Verslag 97: Gila Cliff Dwellings bij Silver City
Door: HarCar
Blijf op de hoogte en volg Carmelita & Harrie
26 April 2012 | Verenigde Staten, Silver City
Verslag 97: Gila Cliff Dwellings bij Silver City (New Mexico).
Nadat we het gips, dat werkelijk overal in was gaan zitten zorgvuldig uit onze kleren verwijderd hadden, gingen we verder naar het plaatsje Silver City, ook al in New Mexico. Volgens de verhalen was de beroemde “Billy the Kid” (een super-cowboy, ook bekend van de Lucky Luke stripverhalen) hier ooit opgegroeid. Maar wij waren alle opgeblazen verhalen, de honderden winkels met Billy-the-Kid-prullaria en alle Billy-the-Kid-musea met bijbehorende Billy-the-Kid Giftshops, die we naar verwachting wel weer tegen zouden komen, al bij voorbaat spuugzat. Oh ja, vergeet ook niet de Billy-the-Kid-original Ghost-tours en Haunted Tours. Nee, Silver City was voor ons het uitgangspunt naar Gila Cliff Dwellings, de Gila Wilderness, en het Gila National Forest.
Die Cliff-dwellings zijn ongelofelijk slim gebouwde rotswoningen, in een overigens zeer verlaten gebied. Hier woonden in de dertiende eeuw de Mogollons, die natuurlijke openingen in de rotswand ombouwden tot zeer interessante woningen. In dit gebied hadden al vele eeuwen allerlei Indianenstammen gewoond, maar allemaal in traditionele hutjes op vlakke stukken land. En in die dertiende eeuw begonnen de Mogollons plotseling zeer ingenieuze bouwwerken te maken in die natuurlijke openingen. Het was allemaal zeer doordacht, in de zomer bleven de woningen koel, in de winter waren ze makkelijk warm te houden, doordat de muren niet tot aan de bovenwand doorliepen was er voldoende ontluchting, maar blies de wind toch niet in de woningen, uit de rotsen kwamen waterstroompjes, die efficient gebruikt werden, onder de woningen waren opbergruimtes, die nog koeler waren als de woningen. Wilde dieren hadden geen kans, door de stijle rotswanden. Bovendien was alles zeer degelijk gebouwd, zodat er nu nog steeds heel grote gedeeltes van bestaan. Ze gebruikten voor het bouwen op maat gehakte blokken steen uit de omgeving, die met een soort mortel aan elkaar bevestigd werden. In totaal waren er zo’n 40 woningen. Als je er doorheen loopt, ben je onder de indruk van de luxe die daar eigenlijk gemaakt was. Er is echter geen verklaring waarom de Mogollon eigenlijk maar zo’n 25 jaar in de woningen gewoond hebben, en ze daarna, geheel intact, verlaten hebben. Ze waren verwant aan andere Indianengroepen, die op andere wijzen wonend, over bijna de gehele USA te vinden zijn. 100 jaar nadat de Mogollon uit hun rotswoningen zijn weggegaan zijn nog andere Indianengroepen hier komen wonen, zoals de Apaches, maar zij gebruikten de rotswoningen in het geheel niet. In 1886 werd de laatste Apache door de blanke overheersers uit dit gebied verdreven, naar reservaten. Deze rotswoningen zijn werkelijk een fascinerend staaltje van bouwkunst.
Van de rotswoningen gingen we verder naar de Gila Wilderness, en het Gila National Forest. Och we waren eigenlijk zo onder de indruk van de rotswoningen, dat de mooiheid en indrukwekkendheid van deze parken ons eigenlijk geheel ontging.
Vlakbij Silver City zagen we nog een stokoude kopermijn, de Santa Rita Coppermine. In 1800 werd hier al koper gewonnen, en stonden er al enorme smeltovens, de Apache-indianen veroverden deze mijn gedurende een aantal jaren, maar eind 19de eeuw werden die weer verdreven, en de mijnbouw verder uitgebouwd. Je kon vanaf een uitkijkpunt leuk die (open) mijn bekijken.
Vanuit Silver City ging het verder naar het Noorden, we wilden het Petrified Forest National Park in Arizona bezoeken en een Indianen Pueblo die je vrij kon bezoeken, en in Albuquerque een nieuw matras ophalen, die we eerder (in Austin, Texas) besteld hadden. Het bestaande matras in de Coach, begon na twee jaar gebruik ernstige doorlig-problemen te vertonen. Maar daarover meer in de volgende verslagen.
©Carmelita & Harrie, 2012-07-19.
Nadat we het gips, dat werkelijk overal in was gaan zitten zorgvuldig uit onze kleren verwijderd hadden, gingen we verder naar het plaatsje Silver City, ook al in New Mexico. Volgens de verhalen was de beroemde “Billy the Kid” (een super-cowboy, ook bekend van de Lucky Luke stripverhalen) hier ooit opgegroeid. Maar wij waren alle opgeblazen verhalen, de honderden winkels met Billy-the-Kid-prullaria en alle Billy-the-Kid-musea met bijbehorende Billy-the-Kid Giftshops, die we naar verwachting wel weer tegen zouden komen, al bij voorbaat spuugzat. Oh ja, vergeet ook niet de Billy-the-Kid-original Ghost-tours en Haunted Tours. Nee, Silver City was voor ons het uitgangspunt naar Gila Cliff Dwellings, de Gila Wilderness, en het Gila National Forest.
Die Cliff-dwellings zijn ongelofelijk slim gebouwde rotswoningen, in een overigens zeer verlaten gebied. Hier woonden in de dertiende eeuw de Mogollons, die natuurlijke openingen in de rotswand ombouwden tot zeer interessante woningen. In dit gebied hadden al vele eeuwen allerlei Indianenstammen gewoond, maar allemaal in traditionele hutjes op vlakke stukken land. En in die dertiende eeuw begonnen de Mogollons plotseling zeer ingenieuze bouwwerken te maken in die natuurlijke openingen. Het was allemaal zeer doordacht, in de zomer bleven de woningen koel, in de winter waren ze makkelijk warm te houden, doordat de muren niet tot aan de bovenwand doorliepen was er voldoende ontluchting, maar blies de wind toch niet in de woningen, uit de rotsen kwamen waterstroompjes, die efficient gebruikt werden, onder de woningen waren opbergruimtes, die nog koeler waren als de woningen. Wilde dieren hadden geen kans, door de stijle rotswanden. Bovendien was alles zeer degelijk gebouwd, zodat er nu nog steeds heel grote gedeeltes van bestaan. Ze gebruikten voor het bouwen op maat gehakte blokken steen uit de omgeving, die met een soort mortel aan elkaar bevestigd werden. In totaal waren er zo’n 40 woningen. Als je er doorheen loopt, ben je onder de indruk van de luxe die daar eigenlijk gemaakt was. Er is echter geen verklaring waarom de Mogollon eigenlijk maar zo’n 25 jaar in de woningen gewoond hebben, en ze daarna, geheel intact, verlaten hebben. Ze waren verwant aan andere Indianengroepen, die op andere wijzen wonend, over bijna de gehele USA te vinden zijn. 100 jaar nadat de Mogollon uit hun rotswoningen zijn weggegaan zijn nog andere Indianengroepen hier komen wonen, zoals de Apaches, maar zij gebruikten de rotswoningen in het geheel niet. In 1886 werd de laatste Apache door de blanke overheersers uit dit gebied verdreven, naar reservaten. Deze rotswoningen zijn werkelijk een fascinerend staaltje van bouwkunst.
Van de rotswoningen gingen we verder naar de Gila Wilderness, en het Gila National Forest. Och we waren eigenlijk zo onder de indruk van de rotswoningen, dat de mooiheid en indrukwekkendheid van deze parken ons eigenlijk geheel ontging.
Vlakbij Silver City zagen we nog een stokoude kopermijn, de Santa Rita Coppermine. In 1800 werd hier al koper gewonnen, en stonden er al enorme smeltovens, de Apache-indianen veroverden deze mijn gedurende een aantal jaren, maar eind 19de eeuw werden die weer verdreven, en de mijnbouw verder uitgebouwd. Je kon vanaf een uitkijkpunt leuk die (open) mijn bekijken.
Vanuit Silver City ging het verder naar het Noorden, we wilden het Petrified Forest National Park in Arizona bezoeken en een Indianen Pueblo die je vrij kon bezoeken, en in Albuquerque een nieuw matras ophalen, die we eerder (in Austin, Texas) besteld hadden. Het bestaande matras in de Coach, begon na twee jaar gebruik ernstige doorlig-problemen te vertonen. Maar daarover meer in de volgende verslagen.
©Carmelita & Harrie, 2012-07-19.
-
19 Juli 2012 - 20:36
Vul Hier Je Naam In.:
Vul hier je reactie in... -
19 Juli 2012 - 20:38
Harry En Elly:
geweldig die woningen tegen die bergen,
en zeker zo mooi in beeld gebracht vele groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
