan, weet ik niet, maar het was bar-en-boos. Haar stem was helemaal weg, en het enige dat overbleef waren de sensuele bewegingen met sluiers en zo, die grotendeels verloren gingen doordat ze zware jassen droeg tegen de kou. Wij verlieten het concert ook voortijdig, door de kou. Jammer, Stevie is een legende… Ook de anderen waren slecht, alleen Bryan Adams bakte er nog wat van, met o.a. “Summer of ’69, de toespraak van Bill Clinton schijnt ook de moeite waard te zijn geweest, maar die hebben we gemist. Sarah McLachlan was heel redelijk. Het park (Stanley Park) was ook bij avond interessant, dus we zouden later nog eens terug gaan.
Centrum van Vancouver bezocht, was heel indrukwekkend, zeker de uitzichttoren op de top van het Harbour Centre, de Vancouver Lookout, was, mede door de zeer heldere lucht zeer indrukwekkend. Dit Vancouver Lookout is helemaal niet zo hoog als een heleboel andere skyscrapers, zoals een afbeelding boven in de toren (foto 34 en 35) liet zien, maar door de zeer heldere lucht en het feit dat je eigenlijk temidden van de andere hoge gebouwen stond, zeer indrukwekkend. We zouden ’s avonds nog een keer teruggaan.
Bij foto 31.: de Century van Celebrity Cruises lag in de haven, en vanboven is dat een heel ander gezicht. Er kunnen slechts 1814 reizigers mee, hij/zij is 248m lang. Ter vergelijking, het grootste cruiseship op het moment is de “Allure of the Seas”, met 6360 passagiers en 362m lengte wel even een beetje groter.
Bij foto 32.: Een tankstation midden in het water, we stonden er nog verbaasd naar te kijken, “zal wel weinig klandizie hebben, dachten we nog, maar het bleek daar speciaal te liggen voor de watervliegtuigen, waarmee je rondvluchten kon maken. Raadsel opgelost.
Foto 36, t/m 39. Een leuk wijkje bij het centrum heet “Gastown”. Een groot deel van Vancouver wordt met stoom verwarmd, als afvalprodukt van elektriciteitscentrales. Hierdoor kwamen ze op het idee een klok in de wijk te zetten, die aangedreven werd door een stoommachientje. In plaats gebimbam op de uren en kwartieren, werd er hier met een stoomfluit geblazen. ’t Was een leuke toeristentrekpleister.
Natuurlijk was er een China-town, zoals in zoveel grotere steden in de USA en Canada. Ze zitten echt overal, die Chinezen. Hier was er een echte traditionele Chinese tuin aangelegd, temidden van de drukte van downtown Vancouver, een absoluut rustpunt. De tuin werd in 1985 aangelegd in de stijl van de Ming-dynastie (1368-1644), met materialen (en planten) die allemaal uit China werden aangevoerd, (in meer dan 950 kratten), en vernoemd naar Dr. Sun Yat-Sen, de vader van het moderne China. Dr. Sun vervulde een bepalende rol in de val van de onderdrukkende Qing-dynastie in 1911, en werd later de eerste president van de republiek China. De tuin was werkelijk een fascinerend rustpunt in het wervelende centrum van Vancouver. (zie foto’s 42 t/m 55.)
We gingen ’s avonds nogmaals naar die uitzichttoren, om te genieten van “Vancouver by Night”. De foto’s ( 56 t/m 65) spreken eigenlijk voor zich.
Teruggekomen op de parkeerplaats zat er een parkeerbon onder de voorruit, groter dan het hele Smartje bij mekaar, en ook absurd duur voor zo’n klein autotje. Toen ik ’s ochtends het parkeergeld betaald heb, heb ik de erbijstaande verklaring (die m.i. behoorlijk onduidelijk was) onvoldoende goed gelezen, ik dacht dat ik CDN$ 25.-- moest betalen tot 6 uur ’s avonds, maar onderaan stond nog, dat je ’s avonds nog eens extra moest betalen. De totale boete was enkele honderden dollars, en protesteren tegen de onduidelijke omschrijving resulteerde alleen maar in een nog hogere boete… Bovendien was de boete al verhoogd doordat ze veel moeite hadden moeten doen om ons te pakken krijgen met ons Florida-kenteken.
Aan de andere kant van Vancouver-city ligt een schier-eilandje, “Granville Island”, waar de “happy-few”, de vroegere “Yuppies” hun inkopen doen. Luxe, exklusieve spullen, in kleine boetiekjes, aparte restaurantjes, enzovoort. Wij voelden ons er als oud-Yuppen echt thuis. Alleen de prijskaartjes waren niet van ons nivo. Dus weinig gekocht, maar slechts gezellig gewinkeld. Er loopt een hoofd-verbindingsweg (De Granville Street Bridge) dwars over dat winkelgebied heen, heel idyllisch begroeid.
Stanley Park nog een keer, maar nu overdag. Gewoon een heel leuk aangelegd park, aan alle kanten omgeven door water, veel wandelpaden, een totempalen-tentoonstelling, enorm oude en grote, hoge bomen in het “West Coast Rain Forest, een aquarium, een auditorium, enzovoort. Mooi, zo’n semi-natuurgebied vlakbij zo’n grote stad. Wordt heel veel gebruik van gemaakt.
Bij foto 82.: Bjoetie zit verbaasd tussen de op Granville-island gekochte oorbellen te kijken: “Ik heb geen gaatjes….” We hebben inderdaad ooit eens een programma op de TV gezien, met de naam “Doggie-Fashion”, waarin verschillende kleinere hondjes (zoals Chi-hua-hua’s) gaatjes in de oren gekregen hadden, en liepen te pronken met oorbellen. Het moet niet gekker worden…..
En we verlieten Vancouver, met de ferry naar Vancouver Island, een heel groot eiland voor de kust van Vancouver. Daarover meer in een volgend verslag.
©Harrie & Carmelita, 2014-10-19
Foto's bij verslag (86)
Reacties (2)
18 december 2016 13:37 | Door: Bert van der Ham
Ik zie net op een andere website een foto van jullie camper...
http://www.dumpaday.com/random-pictures/random-pictures-of-the-day-46-pics-25/
Misschien leuk om te weten...
Groeten, Bert.
25 december 2016 22:29 | Door: Harrie Cox
Hallo Bert,
Bedankt voor deze tip, we hebben inderdaad meerdere jaren zo rondgereden met het Smartje achter het motorhome, dat was een prima kombinatie, maar eigenlijk hebben we zelf nooit gezien hoe het er "van achteren" on the road eruitzag. Het Smartje werd met een speciaal gebouwde lift met de voorpootjes van de straat getild, en je merkte helemaal niets van het autotje achter die motorhome. Op- en af-koppelen gebeurde in een minuut! Zelfs het benzineverbruik werd niet hoger. En die tekst achter de achterruit leverde veel reakties op, Van opgestoken duimen tot getoeter, enzovoort.
Als ik nog eens een keer verder ga met verslagen schrijven, dan zal ik zeker die foto erin opnemen. Bedankt!